Lech Aleksander Kaczyński Par533389.jpeg

Tofinek3-reaktywacja / █KOLEKCJE / O n i stali na czele Polski / Lech Aleksander Kaczyński Par533389.jpeg

Download: Lech Aleksander Kaczyński Par533389.jpeg

Pobierz

126 KB

(268px x 512px)

Lech Aleksander Kaczyński - prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2005–2010
Urodził się 18 czerwca 1949 r. w Warszawie. Brat bliźniaczy Jarosława Kaczyńskiego. Przy ich porodzie asystowała jako położna matka poety Tadeusza Gajcego.

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Gdańskim. W 1990 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Był profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Gdańskiego, a od 1999 zajmował tożsame stanowisko na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Współzałożyciel partii Prawo i Sprawiedliwość i jej pierwszy prezes, senator I kadencji oraz poseł na Sejm I i IV kadencji.

Prezes Najwyższej Izby Kontroli w latach 1992–1995, minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządzie Jerzego Buzka w latach 2000–2001, prezydent Warszawy w latach 2002–2005.

Wraz z żoną Marią zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 10 kwietnia 2010 r.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Tofinek3-reaktywacja

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Wojciech_Jaruzelski2_550.jpeg

Wojciech Jaruzelski - prezydent w latach 1989-1990 Urod ...

Wojciech Jaruzelski - prezydent w latach 1989-1990 Urodził się 6 lipca 1923 r. w Kurowie koło Puław, w rodzinie inteligenckiej o tradycjach ziemiańskich, jego ojciec był administratorem miejscowego majątku rolnego. Uczył się w renomowanym gimnazjum O.O. Marianów na Bielanach w Warszawie. W czasie wojny jak setki tysięcy innych Polaków, którzy znaleźli się na terenach zajętych przez Armię Czerwoną, został deportowany na Syberię. Kiedy w ZSRR powstała armia polska, w jej szeregach ukończył szkołę oficerską w Riazaniu. Był dowódcą plutonu zwiadu, a potem szefem zwiadu pułku w 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. Uczestniczył w walkach nad Wisłą, na Przyczółku Magnuszewskim, walczył o wyzwolenie Warszawy, nad Bałtykiem, Odrą i Łabą. Brał też udział w starciach ze zbrojnym podziemiem. Ukończył z wyróżnieniem Wyższą Szkołę Piechoty oraz Akademię Sztabu Generalnego. Był wykładowcą taktyki i służby sztabu, szefem zarządu akademii wojskowych i szkół oficerskich. W 1965 r. został szefem Sztabu Generalnego. Od kwietnia 1968 r. minister Obrony Narodowej. Równolegle awansował w hierarchii partyjnej. W grudniu 1975 r. został członkiem Biura Politycznego PZPR. 11 lutego 1981 r. objął urząd prezesa Rady Ministrów, a 18 października tego roku - pierwszego sekretarza KC PZPR. 13 grudnia 1981 roku wprowadził stan wojenny, stając na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. 6 listopada został przewodniczącym Rady Państwa, rezygnując z funkcji premiera. 19 lipca 1989 r. Zgromadzenie Narodowe wybrało go na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd ten pełnił do grudnia 1990 r. - kiedy to prezydentem RP wybrany został Lech Wałęsa.

Bronisław_Komorowski_official_photo.jpg

Lech_Walesa_9_550.jpeg

Lech Wałęsa - prezydent w latach 1990-1995 Urodził się ...

Lech Wałęsa - prezydent w latach 1990-1995 Urodził się 29 września 1943 r. w Popowie, Ziemi Dobrzyńskiej w rodzinie rolnika. Przez 7 lat chodził do szkoły w Chalinie, a potem do klasy mechanizacji rolnictwa Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Lipnie, w której ukończył naukę po 3 latach i podjął pracę elektryka w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Łochocinie. Po niespełna 2 latach powołany do wojska odbył zasadniczą służbę w Koszalinie, a po przeszkoleniu został wysłany do szkoły podoficerskiej w Świeciu. Wojsko opuścił w stopniu kaprala. 30 maja 1967 r. rozpoczął pracę jako elektryk okrętowy w Stoczni Gdańskiej. Po grudniu 1970 r. został inspektorem bhp z ramienia związków zawodowych na swoim wydziale. W kwietniu 1976 r., za źle widziane przez ówczesne władze wystąpienie zwolniono go z pracy. Rozpoczął aktywną działalność opozycyjną. W 1980 r. został przywódcą strajku w Stoczni Gdańskiej. 31 sierpnia podpisał porozumienie MKS z Komisją Rządową. W latach 1980-1981, przez 16 miesięcy, stał na czele Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność". Starał się podtrzymywać stałe rozmowy z rządem dla rozładowania narastającego społecznego napięcia. 13 grudnia 1981 r. izolowano go w willach rządowych po ogłoszeniu stanu wojennego. 26 stycznia 1982 r. wręczono mu decyzję o internowaniu z datą 13 grudnia 1981 r. Przebywał w odosobnieniu w ośrodku rządowym w Arłamowie. 15 listopada wrócił do Gdańska. W mieście tym odwiedzają go przedstawiciele zachodnich państw. W 1983 r. otrzymał pokojową Nagrodę Nobla. Jest współtwórcą koncepcji Okrągłego Stołu. 9 grudnia 1990 r. został wybrany w powszechnych wyborach prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd objął 23 grudnia. Po zakończeniu pięcioletniej kadencji przegrał w drugich powszechnych wyborach na prezydenta z Aleksandrem Kwaśniewskim.

Edward_Raczynski_wiki.jpeg

Edward Raczyński - prezydent RP na uchodźstwie w latach ...

Edward Raczyński - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979-1986 Urodził się 19 lipca 1891 roku w Zakopanem. Syn arystokraty, przez matkę spowinowacony z Habsburgami. Lata gimnazjalne spędził mieszkając w rodzinnej kamienicy krakowskiej pod Baranami, a podczas wakacji w wielkim latyfundium rodziny - Rogalinie. Studia odbył w Niemczech i Anglii, doktorat z prawa uzyskał w Krakowie. Polityk i pisarz. Od 1934 roku był ambasadorem Rzeczypospolitej w Londynie, aż do cofnięcia uznania władzom polskim na emigracji przez Wielką Brytanię. W latach 1941-1943 kierował Ministerstwem Spraw Zagranicznych. W marcu 1979 roku objął urząd prezydenta, zapowiadając, że ustąpi ze swego stanowiska w 1986 roku. 8 kwietnia tego roku został zaprzysiężony jego następca - Kazimierz Sabbat. Edward Raczyński zmarł 30 lipca 1993 roku w Londynie.

Wladyslaw_Raczkiewicz_pap_550.jpeg

Władysław Raczkiewicz - prezydent RP na uchodźstwie w la ...

Władysław Raczkiewicz - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1939-1947 Urodził się 28 stycznia 1885 roku na Kaukazie. Był synem sędziego i wnukiem uczestnika Powstania Styczniowego, który po konfiskacie majątku i zesłaniu na Syberię został osiedlony na Kaukazie. Ukończył gimnazjum w Twerze, studiował w Petersburgu, gdzie wstąpił do nielegalnej Organizacji Młodzieży Narodowej, a później do Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Wydział Prawa ukończył na Uniwersytecie w Dorpacie, w Estonii, w roku 1911. Po odbyciu służby wojskowej został adwokatem w Mińsku, stolicy Białorusi. W roku 1917 jako były chorąży armii carskiej zaangażował się w tworzenie polskich formacji wojskowych w Rosji. Na I Ogólnym Zjeździe Wojskowych Polaków w Piotrogrodzie wybrano go przewodniczącym. Był prezesem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego, który po zwycięstwie bolszewików przeniósł się do Mińska. Współdziałał z Radą Regencyjną. W 1921 roku został ministrem spraw wewnętrznych. Był nim mianowany trzykrotnie. Kilkakrotnie był wojewodą. Został senatorem w 1930 roku, a następnie marszałkiem senatu. Po objęciu urzędu prezydenta 30 września 1939 r. mianował premierem gen. Władysława Sikorskiego, a po jego śmierci Stanisława Mikołajczyka. Po konferencji jałtańskiej wielkie mocarstwa koalicji cofnęły uznanie rządowi Rzeczypospolitej na uchodźstwie. 6 czerwca 1947 roku Władysław Raczkiewicz zmarł, desygnując przedtem na stanowisko prezydenta Augusta Zaleskiego.

Stanislaw_Wojciechowski_papa_550.jpeg

Stanisław Wojciechowski - prezydent RP w latach 1922-192 ...

Stanisław Wojciechowski - prezydent RP w latach 1922-1926 r. Urodził się 15 marca 1869 r. w Kaliszu w rodzinie inteligenckiej. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim - studiował na Wydziale Fizyki i Matematyki. Należał do grona najbardziej aktywnych konspiratorów, uczestników tajnych studenckich grup samokształceniowych. Był członkiem konspiracyjnego Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Działał w tajnej organizacji Zjednoczenie Robotnicze. Brał udział w Zjeździe Paryskim powołującym Polską Partię Socjalistyczną. W latach 1895-1899 przebywał nielegalnie w kraju. W 1893 roku uczestniczył w zjeździe założycielskim PPS w Wilnie, gdzie poznał Piłsudskiego, z którym się zaprzyjaźnił. Do roku 1905 współpracowali bardzo blisko, a Wojciechowski był w tym czasie członkiem kierownictwa Partii. Wraz z marszałkiem redagował i wydawał pismo "Robotnik". Rok później wrócił do kraju i, wystąpiwszy z partii, stał się pionierem ruchu spółdzielczego. Podczas wojny udał się do Rosji, gdzie po obaleniu caratu został Prezesem Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie, która współdziałała z Komitetem Narodowym Polski w Paryżu. Zaangażował się w tworzenie armii polskiej w Rosji. W 1918 roku wrócił do Warszawy i ponownie zajął się działalnością spółdzielczą. Naczelnik Państwa mianował go 15 stycznia 1919 roku ministrem spraw wewnętrznych w gabinecie Ignacego Paderewskiego. Współpracował przy przygotowywaniu projektu konstytucji. 20 grudnia 1922 r. Zgromadzenie Narodowe wybrało go Prezydentem Rzeczypospolitej. W wyniku zamachu stanu przeprowadzonego przez Józefa Piłsudskiego, 14 maja 1926 roku złożył urząd Prezydenta. Zmarł w 1953 r. w Gołąbkach koło Warszawy.

Ignacy_Moscicki_pap_550.jpeg

Ignacy Mościcki - prezydent RP w latach 1926-1939 r. Ur ...

Ignacy Mościcki - prezydent RP w latach 1926-1939 r. Urodził się 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie pod Ciechanowem, jako syn ziemianina, uczestnika Powstania Styczniowego. Szkołę Realną ukończył w Warszawie, a następnie studiował chemię na Politechnice w Rydze, podejmując równolegle działalność konspiracyjną w partii "Proletariat". Po powrocie do Warszawy, zagrożony aresztowaniem wyemigrował w 1892 r. do Londynu. Tam współdziałał z polskimi socjalistami pracując głównie jako robotnik. W 1896 roku poznał Józefa Piłsudskiego. W rok później zaangażowano go jako asystenta na Uniwersytecie we Fryburgu w Szwajcarii. Następnie pracował w przemyśle. Pierwszy zastosował na skalę przemysłową uzyskiwanie azotu z powietrza do produkcji kwasu azotowego. Opracował konstrukcję kondensatorów ogromnej mocy, stając się jednym z najlepszych specjalistów europejskich w tej dziedzinie. W 1912 roku objął katedrę chemii fizycznej i elektrochemii technicznej Politechniki Lwowskiej. W 1925 roku wybrany został rektorem Politechniki Lwowskiej i w tymże roku przeniósł się na Politechnikę Warszawską. Otrzymał doktoraty honoris causa wielu uczelni krajowych i zagranicznych. 4 czerwca 1926 r. został zaprzysiężony na Zamku Królewskim przed Zgromadzeniem Narodowym na prezydenta Rzeczypospolitej. 9 maja 1933 r., również na Zamku Królewskim, który uczynił swą siedzibą, został zaprzysiężony po wybraniu przez Zgromadzenie Narodowe na drugą kadencję prezydencką. Po internowaniu w Rumunii we wrześniu 1939 r. przekazał urząd Władysławowi Raczkiewiczowi. Zmarł pod Genewą 2 października 1946 r. Na zdjęciu akt przejęcia władzy przez prezydenta Ignacego Mościckiego z rąk marszałka Sejmu Macieja Rataja - akt odczytuje premier Kazimierz Bartel - 04.06.1926 r.

Ryszard_Kaczorowski_pap_550.jpeg

Ryszard Kaczorowski - prezydent na uchodźstwie w latach ...

Ryszard Kaczorowski - prezydent na uchodźstwie w latach 1989-1990 Ostatni prezydent Rzeczypospolitej na uchodźstwie, urodził się 26 listopada 1919 roku w Białymstoku, gdzie ukończył szkołę handlową. Jak jego poprzednik był harcerzem. W 1940 roku aresztowany przez NKWD i skazany na śmierć, a następnie po amnestii w 1941 roku zaciągnął się do armii gen. Andersa, a po jej ewakuacji do III Dywizji Strzelców Karpackich, gdzie ukończył liceum dywizyjne. W Anglii skończył szkołę handlu zagranicznego. Do roku 1986 pracował w przemyśle jako księgowy. W latach 1955-1967 był Naczelnikiem Harcerzy, a następnie przewodniczącym ZHP na emigracji. Był ministrem do spraw krajowych, co stało się podstawą do mianowania go następcą prezydenta Sabbata. W 1990 roku insygnia władzy prezydenckiej II Rzeczypospolitej przekazał prezydentowi Lechowi Wałęsie. Zmarł tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie rządowego samolotu w Smoleńsku.

August_Zaleski_pap_550.jpeg

August Zaleski - prezydent RP na uchodźstwie w latach 19 ...

August Zaleski - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1947-1972. Urodził się 13 września 1883 roku. Przed I wojną światową ukończył studia w Londynie. Pracował w Warszawie jako bibliotekarz ordynacji Krasińskich. W roku 1917 podjął w Londynie stałe wykłady z literatury i języka polskiego i związał się z masonerią, wykorzystując tę organizację jako środek oddziałujący w interesie Polski. W czasie wojny jednym z jego zadań było przekonanie Brytyjczyków, że akcja wojska Piłsudskiego nie jest skierowana przeciwko mocarstwom koalicji, a wyłącznie przeciw Rosji. Był dyplomatą akredytowanym w Szwajcarii, Grecji, Włoszech. Po przewrocie majowym objął tekę ministra spraw zagranicznych. Od 1928 roku do 1935 piastował mandat senatora. Następnie został prezesem Rady Naczelnej Banku Handlowego w Warszawie. Po objęciu urzędu prezydenta na emigracji (VI 1947 r.) powołał na premiera gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego. Po 7 latach jego kadencja została przedłużona na czas nieokreślony. Jego zwolennikiem był Stanisław Cat-Mackiewicz, który objął po gen. Borze-Komorowskim urząd premiera, natomiast gen. Anders wypowiedział mu posłuszeństwo. Przed śmiercią w kwietniu 1972 roku wyznaczył na swego następcę Stanisława Ostrowskiego.

Gabryjel_Narutowicz_pap_550.jpeg

To oni rządzili Polską - zobacz zdjęcia Gabriel Narutow ...

To oni rządzili Polską - zobacz zdjęcia Gabriel Narutowicz - prezydent w czasie 11 - 16.12.1922 r. Pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Wybrany 11 grudnia 1922 roku. W tydzień po objęciu urzędu został zastrzelony przez Eligiusza Niewiadomskiego. Urodził się 17 marca 1865 r. w Telszach na Żmudzi, w rodzinie powstańca styczniowego, właściciela majątku. Gimnazjum kończył w Lipawie na Łotwie. Ze względu na stan zdrowia przerwał naukę na Uniwersytecie w Petersburgu. Studia ukończył na Politechnice w Zurychu. W okresie studiów związany z emigracyjną grupą partii "Proletariat", co uniemożliwiło mu powrót do kraju, gdzie władze rosyjskie wydały nakaz jego aresztowania. Pracując w budownictwie hydroenergetycznym, uzyskał międzynarodowy rozgłos. Objął katedrę na Politechnice w Zurychu. Został uznany za jednego z najwybitniejszych europejskich twórców elektrowni wodnych i świetnego znawcę zagadnień geologicznych. Podczas I wojny światowej podjął działalność charytatywną na rzecz Polaków i stopniowo zbliżył się do koncepcji realizowanych przez Józefa Piłsudskiego. Po zakończeniu wojny współpracował w sprawie regulacji Wisły. W czerwcu 1920 r. otrzymał nominację na ministra robót publicznych. Został prezesem Akademii Nauk Technicznych i przewodniczącym Państwowej Rady Odbudowy. W czerwcu 1922 r. powołany na ministra spraw zagranicznych. Prasa prawicowa atakowała go za powiązania z Józefem Piłsudskim i popieranie polityki Naczelnika Państwa, z którym był spowinowacony. Po wyborze na pierwszego prezydenta Rzeczypospolitej, został zaprzysiężony 11 grudnia 1922 roku. 16 grudnia na otwarciu wystawy dzieł sztuki został zastrzelony przez Eligiusza Niewiadomskiego. Na procesie zabójca oświadczył, że zamierzał najpierw zabić Józefa Piłsudskiego.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin