DSC06813.JPG

Ikona Trzech Pierwszych Dni Wielkiego Tygodnia.

Niektóre z tych hymnów śpiewa się także w Wielki Czwartek.

Przez pierwsze trzy dni Wielkiego Tygodnia Kościół prawosławny przypomina, by nieustannie czuwać, by nie być jak panny nieroztropne z przypowieści Jezusa wygłoszonej właśnie w Wielkim Tygodniu. Sprawuje się Liturgię Uprzednio Poświęconych Darów, Liturgia Godzin jest bardzo rozbudowana, i łączy się z Liturgią Eucharystyczną. W Kościele koptyjskim najważniejsza jest Liturgia Godzin, również niezwykle rozbudowana, nie sprawuje się Eucharystii (dopiero w Wielki Czwartek), a obchody Świętego Tygodnia są niezwykle ekspresyjne i rozbudowane.

Ogółem, w ciągu trzech pierwszych dni na noclegi Jezus udaje się do pobliskiej Betanii do domu Łazarza a przed snem czuwa modlitewnie w Ogrodzie Oliwnym, zaś w ciągu dnia naucza w Jerozolimie.

W Święty i Wielki Poniedziałek Kościół wspomina starotestamentowego Józefa, sprzedanego przez braci w niewolę do Egiptu (gdyby nie to, nie byłoby Paschy Starego Przymierza). Jego niezasłużone cierpienie i późniejsze wywyższenie symbolizują los Jezusa. Podobną postacią jest Hiob, i też fragmenty z tej Księgi są czytane przez pierwsze Trzy Dni. Również tego Dnia Cerkiew wspomina wydarzenia z Tego Poniedziałku, mianowicie wyschnięte drzewo figowe, wdowi grosz i wyrzucenie kupców sprzed Świątyni. Mt 21,12—22. Łk 19,45-48; 21 1-4
Synaksarion (starożytne objaśnienie liturgiczne) Wielkiego Poniedziałku

Święty i Wielki Wtorek to dzień największego sporu z faryzeuszami, Jezus zapowiada zburzenie Jerozolimy. Chrystus opisuje koniec świata, wygłasza słynną przypowieść o pannach roztropnych i nie rozsądnych (to dlatego od Wielkiego Poniedziałku do Wielkiej Środy włącznie Cerkiew kładzie nacisk na czuwanie, szczególnie w tzw. Jutrzni Oblubieńca), a także o talentach.
Mt 23,1-37; 24,1-45.