crw_3140.jpg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
10 niezwykłych opuszczonych miejsc - filmik -
2015.07.17 -
2015.08.19 -
2015.11.08 -
2015.11.11 -
2015.12.25 Pełnia 100% księżyca -
2015-03-18 Szczecin w kwiatach -
2015-06-28 -
2015-07-30 -
2016.11.14 Superksiężyc -
2017.08.08 - częściowe zaćmienie księżyca -
2017.10.09 Płonące tornado -
2017.11.03 Pełnia Bobra -
23.03.2016 r. Jasne Błonie -
27.03.2016 r. Moje zdjęcia -
28.10.2015 -
Ahmad Haraji -
Charles H. White -
Daniel Ridgway Knight -
Dom zdrojowy -
domek nad morzem żony Hitlera -
Domu Zdrojowego „Eckerberg -
Dzień kobiet -
filmik -
filmiki -
Giennadij Kiriczenko -
Iwan Szyszkin -
José Miguel Román Francés -
Josephine Wall -
księżyc -
Lawrence Alma-Tadema -
Louis Aston Knight -
Lucia Sarto -
Michał bajor - No, A Ja (2022) -
Mohammad Yazdchi -
Moje zdjęcia -
moje zdjęcia 01-12-2015r -
moje zdjęcia 25.12.2015r -
NIEZWYKŁY ŚWIAT -
niezwykły świat 1 -
niezwykły świat 2 -
O kościele w Trzęsaczu i Zielenicy -
obrazy na polu -
Podziemia -
Rahim Navessi -
Sanatorium grozy. Barcinek -
Sergio Martinez -
Szczecin- nagranie archiwalne -
Victor Bauer -
zachód
Łuk okołohoryzontalny, czyli ognista tęcza
Łuk okołohoryzontalny to zjawisko optyczne, które powstaje nisko na niebie na kryształkach lodu tworzących chmury pierzaste. Zjawisko ma miejsce, gdy Słońce położone jest na wysokości co najmniej 58 stopni nad horyzontem. W Polsce łuk okołohoryzontalny może występować od połowy maja do początku sierpnia.
Przyczyna tkwi w tym, że kryształki lodu w odległych chmurach cirrusowych tworzą małe, szybujące pryzmaty. Łuk okołohoryzontalny, w krajach anglosaskich zwany czasami „tęczą ogniową” ze względu na podobieństwo do płomieni, ułożony jest równolegle do horyzontu. Aby można było zobaczyć łuk okołohoryzontalny, Słońce musi być na wysokości przynajmniej 58° nad horyzontem, gdzie występują chmury cirrusowe. Dodatkowo duża liczba płaskich, sześciokątnych kryształków lodu, z których powstają cirrusy musi być ułożone poziomo, aby odpowiednio odbijać światło słoneczne, w jednoczesny podobny sposób. Dlatego łuki okołohoryzontalne nie są zjawiskiem codziennym
Łuk okołohoryzontalny to zjawisko optyczne, które powstaje nisko na niebie na kryształkach lodu tworzących chmury pierzaste. Zjawisko ma miejsce, gdy Słońce położone jest na wysokości co najmniej 58 stopni nad horyzontem. W Polsce łuk okołohoryzontalny może występować od połowy maja do początku sierpnia.
Przyczyna tkwi w tym, że kryształki lodu w odległych chmurach cirrusowych tworzą małe, szybujące pryzmaty. Łuk okołohoryzontalny, w krajach anglosaskich zwany czasami „tęczą ogniową” ze względu na podobieństwo do płomieni, ułożony jest równolegle do horyzontu. Aby można było zobaczyć łuk okołohoryzontalny, Słońce musi być na wysokości przynajmniej 58° nad horyzontem, gdzie występują chmury cirrusowe. Dodatkowo duża liczba płaskich, sześciokątnych kryształków lodu, z których powstają cirrusy musi być ułożone poziomo, aby odpowiednio odbijać światło słoneczne, w jednoczesny podobny sposób. Dlatego łuki okołohoryzontalne nie są zjawiskiem codziennym
