redheadcape.jpg

Pin-up (z ang. pin-up - przypiąć, powiesić) - określenie używane wobec trendu wywodzącego się z głównie z lat 40. i 50. XX wieku. Pin-up girl (dziewczyny pin-up) były piękne i uśmiechnięte, ubrane w rozkloszowane sukienki lub skąpe stroje/bieliznę. Pojawiały się głównie na plakatach, które mężczyźni przypinali na ścianach (stąd ich nazwa).


Współczesne pin-up girl wzorują sie przede wszystkim na modzie tamtych lat, ich charakterystyczną cechą są mocne czarne kreski nad górnymi powiekami, długie rzęsy (często sztuczne), mocno pomalowane na czerwono usta oraz "zarumienione" policzki. Charakterystyczne fryzury to głównie loki podpięte po bokach, grzywki - koniecznie podwinięte lub w formie dużych loków. Najbardziej znaną przedstawicielka nurtu pin-up była Marilyn Monroe.


Jedną ze stylizacji pin-up girl jest stylizacja "marynarska", dla której charakterystyczne są granaty z bielą lub czerwienie z bielą (najczęściej paski) lub "cukierkowa", w której dominują kwieciste sukienki - koniecznie rozkloszowane na dole, jak również sukienki w groszki lub paski/prążki. Często pojawiającym się motywem są kokardy i wisienki.


Pin-up girls zadebiutowały w latach czterdziestych. Mianem tym określano bardziej i mniej znane dziewczyny, których zdjęcia i rysunki amerykańscy mężczyźni (a w szczególności skoszarowani żołnierze) przypinali do swoich ścian czy szafek. Wybitni ilustratorzy tamtych czasów, tacy jak George Petty, Rolf Armstrong czy Gil Elvgreen, na łamach czasopism, w kalendarzach i na kartkach uwieczniali prywatne (w dużej mierze wymarzone i wymyślone) życie dziewczyn z sąsiedztwa. Specjalne magazyny, takie jak „Beauty Parade”, „Eyeful”, „Titter” czy „Wink”, zamieszczały rysunki i fotografie pin-upek, które podczas II wojny światowej zrobiły oszałamiającą karierę. Choć wszystkie zdjęcia i ilustracje miały podtekst erotyczny, to zawsze przekazywały go w sposób zabawny i nigdy nie odsłaniały wszystkiego. Pin-up girls były grzecznymi dziewczynkami, które często padały ofiarą - a to psotnego psa, który zrywał z nich spódnicę, a to zwykłego wiatru, który porywał z nich część garderoby. Zawsze starannie ubrane - seksowna bielizna, pończochy, sukienki i szpilki. Najważniejsze było niedopowiedzenie.


Wizerunki pin-up girls opanowały wyobraźnię mężczyzn na dobre w latach pięćdziesiątych. Filmowe bohaterki wzorowały się na image’u dziewczyn z okładek, bo same - zanim rozpoczęły karierę aktorską - pozowały dla znanych fotografów. Tak było w przypadku Marylin Monroe, która stała się ulubioną modelką Earla Morana, i dzięki niemu zaistniała w świecie filmu. Lata sześćdziesiąte to schyłek popularności pin-up girls. Rynek został zalany zdjęciami kobiet bardziej dosłownymi i realistycznymi, przestano więc produkować ilustracje i fotosy pin-upek. Zainteresowanie słabło, by znów odżyć w połowie lat dziewięćdziesiątych.