Prince Edward Island Mussels.jpg

Viola_Valeriana222 / 🌺 KANADA / Tu Chciałabym Być / Wyspa Ksiecia Edwarda / Prince Edward Island Mussels.jpg

Download: Prince Edward Island Mussels.jpg

Pobierz

65 KB

(610px x 408px)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Viola_Valeriana222

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Wyspa Księcia Edwarda (ang. Prince Edward Island) – najmniejsza i najmniej ludna, lecz jednocześnie najgęściej zaludniona (25,3 os./1 km²) prowincja Kanady. Prowincja obejmująca całą powierzchnię wyspy leżącej w Zatoce św. Wawrzyńca. Największym miastem prowincji jest jej stolica Charlottetown. Drugim co do wielkości miastem jest Summerside. Prowincja połączona jest ze stałym lądem mostem – Most Konfederacji (w okolicach Summerside) z Nowym Brunszwikiem oraz połączeniem promowym Charlottetown z Nową Szkocją. Na Wyspie Księcia Edwarda, w Clifton (obecnie New London), urodziła się pisarka Lucy Maud Montgomery, autorka wielu powieści, których akcja osadzona jest na jej rodzinnej wyspie. Jedną z bohaterek jej utworów jest rudowłosa Ania Shirley, symbol tej wyspy.

obrazek

Mongomery Lucy Maud, urodziła się w 1874 roku, zmarła 1942 w Toronto. Z zawodu była nauczycielka. Pochodziła z rodziny pionierów przybyłych ze Szkocji do Kanady w XVIII w. Studia nauczycielskie kończyła w Charlottetown, następnie w Dalhousie College, Halifax (Nowa Szkocja). Od wczesnego dzieciństwa po śmierci matki wychowywana przez dziadków na farmie w Cavendish. Pisała już w wieku 16 lat wiersze i nowele, wysyłając je do różnych czasopism. Pracowała w zespole redakcji „Daily Echo” w Halifaksie. W 1898 powróciła do Cavendish, aby po śmierci dziadka opiekować się babcią. Pracując w szkole, kontynuowała twórczość literacką. Po śmierci babki w 1911 roku wyszła za mąż za pastora i zamieszkała w małym miasteczku Leaskdale (Ontario), następnie w pobliżu Toronto. Była członkiem Królewskiego Towarzystwa Sztuki i Literatury. Popularność w świecie przyniosła jej powieść Ania z Zielonego Wzgórza oraz kolejne tomy tego cyklu. Jest autorką wielu powieści dla dziewcząt. Choć mają one podobne typy bohaterek, zbieżny temat fabularny i analogiczne wątki powtarzające się jedynie w różnych wariantach, nie dorównują jednak Ani z Zielonego Wzgórza. W Polsce jej powieści są popularne i często wznawiane.

obrazek

Plaże Wyspy Księcia Edwarda są świetnym miejscem na odpoczynek, krajobrazy wyspy zapierają dech w piersiach, a typowe kanadyjskie dania, na przykład przepyszne małże, cieszą nawet wybredne podniebienie. Wyspa oferuje zachwycające, barwne widoki – wzgórza, łąki i jeziora, piękne miejsca na spacery i odpoczynek – lasy, plaże i latarnie morskie, a dla aktywnych – ścieżki rowerowe i pola golfowe.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Wyspa Księcia Edwarda.jpg

Wyspa Księcia Edwarda przez rdzennych mieszkańców tych t ...

Wyspa Księcia Edwarda przez rdzennych mieszkańców tych terenów - Indian Mi'kmaq - nazywana była Abegweit czyli “ziemia kołysząca się na falach”. Jedna z legend głosi, że wyspa została uformowana przez Wielkiego Ducha Glooscapa, który umieścił na błękitnych falach Zatoki świętego Wawrzyńca ciemnoczerwoną glinę w kształcie półksiężyca. Następnie podarował ją ludziom, by mogli tu w spokoju uprawiać ziemię i poławiać ryby. Inna wersja tej legendy mówi, że Glooscap po namalowaniu wszystkich pięknych miejsc na świecie, zanurzył pędzel w mieszance wszystkich kolorów i stworzył Abegweit, swoją ulubioną wyspę. Mikmakowie wierzyli, że gdy Wielki Duch spał, Nowa Szkocja była jego łóżkiem, a Wyspa Księcia Edwarda poduszką. Podróżując po PEI, jak współcześnie nazywają wyspę Kanadyjczycy (od angielskiej nazwy Prince Edward Island), nietrudno zrozumieć zachwyty Mikmaków nad tym skrawkiem lądu. Wyspa Księcia Edwarda jest najmniejszą prowincją Kanady, ale i zarazem jedną z bardziej charakterystycznych. Poszarpana linia brzegowa na przemian usiana jest srebrnymi plażami z majestatycznymi wydmami, stromymi klifami z czerwonego piaskowca i malowniczymi zatokami z wioskami rybackimi. Podróż wybrzeżem urozmaicają dodatkowo liczne, urocze, białe latarnie morskie. Wewnątrz wyspa to prawdziwa, zielona mozaika farm i lasów, wśród których znajduje się turystyczna perełka regionu - dom Ani z Zielonego Wzgórza z powieści Lucy Maud Montgomery. Te i kilka dodatkowych atrakcji sprawiają, że PEI jest bardzo popularnym i lubianym przez turystów i mieszkańców Kanady, miejscem odwiedzin. W sezonie wyspa tętni życiem, ale od jesieni jest tu już bardzo spokojnie i kameralnie. Będąc w tej części kraju, z całą pewnością warto zaplanować kilkudniowy pobyt w okolicy, by poznać najważniejsze atrakcje regionu.

Wyspa Księcia Edwarda.jpg

Nie wszyscy wiedzą, że dom Ani z Zielonego Wzgórza położ ...

Nie wszyscy wiedzą, że dom Ani z Zielonego Wzgórza położony jest w Parku Narodowym Wyspy Księcia Edwarda, założonym w 1937 roku. Rozciąga się on na odcinku blisko 60 kilometrów, na północnym wybrzeżu wyspy i jest najpiękniejszą krajobrazowo częścią PEI. Park obejmuje nie tylko zabudowania Cavendish, ale przede wszystkim piaszczyste plaże i wydmy, klify z czerwonego piaskowca i słodkowodne mokradła. Na chronionych terenach znajdują się siedliska lęgowe ponad 300 gatunków ptaków, w tym czapli, żurawi, siewek, sokołów, jastrzębi i orłów. Można tu także spotkać kojoty, czerwone lisy, szopy pracze, bobry, norki i łasice. W wielu miejscach parku poprowadzono malownicze ścieżki spacerowe, przygotowano pola namiotowe i tereny piknikowe dla turystów. Kanadyjscy eksperci uważają tereny Parku Narodowego Wyspy Księcia Edwarda za jeden z najbardziej zagrożonych przyrodniczo w całym kraju ze względu na działanie człowieka. Naszym zdaniem to punkt obowiązkowy na turystycznej mapie Wyspy Księcia Edwarda. A spacer po poprowadzonej przez środek mokradeł i kołyszącej się delikatnie na wodzie kładce był jednym z najpiękniejszych jakie zrobiliśmy na PEI. Charlottetown Gdy pierwszy raz przyjechaliśmy do Charlottetown, panował już zmrok, a miasto wydało nam się mało atrakcyjne, raczej przemysłowe i zatłoczone. Ale w rzeczywistość stolica Wyspy Księcia Edwarda to miłe, niewielkie miasteczko, pełne zabytkowych budynków z epoki wiktoriańskiej w tym z kameralną z zewnątrz, a niesamowicie przestronną wewnątrz, Bazyliką św. Dunstana. Dla Kanadyjczyków to także miejsce gdzie zaczęła powstawać idea ich wspólnego państwa. To właśnie tu w 1864 roku odbyła się jedna z konferencji na której przedstawiciele kolonii negocjowali powstanie Konfederacji Kanady. Do utworzenia wspólnego państwa doszło już 3 lata później, choć sama Wyspa Księcia Edwarda przystąpiła do konfederacji dopiero w 1873 roku. Dumą miasta jest Centrum Sztuki Konfederacji które otwarto w stulecie powstania państwa (taki piękny sposób na uczczenie 100 lecia państwa). Mieści się tu muzeum, galeria sztuki, biblioteka, dwa teatry i restauracje. Każdy obywatel Kanady zapłacił piętnaście centów by pokryć koszty budowy obiektu. Na zwiedzanie Charlottetown wystarczy jeden dzień, ale miasto ze względu na swoją lokalizację jest doskonałą bazą wypadową do niemal wszystkich atrakcji wyspy. Do najdalej oddalonych miejsc PEI dojedziemy samochodem z centrum Charlottetown w mniej niż 2 godziny.

Wyspa Księcia Edwarda.jpg

Wyspa Księcia Edwarda - informacje praktyczne Kiedy jec ...

Wyspa Księcia Edwarda - informacje praktyczne Kiedy jechać na PEI? PEI to miejsce tłumnie odwiedzane przez turystów głównie w wakacje. Miesiące letnie to dobry wybór dla osób lubiących aktywny wypoczynek, bo wyspa oferuje szereg atrakcji na świeżym powietrzu. Dobra, słoneczna pogoda jest też niezbędna, jeśli nastawiamy się na plażowanie i kąpiele w morzu. Późne lato i wczesna jesień to z kolei doskonały wybór dla miłośników dobrego jedzenia. 4 września rozpoczyna się na wyspie słynny "Fall Flavours" festiwal, którego celem jest promocja kuchni i produktów regionalnych. Miesięczne świętowanie kończy się wielkim targiem (4 października) odbywającym się od wielu lat w Charlottetown. W drugim tygodniu października, gdy odwiedziliśmy wyspę, wydała nam się ona nieco opustoszała. Brak turystów ma oczywiście swoje plusy, a widoki niezmiennie oczarowują. Jednak część atrakcji turystycznych, czy restauracji, nie mówiąc już o campingach i hotelach, jest po prostu zamknięta. Sezon oficjalnie kończy się 31 października. Kanadyjczycy zachęcają do przyjazdu na PEI nawet zimą, ale zdecydowanie polecamy tę cieplejszą i bardziej słoneczną część roku - od połowy maja do połowy października. Jak dostać się na Wyspę Księcia Edwarda? Samolotem rejsowym - na krajowym lotnisku w Charlottetown codziennie lądują samoloty Air Canada z czterech kanadyjskich miast - Halifax, Montreal, Ottawa, Toronto. Ceny biletów lotniczych niestety nie należą w Kanadzie do najniższych. Promem - przez cały rok pomiędzy Caribou w Nowej Szkocji, a Wood Islands na PEI kursuje prom firmy NFL. W zależności od pory roku dziennie realizowanych jest od 3 do 9 kursów w każdą stronę. W sezonie wakacyjnym warto zrobić rezerwację na wybrany rejs. W przeciwnym wypadku możemy nie zmieścić się na pokład i być zmuszeni do czekania na kolejny. Cena za samochód osobowy to 78 CAD - opłata pobierana jest tylko przy wyjeździe z wyspy. Samochodem - w 1997 roku PEI została połączona z prowincją Nowy Brunszwik 13-kilometrowym Mostem Konfederacji. Koszt przeprawy samochodem osobowym to 47CAD, płatne tylko przy wyjeździe z wyspy. Poza Charlottetown i kilkoma większymi miastami nie istnieje na wyspie regularny transport publiczny. Dlatego zdecydowanie polecamy wynajęcie samochodu, tym bardziej, że niespieszna jazda po kanadyjskich drogach i bezdrożach jest atrakcją samą w sobie. Na wyspie znajduje się także przepiękny szlak pieszo-rowerowy, tzw. Szlak Konfederacji o łącznej długości 435 km, który wiedzie trasą zasypanych torów kolejowych i przebiega przez całą wyspę. To doskonały sposób by zwiedzić wyspę bez samochodu. Autorzy Krzysztof Mańkowski, Joanna Kurcińska

Wyspa Księcia Edwarda.jpg

Wyspa Księcia Edwarda to prawdziwy raj dla miłośników la ...

Wyspa Księcia Edwarda to prawdziwy raj dla miłośników latarni morskich. Mimo, że PEI jest niewielka, to jej postrzępiona i niebezpieczna linia brzegowa liczy aż 1760 kilometrów. Pierwsza latarnia morska została wybudowana tutaj już w 1845 roku w Point Prim. Obecnie wzdłuż wybrzeża można odnaleźć ponad 60 latarnii morskich, z których 35 funkcjonuje do dziś i pomaga w żegludze morskiej. Latarnie morskie na Wyspie Księcia Edwarda to jeden z najbardziej charakterystycznych widoków w tym regionie Kanady. Białe, drewniane budynki na stałe wpisały się w tutejszy krajobraz, nie tylko bezpiecznie prowadząc żeglarzy do portów docelowych, ale także oczarowując przyjezdnych. W czasie naszego krótkiego pobytu na PEI oczywiście nie udało nam się odwiedzić wszystkich tutejszych latarni, ale te które widzieliśmy naprawdę nas urzekły. Latem kilka z nich jest otwartych dla zwiedzających. Niestety sezon kończy się w okolicach kanadyjskiego Święta Dziękczynienia (drugi poniedziałek października) więc jesienią pozostaje tylko oglądanie budynków z zewnątrz na tle morskich fal. Na Wyspę Księcia Edwarda można dostać się na trzy sposoby. Samolotem z Halifax, Motrealu, Ottawy lub Toronto. Promem z Caribou w Nowej Szkocji do Wood Islands. A od 1997 roku Mostem Konfederacji łączącym PEI z prowincją Nowy Brunszwik. Przeprawa drogowa jest prawdziwą dumą architektoniczną i inżynieryjną Kanady. Potężny, 13-kilometrowy most jest najdłuższym na świecie wybudowanym na zamarzających wodach. By konstrukcja nie zawaliła się pod naporem olbrzymich mas lodu, zastosowano specjalną konstrukcję filarów. Dzięki niej lód jest kruszony jak przez lodołamacz, a most jest przejezdny cały rok. Most Konfederacji stał się jednym z symboli Wyspy Księcia Edwarda. Dzięki jego konstrukcji znacząco zwiększył się też ruch turystyczny z 740.000 osób w 1996 roku do 1,2 mln w 1997. Koszt przeprawy samochodem osobowym to 47CAD, płatne tylko przy wyjeździe z wyspy.

mapa.JPG

Souris Lighthouse.jpg

tablica rejestracyjna.jpg

Pomnik Ani Shirley.JPG

Wyspa Księcia Edwarda.jpg

Najmniejsza spośród kanadyjskich prowincji – Wyspa Księc ...

Najmniejsza spośród kanadyjskich prowincji – Wyspa Księcia Edwarda (Prince Edward Island). Dostęp do niej zapewniają trzy trasy widokowe: Lady Slipper, Blue Heron oraz Kings Byway. Mieszkańcy żyją z połowu ryb, a także z turystyki. Odwiedzających przyciąga uroda krajobrazu oraz nietypowe dla kanadyjskiego wybrzeża delikatnie opadające piaszczyste plaże. Największym miastem na wyspie jest Charlottetown, które wzięło nazwę od imienia królowej Wielkiej Brytanii, Zofii Charlotty Mecklenburg-Strelitz. Jedną z tutejszych atrakcji jest wybudowany w 1887 roku Charlottetown City Hall, cechujący się potężną konstrukcją przy jednoczesnej łagodnej linii filarów. W 1984 roku ówczesny minister środowiska oficjalnie uznał budynek za cenny zabytek historyczny i kulturalny (National Historic Sites of Canada). Cavendish, miasto znane każdej czytelniczce sagi o rudowłosej Ani Shirley. Słynne wzgórza niewiele zmieniły się od czasów, które opisywała Lucy Maud Montgomery, choć tytułowe Green Gables (posiadłość, na której się wychowywała) obejmuje obecnie Park Narodowy Wyspy Księcia Edwarda. Odwiedzający „farmę Cuthbertów” można zobaczyć pokój Ani, a także wszystkie miejsca opisywane w książce. Cavendish jest urokliwym miasteczkiem, wyróżniającym się niesamowitą, ciepłą atmosferą. Przepiękne wille i małe, przytulne domki, nadmorskie wydmy i legendarne wzgórza – tu naprawdę warto przyjechać i choć przez chwilę wsłuchać się w szum morza i wiatru.

tablica rejestracyjna.jpg

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin