Ryszard_Kaczorowski_pap_550.jpeg

Tofinek3-reaktywacja / █KOLEKCJE / O n i stali na czele Polski / Ryszard_Kaczorowski_pap_550.jpeg

Download: Ryszard_Kaczorowski_pap_550.jpeg

Pobierz

32 KB

(354px x 550px)

Ryszard Kaczorowski - prezydent na uchodźstwie w latach 1989-1990
Ostatni prezydent Rzeczypospolitej na uchodźstwie, urodził się 26 listopada 1919 roku w Białymstoku, gdzie ukończył szkołę handlową. Jak jego poprzednik był harcerzem. W 1940 roku aresztowany przez NKWD i skazany na śmierć, a następnie po amnestii w 1941 roku zaciągnął się do armii gen. Andersa, a po jej ewakuacji do III Dywizji Strzelców Karpackich, gdzie ukończył liceum dywizyjne.

W Anglii skończył szkołę handlu zagranicznego. Do roku 1986 pracował w przemyśle jako księgowy. W latach 1955-1967 był Naczelnikiem Harcerzy, a następnie przewodniczącym ZHP na emigracji. Był ministrem do spraw krajowych, co stało się podstawą do mianowania go następcą prezydenta Sabbata.

W 1990 roku insygnia władzy prezydenckiej II Rzeczypospolitej przekazał prezydentowi Lechowi Wałęsie.

Zmarł tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie rządowego samolotu w Smoleńsku.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Tofinek3-reaktywacja

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Boleslaw_Ignacy_Wieniawa_Dlugoszowski_pap_550.jpeg

Bolesław Ignacy Florian Wieniawa-Długoszowski - funkcję ...

Bolesław Ignacy Florian Wieniawa-Długoszowski - funkcję prezydenta sprawował 1 dzień Żył w latach 1881-1942. Był jedną z najbarwniejszych postaci II Rzeczypospolitej. Doktor medycyny i student malarstwa, poeta i zawodowy oficer, dziennikarz (redaktor naczelny "Dziennika Polskiego" w Detroit) i dyplomata, wreszcie jednodniowy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Był także długoletnim adiutantem Józefa Piłsudskiego. Brał udział w walkach Legionów Polskich w czasie I wojny światowej. W latach 1938-1940 pełnił funkcję ambasadora polski w Rzymie. We wrześniu 1939 r. desygnowany dekretem prezydenta Mościckiego na stanowisko prezydenta. Zrezygnował jednak z tego najwyższego stanowiska państwowego, które formalnie pełnił tylko jeden dzień. Urząd prezydenta objął Władysław Raczkiewicz (30 września 1939 r.). W 1940 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie czynnie uczestniczył w życiu Polonii. W 1942 r. popełnił samobójstwo.

Bronisław_Komorowski_official_photo.jpg

Jozef_Pilsudski1.jpg

Józef Piłsudski wybrany na Prezydenta 31 maja 1926 nie p ...

Józef Piłsudski wybrany na Prezydenta 31 maja 1926 nie przyjął urzędu

Aleksander Kwaśniewski ARP1542787.jpeg

Aleksander Kwaśniewski - prezydent w latach 1995-2005 U ...

Aleksander Kwaśniewski - prezydent w latach 1995-2005 Urodził się 15 listopada 1954 r. w Białogardzie, woj. zachodniopomorskie. W latach 1973-77 studiował na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego. Działacz ruchu studenckiego do 1982 r., m.in. przewodniczący Rady Uczelnianej SZSP (1976-1977), wiceprzewodniczący Zarządu Wojewódzkiego w Gdańsku (1977-1979), członek władz naczelnych SZSP (1977-1982). W latach 1981-84 był redaktorem naczelnym tygodnika studenckiego "ITD", a w latach 1984-85 redaktorem naczelnym dziennika "Sztandar Młodych". Był także współtwórcą pierwszego czasopisma poświęconego komputeryzacji "Bajtek" (1985). W latach 1985-87 w rządzie Zbigniewa Messnera sprawował funkcję Ministra ds. Młodzieży, następnie był Przewodniczącym Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej (do czerwca 1990). W rządzie Mieczysława Rakowskiego był członkiem Prezydium Rządu i przewodniczącym Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu po stronie rządowej. W latach 1977-1990 był członkiem PZPR. Współtwórca Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej i pierwszy jej przewodniczący. Był także współorganizatorem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w Sejmie I i II kadencji (1991-1995). Członek Komisji Spraw Zagranicznych oraz przewodniczący Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego (1993 - 1995). W 1995 r. zwyciężył w drugiej turze w wyborach prezydenckich. Podczas kolejnych wyborów w 2000 r. zdobył 53,9% głosów, uzyskując reelekcję już w pierwszej turze.

Stanislaw_Ostrowski_wiki.jpeg

Stanisław Ostrowski - prezydent RP na uchodźstwie w lata ...

Stanisław Ostrowski - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1972-1979. Urodził się 29 października 1892 roku we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum i w roku 1919 wydział lekarski Uniwersytetu Jana Kazimierza. Od 1912 roku należał do zakonspirowanej Organizacji Młodzieży Narodowej. Był członkiem Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską i oficerską. W czasie wojny znalazł się w I Brygadzie Legionów, a następnie w Departamencie Wojskowym Naczelnego Komitetu Narodowego. Służył w armii austriackiej (w roku 1918 uczestniczył w obronie Lwowa), a potem, do 1922 roku, w wojsku polskim jako kapitan-lekarz. Po wojnie był docentem Uniwersytetu Jana Kazimierza, a od 1934 roku wiceprezydentem, a następnie prezydentem Lwowa. Więziony przez NKWD we Lwowie i Moskwie, skazany na 8 lat obozu na Syberii i w Mongolii. Jako żołnierz 2 Korpusu gen. Andersa uczestniczył w kampanii włoskiej. Po wojnie lekarz i profesor medycyny. 9 kwietnia 1972 roku zaprzysiężony jako prezydent, ustąpił po siedmioletniej kadencji, przekazując funkcję Edwardowi Raczyńskiemu. Zmarł w Londynie 22 listopada 1982 roku.

Wojciech_Jaruzelski2_550.jpeg

Wojciech Jaruzelski - prezydent w latach 1989-1990 Urod ...

Wojciech Jaruzelski - prezydent w latach 1989-1990 Urodził się 6 lipca 1923 r. w Kurowie koło Puław, w rodzinie inteligenckiej o tradycjach ziemiańskich, jego ojciec był administratorem miejscowego majątku rolnego. Uczył się w renomowanym gimnazjum O.O. Marianów na Bielanach w Warszawie. W czasie wojny jak setki tysięcy innych Polaków, którzy znaleźli się na terenach zajętych przez Armię Czerwoną, został deportowany na Syberię. Kiedy w ZSRR powstała armia polska, w jej szeregach ukończył szkołę oficerską w Riazaniu. Był dowódcą plutonu zwiadu, a potem szefem zwiadu pułku w 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. Uczestniczył w walkach nad Wisłą, na Przyczółku Magnuszewskim, walczył o wyzwolenie Warszawy, nad Bałtykiem, Odrą i Łabą. Brał też udział w starciach ze zbrojnym podziemiem. Ukończył z wyróżnieniem Wyższą Szkołę Piechoty oraz Akademię Sztabu Generalnego. Był wykładowcą taktyki i służby sztabu, szefem zarządu akademii wojskowych i szkół oficerskich. W 1965 r. został szefem Sztabu Generalnego. Od kwietnia 1968 r. minister Obrony Narodowej. Równolegle awansował w hierarchii partyjnej. W grudniu 1975 r. został członkiem Biura Politycznego PZPR. 11 lutego 1981 r. objął urząd prezesa Rady Ministrów, a 18 października tego roku - pierwszego sekretarza KC PZPR. 13 grudnia 1981 roku wprowadził stan wojenny, stając na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. 6 listopada został przewodniczącym Rady Państwa, rezygnując z funkcji premiera. 19 lipca 1989 r. Zgromadzenie Narodowe wybrało go na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd ten pełnił do grudnia 1990 r. - kiedy to prezydentem RP wybrany został Lech Wałęsa.

Boleslaw_Bierut_wiki.jpeg

Bolesław Bierut - W latach 1944-1947 prezydent Krajowej ...

Bolesław Bierut - W latach 1944-1947 prezydent Krajowej Rady Narodowej. Prezydent RP od 1947 do 1952 r. Urodził się w rodzinie chłopskiej, we wsi Rury Jezuickie pod Lublinem 18 kwietnia 1892 r. Mieszkał z rodzicami w Lublinie, gdzie z ostatniej klasy szkoły został usunięty za udział w strajku w 1905 r. Pracował jako drukarz. Ukończył wieczorowe kursy handlowe. W 1912 r. wstąpił do PPS Lewicy. Zaangażował się w działalność spółdzielczą. W czasie pierwszej wojny, podobnie jak PPS-Lewica opowiadał się za międzynarodową rewolucją, a nie walką o niepodległość. Po wojnie wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski i z jej ramienia działał w ruchu klasowej spółdzielczości robotniczej. Z władz spółdzielczych został usunięty za postawę komunistyczną. Do 1924 r. był kilkakrotnie aresztowany. Potem stał się zawodowym funkcjonariuszem partii. W rok później wyjechał do Moskwy. Po przygotowaniu w szkole Kominternu wykonywał różne zadania z ramienia Międzynarodówki Komunistycznej, skierowany między innymi do Komitetu Centralnego Bułgarskiej Partii Komunistycznej w Sofii. W 1933 r., po powrocie do kraju aresztowany i skazany na 7 lat więzienia, z którego wyszedł dzięki amnestii w końcu 1938 r. Po wybuchu kolejnej wojny przedostał się z Warszawy na teren okupacji radzieckiej. Na polecenie władz ZSRR i bezpośrednio NKWD w sierpniu 1943 r. powrócił do Warszawy. Należał do kierownictwa Polskiej Partii Robotniczej. 31 grudnia 1943 r. powołano go na przewodniczącego Krajowej Rady Narodowej. Od 31 grudnia 1944 r. Prezydent Krajowej Rady Narodowej. 4 lutego 1947 r. sejm wybrał go na prezydenta Rzeczypospolitej po uchwaleniu ustawy o trybie wyborów głowy państwa. Po uchwaleniu konstytucji PRL 22 lipca 1952 r., funkcję prezydenta zastąpiono funkcją przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1952-54 był premierem. W 1948 r. wybrano go sekretarzem generalnym KC PPR. Następnie od 1948 do 1954 r. był przewodniczącym tej partii. W 1954 r. został I sekretarzem KC PZPR. Zmarł 12 marca 1956 r. w Moskwie podczas XX Zjazdu KPZR.

Edward_Raczynski_wiki.jpeg

Edward Raczyński - prezydent RP na uchodźstwie w latach ...

Edward Raczyński - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979-1986 Urodził się 19 lipca 1891 roku w Zakopanem. Syn arystokraty, przez matkę spowinowacony z Habsburgami. Lata gimnazjalne spędził mieszkając w rodzinnej kamienicy krakowskiej pod Baranami, a podczas wakacji w wielkim latyfundium rodziny - Rogalinie. Studia odbył w Niemczech i Anglii, doktorat z prawa uzyskał w Krakowie. Polityk i pisarz. Od 1934 roku był ambasadorem Rzeczypospolitej w Londynie, aż do cofnięcia uznania władzom polskim na emigracji przez Wielką Brytanię. W latach 1941-1943 kierował Ministerstwem Spraw Zagranicznych. W marcu 1979 roku objął urząd prezydenta, zapowiadając, że ustąpi ze swego stanowiska w 1986 roku. 8 kwietnia tego roku został zaprzysiężony jego następca - Kazimierz Sabbat. Edward Raczyński zmarł 30 lipca 1993 roku w Londynie.

Wladyslaw_Raczkiewicz_pap_550.jpeg

Władysław Raczkiewicz - prezydent RP na uchodźstwie w la ...

Władysław Raczkiewicz - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1939-1947 Urodził się 28 stycznia 1885 roku na Kaukazie. Był synem sędziego i wnukiem uczestnika Powstania Styczniowego, który po konfiskacie majątku i zesłaniu na Syberię został osiedlony na Kaukazie. Ukończył gimnazjum w Twerze, studiował w Petersburgu, gdzie wstąpił do nielegalnej Organizacji Młodzieży Narodowej, a później do Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Wydział Prawa ukończył na Uniwersytecie w Dorpacie, w Estonii, w roku 1911. Po odbyciu służby wojskowej został adwokatem w Mińsku, stolicy Białorusi. W roku 1917 jako były chorąży armii carskiej zaangażował się w tworzenie polskich formacji wojskowych w Rosji. Na I Ogólnym Zjeździe Wojskowych Polaków w Piotrogrodzie wybrano go przewodniczącym. Był prezesem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego, który po zwycięstwie bolszewików przeniósł się do Mińska. Współdziałał z Radą Regencyjną. W 1921 roku został ministrem spraw wewnętrznych. Był nim mianowany trzykrotnie. Kilkakrotnie był wojewodą. Został senatorem w 1930 roku, a następnie marszałkiem senatu. Po objęciu urzędu prezydenta 30 września 1939 r. mianował premierem gen. Władysława Sikorskiego, a po jego śmierci Stanisława Mikołajczyka. Po konferencji jałtańskiej wielkie mocarstwa koalicji cofnęły uznanie rządowi Rzeczypospolitej na uchodźstwie. 6 czerwca 1947 roku Władysław Raczkiewicz zmarł, desygnując przedtem na stanowisko prezydenta Augusta Zaleskiego.

Stanislaw_Wojciechowski_papa_550.jpeg

Stanisław Wojciechowski - prezydent RP w latach 1922-192 ...

Stanisław Wojciechowski - prezydent RP w latach 1922-1926 r. Urodził się 15 marca 1869 r. w Kaliszu w rodzinie inteligenckiej. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim - studiował na Wydziale Fizyki i Matematyki. Należał do grona najbardziej aktywnych konspiratorów, uczestników tajnych studenckich grup samokształceniowych. Był członkiem konspiracyjnego Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Działał w tajnej organizacji Zjednoczenie Robotnicze. Brał udział w Zjeździe Paryskim powołującym Polską Partię Socjalistyczną. W latach 1895-1899 przebywał nielegalnie w kraju. W 1893 roku uczestniczył w zjeździe założycielskim PPS w Wilnie, gdzie poznał Piłsudskiego, z którym się zaprzyjaźnił. Do roku 1905 współpracowali bardzo blisko, a Wojciechowski był w tym czasie członkiem kierownictwa Partii. Wraz z marszałkiem redagował i wydawał pismo "Robotnik". Rok później wrócił do kraju i, wystąpiwszy z partii, stał się pionierem ruchu spółdzielczego. Podczas wojny udał się do Rosji, gdzie po obaleniu caratu został Prezesem Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie, która współdziałała z Komitetem Narodowym Polski w Paryżu. Zaangażował się w tworzenie armii polskiej w Rosji. W 1918 roku wrócił do Warszawy i ponownie zajął się działalnością spółdzielczą. Naczelnik Państwa mianował go 15 stycznia 1919 roku ministrem spraw wewnętrznych w gabinecie Ignacego Paderewskiego. Współpracował przy przygotowywaniu projektu konstytucji. 20 grudnia 1922 r. Zgromadzenie Narodowe wybrało go Prezydentem Rzeczypospolitej. W wyniku zamachu stanu przeprowadzonego przez Józefa Piłsudskiego, 14 maja 1926 roku złożył urząd Prezydenta. Zmarł w 1953 r. w Gołąbkach koło Warszawy.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin