Download: GUJAWA.jpg
Gujawa właściwa należy do rodziny mirtowatych (Myrtaceae). Spotykana bywa pod różnymi nazwami jak: gruszla właściwa, psydia pospolita, psydium pospolite, guajawa czy guawa.
Jest niewielkim, wiecznie zielonym drzewem dorastającym do 3-9 m wysokości. Wytrzymuje największe upały i susze.
Owoce długości 3-10 cm w zależności od odmiany wykazują duża zmienność pod względem kształtu (kulisty do gruszkowatego), koloru miąższu (biały, różowy, łososiowy lub czerwony), koloru skórki (zielony do jasnozółtego), grubości skórki, smaku (słodki albo kwaśny) i aromatu (słaby do ostrego).
Skórka jest jadalna choć kwaśniejsza niż wnętrze owocu.
Dzięki dużej zawartości pektyn konsystencja miąższu jest śluzowata.
Owoce słyną z wysokiej zawartości witaminy C (nawet 200-700 mg w 100 g owocu), wyższej nawet pięciokrotnie niż u owoców cytrusowych. Najwięcej witaminy C mają owoce prawie dojrzałe, ale jeszcze zielone i zmniejsza się ona wraz z dalszym dojrzewaniem.
Owoce zawierają także około 15% cukrów, do 1,5% białka, 0,3% tłuszczu, 5,2% włóknika, 0,5% składników mineralnych (wapń, żelazo, potas, selen i fosfor) oraz witaminy A, B1, B2, PP.
Nie jest to owoc zbyt trwały, można go przechowywać jedynie przez kilka dni w temperaturze pokojowej lub kilkanaście w chłodniejszych pomieszczeniach.
Z tego powodu u nas spotykany jest najczęściej w postaci konserwowej.
Na surowo spożywane są odmiany o większych, słodszych owocach.
Kwaśniejsze odmiany najczęściej przerabia się na soki, kompoty, galaretki, konfitury.
Zagęszczonym sokiem z gujawy witaminizuje się inne przetwory owocowe.