Jozef_Pilsudski1.jpg

O n i stali na czele Polski - Bronisław_Komorowski_official_photo.jpg

O n i stali na czele Polski - Wojciech_Jaruzelski2_550.jpeg

Wojciech Jaruzelski - prezydent w latach 1989-1990 Urod ...

Wojciech Jaruzelski - prezydent w latach 1989-1990 Urodził się 6 lipca 1923 r. w Kurowie koło Puław, w rodzinie inteligenckiej o tradycjach ziemiańskich, jego ojciec był administratorem miejscowego majątku rolnego. Uczył się w renomowanym gimnazjum O.O. Marianów na Bielanach w Warszawie. W czasie wojny jak setki tysięcy innych Polaków, którzy znaleźli się na terenach zajętych przez Armię Czerwoną, został deportowany na Syberię. Kiedy w ZSRR powstała armia polska, w jej szeregach ukończył szkołę oficerską w Riazaniu. Był dowódcą plutonu zwiadu, a potem szefem zwiadu pułku w 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. Uczestniczył w walkach nad Wisłą, na Przyczółku Magnuszewskim, walczył o wyzwolenie Warszawy, nad Bałtykiem, Odrą i Łabą. Brał też udział w starciach ze zbrojnym podziemiem. Ukończył z wyróżnieniem Wyższą Szkołę Piechoty oraz Akademię Sztabu Generalnego. Był wykładowcą taktyki i służby sztabu, szefem zarządu akademii wojskowych i szkół oficerskich. W 1965 r. został szefem Sztabu Generalnego. Od kwietnia 1968 r. minister Obrony Narodowej. Równolegle awansował w hierarchii partyjnej. W grudniu 1975 r. został członkiem Biura Politycznego PZPR. 11 lutego 1981 r. objął urząd prezesa Rady Ministrów, a 18 października tego roku - pierwszego sekretarza KC PZPR. 13 grudnia 1981 roku wprowadził stan wojenny, stając na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. 6 listopada został przewodniczącym Rady Państwa, rezygnując z funkcji premiera. 19 lipca 1989 r. Zgromadzenie Narodowe wybrało go na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Urząd ten pełnił do grudnia 1990 r. - kiedy to prezydentem RP wybrany został Lech Wałęsa.

Stanislaw_Wojciechowski_papa_550.jpeg

Stanisław Wojciechowski - prezydent RP w latach 1922-192 ...

Stanisław Wojciechowski - prezydent RP w latach 1922-1926 r. Urodził się 15 marca 1869 r. w Kaliszu w rodzinie inteligenckiej. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim - studiował na Wydziale Fizyki i Matematyki. Należał do grona najbardziej aktywnych konspiratorów, uczestników tajnych studenckich grup samokształceniowych. Był członkiem konspiracyjnego Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Działał w tajnej organizacji Zjednoczenie Robotnicze. Brał udział w Zjeździe Paryskim powołującym Polską Partię Socjalistyczną. W latach 1895-1899 przebywał nielegalnie w kraju. W 1893 roku uczestniczył w zjeździe założycielskim PPS w Wilnie, gdzie poznał Piłsudskiego, z którym się zaprzyjaźnił. Do roku 1905 współpracowali bardzo blisko, a Wojciechowski był w tym czasie członkiem kierownictwa Partii. Wraz z marszałkiem redagował i wydawał pismo "Robotnik". Rok później wrócił do kraju i, wystąpiwszy z partii, stał się pionierem ruchu spółdzielczego. Podczas wojny udał się do Rosji, gdzie po obaleniu caratu został Prezesem Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie, która współdziałała z Komitetem Narodowym Polski w Paryżu. Zaangażował się w tworzenie armii polskiej w Rosji. W 1918 roku wrócił do Warszawy i ponownie zajął się działalnością spółdzielczą. Naczelnik Państwa mianował go 15 stycznia 1919 roku ministrem spraw wewnętrznych w gabinecie Ignacego Paderewskiego. Współpracował przy przygotowywaniu projektu konstytucji. 20 grudnia 1922 r. Zgromadzenie Narodowe wybrało go Prezydentem Rzeczypospolitej. W wyniku zamachu stanu przeprowadzonego przez Józefa Piłsudskiego, 14 maja 1926 roku złożył urząd Prezydenta. Zmarł w 1953 r. w Gołąbkach koło Warszawy.

August_Zaleski_pap_550.jpeg

August Zaleski - prezydent RP na uchodźstwie w latach 19 ...

August Zaleski - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1947-1972. Urodził się 13 września 1883 roku. Przed I wojną światową ukończył studia w Londynie. Pracował w Warszawie jako bibliotekarz ordynacji Krasińskich. W roku 1917 podjął w Londynie stałe wykłady z literatury i języka polskiego i związał się z masonerią, wykorzystując tę organizację jako środek oddziałujący w interesie Polski. W czasie wojny jednym z jego zadań było przekonanie Brytyjczyków, że akcja wojska Piłsudskiego nie jest skierowana przeciwko mocarstwom koalicji, a wyłącznie przeciw Rosji. Był dyplomatą akredytowanym w Szwajcarii, Grecji, Włoszech. Po przewrocie majowym objął tekę ministra spraw zagranicznych. Od 1928 roku do 1935 piastował mandat senatora. Następnie został prezesem Rady Naczelnej Banku Handlowego w Warszawie. Po objęciu urzędu prezydenta na emigracji (VI 1947 r.) powołał na premiera gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego. Po 7 latach jego kadencja została przedłużona na czas nieokreślony. Jego zwolennikiem był Stanisław Cat-Mackiewicz, który objął po gen. Borze-Komorowskim urząd premiera, natomiast gen. Anders wypowiedział mu posłuszeństwo. Przed śmiercią w kwietniu 1972 roku wyznaczył na swego następcę Stanisława Ostrowskiego.

Gabryjel_Narutowicz_pap_550.jpeg

To oni rządzili Polską - zobacz zdjęcia Gabriel Narutow ...

To oni rządzili Polską - zobacz zdjęcia Gabriel Narutowicz - prezydent w czasie 11 - 16.12.1922 r. Pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Wybrany 11 grudnia 1922 roku. W tydzień po objęciu urzędu został zastrzelony przez Eligiusza Niewiadomskiego. Urodził się 17 marca 1865 r. w Telszach na Żmudzi, w rodzinie powstańca styczniowego, właściciela majątku. Gimnazjum kończył w Lipawie na Łotwie. Ze względu na stan zdrowia przerwał naukę na Uniwersytecie w Petersburgu. Studia ukończył na Politechnice w Zurychu. W okresie studiów związany z emigracyjną grupą partii "Proletariat", co uniemożliwiło mu powrót do kraju, gdzie władze rosyjskie wydały nakaz jego aresztowania. Pracując w budownictwie hydroenergetycznym, uzyskał międzynarodowy rozgłos. Objął katedrę na Politechnice w Zurychu. Został uznany za jednego z najwybitniejszych europejskich twórców elektrowni wodnych i świetnego znawcę zagadnień geologicznych. Podczas I wojny światowej podjął działalność charytatywną na rzecz Polaków i stopniowo zbliżył się do koncepcji realizowanych przez Józefa Piłsudskiego. Po zakończeniu wojny współpracował w sprawie regulacji Wisły. W czerwcu 1920 r. otrzymał nominację na ministra robót publicznych. Został prezesem Akademii Nauk Technicznych i przewodniczącym Państwowej Rady Odbudowy. W czerwcu 1922 r. powołany na ministra spraw zagranicznych. Prasa prawicowa atakowała go za powiązania z Józefem Piłsudskim i popieranie polityki Naczelnika Państwa, z którym był spowinowacony. Po wyborze na pierwszego prezydenta Rzeczypospolitej, został zaprzysiężony 11 grudnia 1922 roku. 16 grudnia na otwarciu wystawy dzieł sztuki został zastrzelony przez Eligiusza Niewiadomskiego. Na procesie zabójca oświadczył, że zamierzał najpierw zabić Józefa Piłsudskiego.

Boleslaw_Ignacy_Wieniawa_Dlugoszowski_pap_550.jpeg

Bolesław Ignacy Florian Wieniawa-Długoszowski - funkcję ...

Bolesław Ignacy Florian Wieniawa-Długoszowski - funkcję prezydenta sprawował 1 dzień Żył w latach 1881-1942. Był jedną z najbarwniejszych postaci II Rzeczypospolitej. Doktor medycyny i student malarstwa, poeta i zawodowy oficer, dziennikarz (redaktor naczelny "Dziennika Polskiego" w Detroit) i dyplomata, wreszcie jednodniowy prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Był także długoletnim adiutantem Józefa Piłsudskiego. Brał udział w walkach Legionów Polskich w czasie I wojny światowej. W latach 1938-1940 pełnił funkcję ambasadora polski w Rzymie. We wrześniu 1939 r. desygnowany dekretem prezydenta Mościckiego na stanowisko prezydenta. Zrezygnował jednak z tego najwyższego stanowiska państwowego, które formalnie pełnił tylko jeden dzień. Urząd prezydenta objął Władysław Raczkiewicz (30 września 1939 r.). W 1940 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie czynnie uczestniczył w życiu Polonii. W 1942 r. popełnił samobójstwo.

Kazimierz_Sabbat_wiki.jpeg

Kazimierz Sabbat - prezydent RP na uchodźstwie w latach ...

Kazimierz Sabbat - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1986-1989 Urodził się 27 lutego 1913 roku w Bielinach Kapitulnych u stóp Łysej Góry. Ukończył gimnazjum w Mielcu, potem studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego tuż przed wojną. Prowadził aktywną działalność w polskim harcerstwie. Po krótkiej służbie w Marynarce Wojennej został skierowany do Brygady Zmotoryzowanej gen. Maczka. Po odniesieniu ran został odesłany do Wielkiej Brytanii. Skierowany do Sztabu Głównego został referentem do spraw młodzieży. Wojsko opuścił w 1948 roku i założył własne przedsiębiorstwo. Społecznie pracował w harcerstwie i Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów. W Egzekutywie Zjednoczenia Narodowego kierował odcinkiem skarbu, potem objął jego prezesurę. Usiłował jednoczyć emigrację. Po zakończeniu swej kadencji pragnął przekazać swoją funkcję ewentualnemu następcy w kraju. Zmarł w trakcie przełomowych wydarzeń w Polsce - 19 lipca 1989 roku.

Lech Aleksander Kaczyński Par533389.jpeg

Lech Aleksander Kaczyński - prezydent Rzeczypospolitej P ...

Lech Aleksander Kaczyński - prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2005–2010 Urodził się 18 czerwca 1949 r. w Warszawie. Brat bliźniaczy Jarosława Kaczyńskiego. Przy ich porodzie asystowała jako położna matka poety Tadeusza Gajcego. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Gdańskim. W 1990 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Był profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Gdańskiego, a od 1999 zajmował tożsame stanowisko na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Współzałożyciel partii Prawo i Sprawiedliwość i jej pierwszy prezes, senator I kadencji oraz poseł na Sejm I i IV kadencji. Prezes Najwyższej Izby Kontroli w latach 1992–1995, minister sprawiedliwości i prokurator generalny w rządzie Jerzego Buzka w latach 2000–2001, prezydent Warszawy w latach 2002–2005. Wraz z żoną Marią zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 10 kwietnia 2010 r.

Aleksander Kwaśniewski ARP1542787.jpeg

Aleksander Kwaśniewski - prezydent w latach 1995-2005 U ...

Aleksander Kwaśniewski - prezydent w latach 1995-2005 Urodził się 15 listopada 1954 r. w Białogardzie, woj. zachodniopomorskie. W latach 1973-77 studiował na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego. Działacz ruchu studenckiego do 1982 r., m.in. przewodniczący Rady Uczelnianej SZSP (1976-1977), wiceprzewodniczący Zarządu Wojewódzkiego w Gdańsku (1977-1979), członek władz naczelnych SZSP (1977-1982). W latach 1981-84 był redaktorem naczelnym tygodnika studenckiego "ITD", a w latach 1984-85 redaktorem naczelnym dziennika "Sztandar Młodych". Był także współtwórcą pierwszego czasopisma poświęconego komputeryzacji "Bajtek" (1985). W latach 1985-87 w rządzie Zbigniewa Messnera sprawował funkcję Ministra ds. Młodzieży, następnie był Przewodniczącym Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej (do czerwca 1990). W rządzie Mieczysława Rakowskiego był członkiem Prezydium Rządu i przewodniczącym Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu po stronie rządowej. W latach 1977-1990 był członkiem PZPR. Współtwórca Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej i pierwszy jej przewodniczący. Był także współorganizatorem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w Sejmie I i II kadencji (1991-1995). Członek Komisji Spraw Zagranicznych oraz przewodniczący Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego (1993 - 1995). W 1995 r. zwyciężył w drugiej turze w wyborach prezydenckich. Podczas kolejnych wyborów w 2000 r. zdobył 53,9% głosów, uzyskując reelekcję już w pierwszej turze.

Stanislaw_Ostrowski_wiki.jpeg

Stanisław Ostrowski - prezydent RP na uchodźstwie w lata ...

Stanisław Ostrowski - prezydent RP na uchodźstwie w latach 1972-1979. Urodził się 29 października 1892 roku we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum i w roku 1919 wydział lekarski Uniwersytetu Jana Kazimierza. Od 1912 roku należał do zakonspirowanej Organizacji Młodzieży Narodowej. Był członkiem Związku Strzeleckiego, w którym ukończył szkołę podoficerską i oficerską. W czasie wojny znalazł się w I Brygadzie Legionów, a następnie w Departamencie Wojskowym Naczelnego Komitetu Narodowego. Służył w armii austriackiej (w roku 1918 uczestniczył w obronie Lwowa), a potem, do 1922 roku, w wojsku polskim jako kapitan-lekarz. Po wojnie był docentem Uniwersytetu Jana Kazimierza, a od 1934 roku wiceprezydentem, a następnie prezydentem Lwowa. Więziony przez NKWD we Lwowie i Moskwie, skazany na 8 lat obozu na Syberii i w Mongolii. Jako żołnierz 2 Korpusu gen. Andersa uczestniczył w kampanii włoskiej. Po wojnie lekarz i profesor medycyny. 9 kwietnia 1972 roku zaprzysiężony jako prezydent, ustąpił po siedmioletniej kadencji, przekazując funkcję Edwardowi Raczyńskiemu. Zmarł w Londynie 22 listopada 1982 roku.

Jozef_Pilsudski1.jpg

Tofinek3-reaktywacja