Mroczek późny.jpg

Tofinek3-reaktywacja / █FAUNA / SSaki chronione / Mroczek późny.jpg

Download: Mroczek późny.jpg

Pobierz

154 KB

(640px x 480px)

Mroczek późny, Eptesicus serotinus, nietoperz z rodziny mroczkowatych. Długość ciała 6,2–8 cm, ogona 4,6–6cm, rozpiętość skrzydeł 34–36 cm, waga 17–35 g. Futro ciemnobrązowe, na brzuchu żółtawobrązowe; pysk, uszy i błony lotne czarnobrązowe; uszy krótkie i szerokie; skrzydła szerokie; czubek ogona wystaje z błony lotnej.
Zamieszkuje otwarte zadrzewione tereny, często w pobliżu osiedli ludzkich. Prowadzi aktywny tryb życia nocą; lot powolny na wysokości 6–10 m; latem w szczelinach skał i murów oraz w dziuplach; w porodówkach do 50 samic; samce latem żyją pojedynczo. Występuje w środkowej i południowej Europie, północno-zachodniej Afryce, w Azji; w Polsce pospolity.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Tofinek3-reaktywacja

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Wydra.jpg

Wydra Lutra lutra, ssak ziemno-wodny zaliczany do rodzin ...

Wydra Lutra lutra, ssak ziemno-wodny zaliczany do rodziny łasicowatych z rzędu drapieżnych, zamieszkujący brzegi i jeziora Europy i Azji. Osiąga długość ciała do 1 m, ogona do 60 cm, ciężar największych osobników dochodzi do 15 kg. Ciało wysmukłe, spłaszczone, głowa płaska, szeroka, niewielkie małżowiny uszne, kończyny krótkie z błonami pływnymi i pazurami, ogon silnie umięśniony, spiczasto zakończony. Otwory nosowe i uszne zamykane podczas nurkowania za pomocą specjalnych mięśni. Sierść gęsta, gładka, z gęstą, przylegającą podściółką puchową, stanowi nieprzemakalną okrywę ciała. Aktywna głównie nocą, żyje samotnie w wykopanych przez siebie norach mających wejście pod wodą, chętnie zajmuje nory innych zwierząt ziemno-wodnych. W razie braku pożywienia lub niepokojona wydra wędruje w poszukiwaniu nowych terytoriów. Poluje głównie na ryby i inne zwierzęta wodne, atakuje niekiedy ptaki i gryzonie, przy czym drobne ofiary zjada leżąc na grzbiecie na powierzchni wody, większe wyciąga na brzeg. Doskonale pływa i nurkuje. Jest gatunkiem ginącym. Chroniona przepisami Konwencji Waszyngtońskiej (CITES), objęta także programem hodowlanym EEP (European Endangered Species Programme), utworzonym dla ratowania gatunku przez europejskie ogrody zoologiczne.

Wilk.jpg

Wilk Canis lupus, ssak zaliczany do rodziny psów, występ ...

Wilk Canis lupus, ssak zaliczany do rodziny psów, występujący w lasach i na stepach Eurazji i Ameryki Południowej. Największy przedstawiciel rodziny psów, osiąga długość ciała do 150 cm, ogona do 50 cm, ciężar największych okazów dochodzi do 75 kg, przeciętnie 30–60 kg. Ubarwienie żółtawoszare z wyraźnym ciemniejszym siodłem na grzbiecie. Ogon puszysty, czaszka masywna. Tryb życia głównie nocny, niekiedy także dzienny. Żyje pojedynczo lub parami, w okresie wychowu młodych w grupach rodzinnych. Zimą łączy się w duże stada, które wspólnie polują na dużą zdobycz, jak np. jeleń, dzik czy łoś. Niezwykle wytrwały w biegu, w poszukiwaniu pożywienia potrafi w ciągu nocy pokonać odległość ponad 150 km. Niegdyś na wszystkich terenach występowania wilk był zaciekle tępiony, co doprowadziło do drastycznego spadku pogłowia tego gatunku.

Wiewiórka pospolita.jpg

Wiewiórka pospolita, Sciurus vulgaris, gryzoń z rodziny ...

Wiewiórka pospolita, Sciurus vulgaris, gryzoń z rodziny wiewiórkowatych. Długość ciała 20–25 cm, ogona 15–20 cm, waga 230–450 g. Ubarwienie bardzo zmienne, od lisiorudego, żółtawo- lub ciemnobrunatnego do niemal czarnego; ogon bardzo puszysty; uszy zimą z długimi pędzelkami włosów; kończyny tylne dłuższe i silniejsze od przednich. Występuje w całej Europie, oprócz Islandii i wysp śródziemnomorskich, w północnej Azji. Zamieszkuje lasy liściaste, mieszane i iglaste, parki, ogrody. Prowadzi nadrzewny, aktywny tryb życia dniem; bardzo zręcznie wspina się i skacze; najczęściej żyje pojedynczo; gniazda buduje z chrustu w rozwidleniach gałęzi, czasami w dziuplach drzew lub w gniazdach gawronich; w okresie rui dzikie pogonie samców i samic; zapasy żywności gromadzi w dziuplach lub zakopuje w ziemi; nie zapada w sen zimowy. Jej pokarm stanowią nasiona drzew, orzechy, jagody, grzyby, kora, pąki, pędy, ale także i owady, jaja ptasie, pisklęta.

Świstak.jpg

Świstak, Marmota marmota, gryzoń z rodziny wiewiórkowaty ...

Świstak, Marmota marmota, gryzoń z rodziny wiewiórkowatych. Długość ciała 47–60 cm, ogona 13–20 cm, waga 3–8 kg. Krępa budowa ciała; futro szare do żółtawobrązowego; uszy małe, niemal całkowicie ukryte w futrze; nogi krótkie, silne; na palcach tylnych nóg tępe, grzebiące pazury; ogon puszyście owłosiony; przeraźliwy gwizd alarmowy. Występuje w Alpach Środkowych i Zachodnich; wprowadzony w Alpy Wschodnie, góry Schwarzwaldu i w Pireneje; odrębny gatunek w Tatrach Wysokich. Zamieszkuje pasmo hal alpejskich ponad granicą lasu, zwykle na wys. 1500–3200 m n.p.m., na otwartych halach górskich także niżej. Prowadzi aktywny tryb życia w dzień. Żyje w rodzinnych koloniach, granice rewiru rodzinnego oznacza wydzieliną gruczołów policzkowych; kopie proste kryjówki na wypadek zagrożenia, płytkie letnie nory i głębokie zimowe schrony z rozgałęzionym systemem korytarzy; chód na szeroko rozstawionych nogach, kaczkowaty; często staje słupka; zapada w sen zimowy od października do kwietnia. Jego pokarm stanowią trawy, zioła, korzenie, jagody

Suseł perełkowaty.jpg

Suseł perełkowany, Citellus suslicus, gryzoń z rodziny w ...

Suseł perełkowany, Citellus suslicus, gryzoń z rodziny wiewiórkowatych. Różni się od susła moręgowanego krótszym ogonem oraz wyraźnym białym perełkowaniem na grzbiecie. Długość ciała wynosi 18–23 cm, futro od żółtawo- do czerwonobrązowego. Prowadzi aktywny tryb życia w ciągu dnia, jego pokarm stanowią trawy, zioła, nasiona, bulwy, owady oraz jaja ptaków naziemnych. Występuje w pd.-wsch. Europie, w Polsce spotykany przede wszystkim na Śląsku na polach i łąkach.

Smużka.jpg

Smużka, Sicista betulina, mały gryzoń z rodziny smużkowa ...

Smużka, Sicista betulina, mały gryzoń z rodziny smużkowatych. Długość ciała dochodzi do 5–7,5 cm (oprócz ogona), długość ogona — od 8 do 11 cm. Ubarwienie wierzchniej części ciała od szarożółtego do ochrowatego, z charakterystyczną czarną smugą, biegnącą wzdłuż grzbietu, brzuszna część jest biała. Prowadzi aktywny tryb życia nocą, żywi się owadami, nasionami i jagodami. Licznie występuje w e wsch. I zach. części Europy, środk. Azji oraz w pn.-wsch. Polsce i Karpatach. Zamieszkuje lasy, zarośla, łąki.

Rzęsorek rzeczek.jpg

Rzęsorek rzeczek, Neomys fodiensssak owadożerny z rodzin ...

Rzęsorek rzeczek, Neomys fodiensssak owadożerny z rodziny ryjówek. Długość ciała 7–9,5 cm, ogona 5–7 cm, waga 10–23 g. Futerko aksamitne, z wierzchu ciemnoszare do czarnego, na brzuchu srebrzystoszare do białego, niekiedy także czarne, kolory ostro odgraniczone; uszy ledwo wystają z futerka; długi ogon ma na spodniej stronie kil z białych, szczeciniastych włosów; ; duże tylne nogi poszerzone owłosieniem. Występuje w Europie poza Irlandią, Islandią i częścią basenu M. Śródziemnego, w strefie klimatu umiarkowanego Azji, w górach do wys. 2500 m n.p.m., spotykany w całej Polsce. Żyje w czystych, płynących lub stojących wodach o gęsto porośniętych brzegach. Prowadzi aktywny tryb życia w dzień i w nocy, zwykle żyje samotnie, wspaniale pływa i nurkuje, biega po dnie wody; poluje również na lądzie; kopie korytarze w nadbrzeżnych skarpach; gniazdo wyścieła częściami roślin. Jego pokarm stanowią owady wodne, ślimaki, traszki, małe ryby.

Żubr.jpg

Żubr Bison bonasus, ssak zaliczany do rodziny krętorogic ...

Żubr Bison bonasus, ssak zaliczany do rodziny krętorogich z rzędu parzystokopytnych, jedyny żyjący do dziś gatunek rodzaju Bison na obszarze Starego Świata. Największy dziki ssak zamieszkujący Europę, osiąga do 2 m wysokości w kłębie, długość 2,4–3,5 m, ogona do 80 cm, ciężar ciała największych osobników (byków) może przekraczać 1000kg. Samice (krowy) znacznie mniejsze od samców. Ciało masywne, linia grzbietu wznosząca się od tyłu ciała do kłębu, na głowie krótkie, mocne rogi, wygięte ku środkowi, sierść gęsta, krótka, wełnista, nieco dłuższa na głowie i w przedniej części ciała, szczególnie na czole, podgardlu, szyi i przednich kończynach, ubarwiona szarobrązowo, często z rudawym odcieniem. Aktywny w dzień, żyje w stadach liczących kilka lub kilkanaście sztuk, złożonych z jednego dorosłego byka, krów oraz młodych, niekiedy także kilku dorastających, młodych samców. Zamieszkuje lasy mieszane, zawsze w pobliżu bagien, rzek lub zbiorników wodnych. Żywi się trawą, liśćmi, pąkami, pędami i korą drzew i krzewów, ziołami, również mchami i porostami. Długość życia żubra wynosi ok. 30–35 lat. Zamieszkiwał niegdyś lasy Eurazji w strefie klimatu umiarkowanego, jednak wskutek polowań, kłusownictwa, chorób oraz ograniczania naturalnego siedliska poprzez wycinanie lasów, nastąpił drastyczny spadek liczebności gatunku i w 1. połowie XIX w. żubr występował jeszcze jedynie w Puszczy Białowieskiej

Żbik.jpg

Żbik Felis silvestris, ssak drapieżny zaliczany do rodzi ...

Żbik Felis silvestris, ssak drapieżny zaliczany do rodziny kotowatych, zamieszkujący gęste lasy obszarów górskich Europy, Kaukazu i Azji Mniejszej. Osiąga długość ciała 46–90 cm, ogona 25–40 cm, ciężar 4–18 kg. Samce są znacznie większe od samic. Sylwetką i ubarwieniem przypomina na pierwszy rzut oka pręgowaną odmianę kota domowego, jest jednak znacznie większy i masywniejszy, ma krótszy i tępo zakończony ogon, krótsze uszy. Sierść długa, gęsta, ubarwiona w wierzchniej części żółtawoszaro, w niewyraźne, poprzeczne, ciemne pręgi, na kończynach i ogonie poprzeczne, ciemnobrunatne pręgi, na karku cztery wyraźne pręgi, na tylnych kończynach powyżej opuszek czarne plamy. Aktywny nocą, znakuje terytorium wydzieliną gruczołów podeszwowych i analnych, także śladami pazurów na korze drzew. Żyje samotnie, poluje na niewielkie ssaki, głównie gryzonie, oraz ptaki, również ryby i żaby, niekiedy atakuje małe sarenki i jelonki, także jagnięta owiec wypasanych na polanach leśnych. Doskonale wspina się na drzewa, dzień spędza w wykrotach i rozpadlinach, niekiedy zajmuje nory lisów. Z uwagi na łatwość kojarzenia się z kotami domowymi, większość żbików zamieszkujących lasy, zdaniem naukowców, jest mieszańcami, tzw. kotożbikami.

Ryś.jpg

Ryś, Felis lynx, ssak z rodziny kotowatych. Osiąga długo ...

Ryś, Felis lynx, ssak z rodziny kotowatych. Osiąga długość ciała 80–110 cm, ogona 15–25 cm, waga 18–35 kg. Futro żółtawoszare do czerwonobrązowego, ciemne cętkowanie zmienne: od bardzo wyraźnego do słabo zaznaczonego; wyraźne bokobrody; na czubkach uszu czarne pędzelki włosów; ogon tępy z czarnym końcem; nogi wysokie; stopy szerokie, gęsto owłosione, ze wciągalnymi pazurami. Niegdyś występował w całej Europie, obecnie jeszcze tylko w Skandynawii i Karpatach, szczątkowo na Półwyspie Iberyjskim i Bałkańskim oraz we wschodniej Europie; w Polsce Karpaty i Puszcza Białowieska; środkowa Azja, Ameryka Północna. Zamieszkuje zwarte lasy o bujnym podszyciu z rozrzuconymi polanami i skałkami. Prowadzi aktywny tryb życia o zmierzchu i w nocy; poza okresem godowym — samotnik; wspina się dobrze, ale rzadko; stałe szlaki po terenie łowieckim znakuje moczem i kałem. Poluje z podchodu lub z zasadzki, nie jest wytrwałym biegaczem. Legowiska wypoczynkowe i kotniki znajdują się w gęstych zaroślach, wiatrołomach i rozpadlinach skalnych. Jego pokarm stanowią ssaki od myszy po cielęta jeleni, ale preferuje sarny i zające, niekiedy ptaki.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin