Po horyzont.JPG

SERENA60 / WIERSZE KAREN 55 / Wiersze Karen55 / Po horyzont.JPG

Download: Po horyzont.JPG

Pobierz

498 KB

(1600px x 1200px)

Pałać miłością jak pochodnia
to po horyzont unieść spojrzenie
wędrować w mroku ciemną doliną
rozgrzewać chłodne serca płomieniem

i nie potrzeba nam silnych łokci
i stóp żelaznych by brnąć przez knieje
wystarczy powiew czuć jednostajny
poczuć we wnętrzu Boże natchnienie

i nie potrzeba nam zachwytu
od luksusowych sprawców zdarzeń
nie warto nawet śnić w takim blasku
kochać się w jednym z takich marzeń

mamonie duszę zaprzedać łatwo
i łatwo w sidłach jest się zatrzasnąć
bywa że płomień który był żywy
nagle w natłoku pobladł i zgasnął

czasami ślepcem jest się w ogrodzie
owoc dojrzewa i pachnie sadem
tak mimochodem nam nie po drodze
podążać stale jednakim śladem

tam na pustyni stale gorączka
i każdy biega jak opętany
fatamorgana wzmaga euforię
nieustające wschodzą omamy

ci co ulegli pokusom czarta
dawno się ogień w sercu wypalił
głęboko wierząc w świata ułudę
to co bezcenne w życiu przegrali

pałać miłością być jak pochodnia
po za horyzont unieść spojrzenie
to takie proste takie zwyczajne
sercem spoglądać mieć to pragnienie.

-Karen55

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

SERENA60

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Złote wspomnienia.JPG

Niecodzienna wyobrażnia wybujała westchnieniami, po za ...

Niecodzienna wyobrażnia wybujała westchnieniami, po za granic możliwości płynie z wiatrem z marzeniami. Dotyk słońca wyhaftował krajobrazy złotą myślą, może,gdzieś we śnie głębokim one dla mnie dziś się przyśnią. Biały motyl ucałuje polne maki purpurowe, będą tańczyć krople deszczu jak perełki diamentowe. Staw zaśmieje się rechotem żabich stworzeń przepełniony, wiatr kołysać zacznie ciszę moich marzeń migdałowych. Przeplatane dżwięki płyną z mego serca hen w przestworza, tam je blaskiem otuliła jasna i płomienna zorza. Tkwi w bezruchu serca drżenie pozostało mi wspomnienie, te tęsknoty zamyślone w mych obrazach utajone. Tam powroty niemożliwe, zamkły oczy baci siwej i dziadziusia też już nie ma tlą się tylko me westchnienia. Spakowałam na dnie serca skarby z moich cennych wrażeń, tam jest ich życzliwość słodka dzisiaj sedno moich marzeń. -Karen55

Życzenia.JPG

Każdy ma jakieś życzenie, utkane nicią księżyca, budzą ...

Każdy ma jakieś życzenie, utkane nicią księżyca, budzą się z lotem ptaka, gdy wiosna życiem oddycha. Na skrzydłach orlich się wznoszą, ponad chmury wysoko, aż spełni się jedno z życzeń podparte bożą opoką. Życzenia jak wartka woda, spływają deszczem po rynnie, bo każdy z nas marzy i pragnie żyć jak najbardziej rodzinnie. Jak każde dziecko,gdy czeka na przypływ uczuć z oddali, tak mocno pragną miłości, na krzywdę są zamali. Kto pragnie zaznać szczęścia, szczęścia tak niezwykłego i podaruje uśmiech na twarzy najmniejszego. Wyrzućmy egoizm do kosza topiąc smutki sieroty, niech spełni się to życzenie, życzenie cudowne jak motyl. Światełko tli się w tunelu, gdzieś w mroku zagubione, niech płonie teraz mocniej gęstym, żarowym torem. Ogarnie i oświetli nasze dusze,sumienia dając szansę życzeniom możliwym do spełnienia. -Karen55

Wiara.JPG

Choć jestem bezsilna mam jeszcze nadzieję, że ciepły wi ...

Choć jestem bezsilna mam jeszcze nadzieję, że ciepły wiaterek złe myśli rozwieje, że porwie mą duszę pustą i zlęknioną, nasyci i zwróci siłę utraconą. Choć z dala dobiegła mnie nowa udręka, ja nie chcę się bać i duszę swą nękać. Będę się czołgać dopóty nie zdławię tego co w sercu rośnie w wielkiej wrzawie. Nie chcę się poddać choć nadzieja mała, lecz jeszcze mi wiara boża pozostała. Wiara,która iskrzy się we mnie głęboko, żeś Ty mój Boże jesteś mą opoką. Opoką wszelaką na serca ratunek, aby mu dostarczyć mocniejszy ładunek. Bym mogła się zmierzyć z losem w swej niedoli, bym nie czuła bólu,kiedy strasznie boli. Ty mnie Boże Święty strzeż w każdej godzinie, dopóki me życie na ziemi przeminie. -Karen55

Nad przebiśniegi.JPG

Jeszcze bieli się ziemia lodem skuta po brzegi, a mi j ...

Jeszcze bieli się ziemia lodem skuta po brzegi, a mi już zapachniały czarem snu przebiśniegi. Złota kula błyszcząca nad szczytami się skrada, topi zimne lodowce, kropla za kroplą spada. A we mnie poemat wiosennej nadziei, jarzy się w zabłąkanej, nienazwanej kniei. W roztopy już myślom opadło zmęczenie, czy to ostateczność, a może zbawienie. Wiem jest taka jasna biel lśniąca jak zorze, nie śnieg, nie przebiśnieg, to Twe światło Boże. I Ty mi tym światłem świeć na każdej drodze, bądź mi w bitwie życia orężem i wodzem. A wiosna niech będzie malunkiem Twej ręki, od zgryzoty ziemskiej i wszelkiej udręki. -Karen55

Mali rycerze.JPG

Uchowaj Mateńko te dzieci niewinne te smutne twarzyczki ...

Uchowaj Mateńko te dzieci niewinne te smutne twarzyczki przytul przestraszone, niech nie dosięgną je wrogów boje, bo dzieci te są przecież Twoje. Zachowaj od złego rodziny zmagane. Uspokój te dusze i lęki wieczyste. Ochroń je Swym płaszczem przed bólem i zgliszczem. W Twojej opiece schron mają bezpieczny i snem otulą się w Twoich ramionach. Tyś ratowniczką życia jest cudowną i straż Swą trzymasz wśród cierpień i zgonach. I różanecznym poprowadzisz szlakiem wszystkie rodziny targane na wojnie, gdy miecz postawisz na dzikich bezdrożach wtem pożeglujesz po niebieskich morzach. Niwecznicy życia,zachłanna zwierzyna niejedna umarła niewinna dziecina. Niech dławią dobytek i tym się rozkoszą, lecz krew tę oni wciąż na rękach noszą. We skromnych mogiłkach śpią rycerze z wioski. Rumiane buziule nie mają już troski. Przywiodła Maryja je pod progi boże, na słodkie z róży położyła łoże. Spokojem świętym dzieci otuliła. Królowa Pani Ratowniczka Miła, a po nich na ziemi ślad pozostał trwały. Bezbronne serduszka co ze strachu drżały. Takiej miłości nie da się zapomnieć. (retrospekcja)-prawdy nie da się pogrzebać... -Karen55

Z lotem ptaka.JPG

Za ironii firanką za jeziora śmiechem jestem łagodnym ...

Za ironii firanką za jeziora śmiechem jestem łagodnym powiewu oddechem stoję w deszczu strugach z parasolem w ręku i nie czuję żalu i nie czuję lęku tylko słyszę ciszy melodyjne brzmienie wtulona bez reszty gaszę swe pragnienie chwytam dżwięczne nuty serca struny stroję i nie czuję żalu wcale się nie boję z kolejną minutą cichnie ta muzyka lecz wciąż nieprzerwanie swobodnie oddycham strach stłukłam o kamień skrzydła swe podniosłam i lekko do góry jak Ikar się wzniosłam. -Karen55

Uśmiechnięte pąki.JPG

Dzieci jak kwiaty uśmiechnięte pąki otwierają wnętrza ...

Dzieci jak kwiaty uśmiechnięte pąki otwierają wnętrza darując pocieszenie szczere małe serca a jednocześnie bezbronne między dobrem a złem dla radości świata jak kwiaty budzą zachwyt dopóty słońca nie skradnie cień -Karen55

Matka ziemia.JPG

Oddech letnich dni malował czarowne pejzaże w aromacie ...

Oddech letnich dni malował czarowne pejzaże w aromacie leśnych konwalii zamykał okruchy marzeń. Już dusza przenikniona do reszty oszalała, darami cudownymi będę się nasycała. Wpisuję od dzisiaj w serce każdy podarek wiosny, raz pachnę jeżynami a potem czarem sosny. Wiruję nad lądami,dotykam błękitu nieba, ze złota promieniami utkany blask dojrzewa. Cieszy mnie pieśń słowika,pasikonika cykanie, skrzydła barwnego motyla i jego subtelny taniec. Ileż ty ziemio miła skarbów gromadzisz w sobie, co karmisz ludzkie plemię,pokłon oddaję tobie. -Karen55

Zakochany wrzesień.JPG

Chłodniejsze noce,chłodniejsze dni nicią pajęczą utkane ...

Chłodniejsze noce,chłodniejsze dni nicią pajęczą utkane sny, barwami liści złoci się jesień z wiatrem szybuje pachnący wrzesień. Pod kasztanowym drzewem przysiada, zrumienił wszystkie owoce w sadach, hulał jak wariat na polu w lesie, echo wołało- szalony wrzesień! Zerkała smutno jarzębina, co ten niecnota tutaj wyczynia. Szelmowskim śmiechem wąsa podwinął, pragnąc zatańczyć z piękną dziewczyną. Porwał ją zgrabnie w swoje objęcia, co było dalej nie mam pojęcia. Wiem,że płonęła w czerwieni cała swoje mu serce ofiarowała. On cicho umknął w noc księżycową, choć mocno kochał jarzębinową. Melodia w duszy miłosna grała słodką radością go upajała. Zabrał ze sobą chwilę westchnienia, co zawsze była w jego marzeniach. Spoczął szczęśliwy na wrzosowiskach cały pokryty w pożółkłych listkach. Chłodniejsze noce,chłodniejsze dni, tli się wrześniowa miłość tli. Spotkał ją wrzesień w swoim śnie, tam się złączyły dusze dwie. -Karen55

Błogość chwili.JPG

mój piękny ogrodzie pod niebieskim dachem w tobie kwit ...

mój piękny ogrodzie pod niebieskim dachem w tobie kwitnie życie z najmilszym zapachem te rajskie pejzaże zachwycają oczy że serce z radości mało nie wyskoczy zmysły nasycam piwonii nektarem i tonę bez reszty zwabiona jej czarem bujane pąki rozchyliły płatki i tulę z czułością jak do serca matki może to westchnienia była tylko chwila tak nader subtelna jak taniec motyla a może to tylko snu moje marzenie mój piękny ogrodzie,cudowny edenie -Karen55

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin