lecz-298.jpg

PanToto / ziółka / FOTO ZIOŁA Z OPISEM / lecz-298.jpg

Download: lecz-298.jpg

Pobierz

75 KB

(422px x 830px)

POKRZYWA ZWYCZAJNA
(Urtica dioica L.)

Bylina o rozgałęzionych rozłogach, łodygach wzniesionych, czterokanciastych, liściach jajowatosercowatych, naprzeciwległych. W kątach górnych liści znajdują się wiechy kwiatów. Owocem jest niełupka. Cała roślina jest pokryta parzącymi włoskami, które przy dotknięciu łamią się wlewając swoją zawartość do skaleczenia. Włoski zawierają substancję białkową o nie znanym składzie, kwas mrówkowy, żywice, acetylocholinę i histaminę. Wszystkie te substancje wywołują powstawanie pęcherzyków na skórze. Pokrzywa rośnie w zaroślach, w ogrodach zaś jest uporczywym chwastem.
W celach leczniczych zbiera się ziele (Herba Urticae) lub same liście (Folium Urticae). Suszy się je w temperaturze najwyżej 35°C. Zawierają garbniki, kwasy organiczne, chlorofil, witaminę C i K, prowitaminę A oraz sole mineralne. Znajdują różnorodne zastosowanie w medycynie i przemyśle. Służą do leczenia chorób przewodów moczowych i układu oddechowego, nieżytów żołądkowo-jelitowych i jako środek pomocniczy w leczeniu cukrzycy. Wpływają dodatnio na procesy przemiany materii. Pobudzają działalność gruczołów wydzielania wewnętrznego i zwiększają ilość krwinek czerwonych. Sporządza się odwar z 2-2½ łyżki liści i 2 szklanek wody i pije ½-1 szklankę 2-3 razy dziennie.
Ziele służy do produkcji przemysłowej czystego chlorofilu, który stosowany jest do wyrobu kosmetyków i mydeł. Pokrzywa żegawka (U.urens) jest również zbierana i służy do tych samych celów.

Okres kwitnienia:
VII-IX
Zbiór ziela:
V-IX
Zbiór liści:
V-IX

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

PanToto

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

lecz-112.jpg

RUMIANEK BEZPROMIENIOWY (Chamomilla suaveolens) Rumiane ...

RUMIANEK BEZPROMIENIOWY (Chamomilla suaveolens) Rumianek bezpromieniowy Roślina jednoroczna o łodydze wzniesionej, bogato rozgałęzionej i gęsto ulistnionej. Liście są pierzastodzielne, siedzące, naprzemianległe. Koszyczki pojawiają się pojedynczo na szczytach rozgałęzień. Mają barwę zielonożółtą, dno stożkowate, puste, bez brzeżnych kwiatów języczkowatych. Owocem jest niełupka. Cała roślina ma przyjemny aromat. Gatunek ten pochodzi z Ameryki Północnej i Azji Wschodniej. Do Europy został sprowadzony dopiero w ostatnim wieku, do ogrodów botanicznych. Spotyka się go na przydrożach, podwórkach i odłogach. Zastępuje rumianek pospolity w chłodnych rejonach, gdzie ten gatunek nie rośnie. Zbiera się koszyczki (Flos Matricariae discoideae) w pełni rozwoju razem z bardzo krótką szypułką. Po wysuszeniu w miejscu cienistym w cienkich warstwach, których się nie przewraca, uzyskuje się przyjemnie pachnący surowiec, który należy przechowywać w zamkniętych pudłach. Zawiera on olejek eteryczny (w mniejszej ilości niż rumianek pospolity), garbniki, glikozydy i gorycz. Służy do tych samych celów co rumianek pospolity, ale ma mniejszą wartość leczniczą. Odwar jest środkiem pomocniczym przy leczeniu grypy (środek napotny), działa skutecznie w przypadku zaburzeń w trawieniu (środek dezynfekujący i wiatropędny) oraz wypędza pasożyty jelitowe. Odwar o dużym stężeniu służy do płukania jamy ustnej i do obmywania wyprysków skórnych oraz egzem. Okres kwitnienia: IV-VII Zbiór koszyczków: IV-VII

lecz-114.jpg

KOMOSA PIŻMOWA (Chenopodium ambrosioides L.) Komosa piż ...

KOMOSA PIŻMOWA (Chenopodium ambrosioides L.) Komosa piżmowa Jest to jednoroczna roślina o łodydze czerwonawej, rozgałęzionej, z liśćmi lancetowatymi, naprzemianległymi. Liczne kwiaty zgrupowane są w kłębiki ułożone w pozorne grona szczytowe i kątowe. Owocem jest orzeszek. Cała roślina pachnie przyjemnie. Gatunek ten pochodzi z tropikalnych rejonów amerykańskich, skąd został sprowadzony do Europy w XVII wieku. Służył do sporządzania naparu przypominającego herbatę. Dla celów farmaceutycznych zbiera się ziele (Herba Chenopodii) zrywając ręcznie kwitnące wierzchołki pędów. Zbiór można powtarzać do 3 razy rocznie. Ziele trudno wysycha. Trzeba je rozłożyć cienką warstwą i często przewracać. Należy je przechowywać w zamkniętych pudłach, w ciemności. Surowiec zawiera olejek eteryczny, którego głównym składnikiem jest askarydol, a ponadto saponiny, garbniki i gorycze. Odwar pobudza trawienie i przemianę materii. Działa przeciwrobaczycowo, może być też użyty w przypadku bolesnego miesiączkowania, astmy, zaburzeń nerwowych i paraliżu niektórych narządów. Jednak najczęściej stosuje się olejek eteryczny otrzymany w drodze destylacji świeżych roślin, który jest używany przede wszystkim jako środek przeciw pasożytom jelitowym. Podobne zastosowanie znajduje w weterynari. Suszone rośliny i olejek w dużej dawce są trujące i mogą być używane tylko pod kontrolą lekarza. Okres kwitnienia: VI-IX Zbiór ziela: VI-IX

lecz-084.jpg

Jest to bylina o zdrewniałym kłączu, łodygach wzniesiony ...

Jest to bylina o zdrewniałym kłączu, łodygach wzniesionych, pokrytych liśćmi równowąskimi, naprzemianległymi. Łodygi kończą się wiechą kulistych, żółtych koszyczków. Owocem jest niełupka bardzo rzadko dojrzewająca w warunkach środkowoeuropejskich. Gatunek ten obejmuje zasięgiem Europę Wschodnią, Syberię, Mongolię i Chiny oraz Amerykę Północną. Ma wiele form uprawianych ze względu na aromat. W starożytności był używany przeciw dżumie. W celach leczniczych zbiera się ziele (Herba Dracunculi), ścinając je ręcznie w dni słoneczne i ciepłe. Wiąże się pędy w pęczki i suszy szybko w miejscu cienistym, przewiewnym lub w suszarni w temperaturze do 35°C. Główną substancją czynną jest olejek eteryczny, zawierający estragol i felandren; ponadto w zielu znajdują się gorycze i garbniki. Pije się odwar lub spożywa sproszkowane ziele w celu pobudzenia apetytu i wydzielania soku żołądkowego oraz dla przyspieszenia procesów trawiennych. Estragon pobudza również przemianę materii, wzmacniając organizm. Olejek eteryczny otrzymany przez destylację ze świeżych roślin znajduje to samo zastosowanie. Zaleca się żuć świeże liście, aby zapobiec miażdżycy i chorobom naczyniowym; lecznicze wino estragonowe powoduje te same dodatnie skutki. Estragon jest ważnym surowcem w przemyśle konserwowym i perfumeryjnym oraz bardzo cenioną przyprawą aromatyczną. Okres kwitnienia: VII-IX Zbiór ziela: VII-VIII

lecz-122.jpg

DRAPACZ LEKARSKI (Cnicus benedictus L.) Drapacz lekarsk ...

DRAPACZ LEKARSKI (Cnicus benedictus L.) Drapacz lekarski Roślina roczna o łodydze owłosionej, rozgałęzionej, liściach podługowatolancetowatych, pierzastowrębnych, kolczastych, naprzemianległych. Rozgałęzienia łodygi kończą się koszyczkami złożonymi z żółtych kwiatów. Owocem jest niełupka z puchem. Gatunek ten, pochodzący ze wschodnich rejonów śródziemnomorskich i sąsiednich części Azji, był używany od XVI wieku do leczenia chorób płucnych i dżumy. Zapotrzebowanie na surowiec pokrywają plantacje tej rośliny. Zbiera się ziele (Herba Cnici benedicti) tuż przed kwitnieniem, powtarzając zbiór do 5-ciu razy rocznie, w rękawiczkach. Można także zbierać liście (Folium Cnici benedicti), które dostarczają więcej substancji czynnych. Zebrany surowiec suszy się w cieniu lub w suszarni w temperaturze maksimum 40°C. Ma on smak gorzki. Należy go przechowywać w zamkniętych opakowaniach. Zawiera gorycz knicynę, ślady olejku eterycznego, garbniki, śluzy i dużo składników mineralnych. Drapacz przyjmowany sam w bardzo małych ilościach lub w mieszance służy do leczenia zaburzeń w trawieniu, zwiększa apetyt oraz pobudza wydzielanie żółci i soku żołądkowego. Działa również wiatropędnie i ściągająco, pobudza czynności wątroby i ma właściwości antybiotyczne. Jednakże w dużej dawce podrażnia nerki, co może objawiać się wymiotami i uczuciem duszności. Kobiety w ciąży nie powinny go używać. Drapacz znajduje również zastosowanie w przemyśle: służy do wyrobu gorzkich likierów; dawniej używany był przy produkcji piwa. Okres kwitnienia: VI-VII Zbiór ziela: VI-VIII

lecz-095.jpg

OGÓRECZNIK LEKARSKI (Borago officinalis L.) Ogórecznik ...

OGÓRECZNIK LEKARSKI (Borago officinalis L.) Ogórecznik lekarski Roślina jednoroczna o łodydze rozgałęzionej, z liśćmi jajowatymi. Pozostałe liście zebrane są w różyczkę. Na wierzchołku łodygi pojawiają się luźne skrętki złożone z niebieskich kwiatów. Owocem jest czterokrotna rozłupnia. Cała roślina jest szczeciniasto owłosiona. Ogórecznik pochodzi z krajów śródziemnomorskich, skąd dostał się, poprzez Hiszpanię, do pozostałych krajów Europy. Zbiera się kwitnące ziele (Herba Boraginis) lub liście albo kwiaty. Ścina się ręcznie, w rękawiczkach, górną część pędu, co powoduje wyrastanie nowych pędów. Ziele suszy się rozpostarte cienką warstwą, najpierw na słońcu, które powoduje jego zwiędnięcie, następnie w cieniu lub w suszarni w temperaturze nie przekraczającej 40°C. Pachnie ono i smakuje jak ogórek. Zawiera garbniki, śluzy, saponinę oraz kwas krzemowy i inne substancje mineralne. Ziele działa przeciwzapalnie (zwłaszcza przy zapaleniu dróg moczowych). Sporządza się odwar (1 1/2-2 łyżki ziela na 1-2 szklanki wody), który leczy również skutecznie choroby dróg oddechowych, kaszel, chrypkę i nieżyt oskrzeli. Ogórecznik pobudza czynności organizmu, reguluje przemianę materii i uspokaja układ nerwowy. Świeży sok stosuje się w przypadkach zaburzeń nerwowych, zewnętrznie - w przypadkach wyprysków i stanów zapalnych skóry. Młode liście ogórecznika zawierają dużo witaminy C i służą do sporządzania sałatki wiosennej przyprawionej koprem i cebulą. Jest to również doskonała roślina miododajna. Okres kwitnienia: V-IX Zbiór ziela: V-IX

lecz-091.jpg

Jest to bylina o łodygach kanciastych, wzniesionych, pok ...

Jest to bylina o łodygach kanciastych, wzniesionych, pokrytych liśćmi ogonkowymi, naprzeciwległymi. Cała roślina jest owłosiona i nasycona olejkiem eterycznym o niezbyt przyjemnym zapachu. W kątach liści osadzone są nibyokółki kwiatów różowawych, czasem białych. Owocem jest rozłupnia poczwórna. Gatunek ten rośnie w ogrodach, na placach wiejskich, na wysypiskach i śmietniskach, zwłaszcza na glebie zasobnej w azot. Był używany jako roślina lecznicza już w bardzo dawnych czasach, najpierw do leczenia oczu i uszu, później - również nerek. Zbiera się ziele (Herba Ballotae) w pełni kwitnienia, podczas słonecznej pogody. Ścina się całą górną część pędu i suszy w temperaturze 35°C. Suche ziele wydziela silny zapach i musi być przechowywane oddzielnie w zamkniętych torbach. Zawiera ono garbniki, olejek eteryczny, kwasy organiczne i pektynę. Używane jest jako środek uspokajający w przypadkach chorób nerwowych: depresji, migreny, neurastenii, stanów niepokoju i innych chorób nerwowych lub psychicznych. Działa również napotnie. Przygotowuje się odwar z dwóch łyżeczek do kawy ziela na dwie filiżanki wody i pije 2-4 filiżanki dziennie. Używa się również ziela w postaci proszku w ilości 2-4g 2-4 razy w ciągu dnia. Okłady z mierznicy łagodzą bóle gośćcowe. Jak wszystkie wargowe jest to doskonała roślina miododajna. Okres kwitnienia: VI-IX Zbiór ziela: VI-VIII

lecz-090.jpg

Jest to roślina roczna, jedno z czterech podstawowych zb ...

Jest to roślina roczna, jedno z czterech podstawowych zbóż. Korzeń jest wiązkowy, źdźbło kolankowate, zakończone wiechą kwiatów. Liście równowąskie, z pochwą obejmującą źdźbło, mają krótki języczek. Zwisające kłoski są chronione przez dwie plewy. Owocem jest ziarniak. Owies, pochodzący z Europy Wschodniej, jest uprawiany, z wyjątkiem rejonów tropikalnych, na całym świecie, zwłaszcza na północy i w wyższych położeniach. W celach leczniczych używa się głównie ziarniaków (Fructus Avenae), w znacznie mniejszym stopniu - słomy. Ziarno, otrzymane po omłóceniu dojrzałego i suchego owsa, jest odłuszczane na specjalnych maszynach, a następnie prasowane w celu uzyskania płatków. Płatki zawierają cenne białka, glikoniny, koropleks witamin B, kwas pantotenowy, karoteny, enzymy, skrobię i skiadniki mineralne, w tym znaczne ilości związków krzemu. Z płatków sporządza się pożywne zupy i kleiki, szczególnie zalecane rekonwalescentom powracającym do sił po ciężkich chorobach, operacjach lub ostrych biegunkach. Odwar z 2-3 łyżeczek do kawy płatków na filiżankę wody (pić 3 razy dziennie) pobudza apetyt i łagodzi ból gardła i klatki piersiowej. Działa on również wzmacniająco w przypadkach zmęczenia nerwowego, nerwowości i bezsenności. Osłabia czynność tarczycy i stosowany jest jako środek pomocniczy przy leczeniu cukrzycy, miażdżycy i nadciśnienia. Ze słomy owsianej przygotowuje się kąpiele uspokajające bóle gośćcowe, kulszowe i bóle związane z chorobami wątroby. Odwarem leczy się skutecznie egzemę, odmrożenia i grzybice. Okres kwitnienia: VII Zbiór ziarna: VIII-IX Zbiór słomy: VIII-IX

lecz-087.jpg

Jest to bylina niska, płożąca się, o liściach zimotrwały ...

Jest to bylina niska, płożąca się, o liściach zimotrwałych, ciemnozielonych, lśniących. Z rozgałęzionego klącza wyrastają pojedynczo liście i króciutkie łodyżki zakończone dzwonkowatym, brunatnopurpurowym kwiatem. Owocem jest torebka. Cała roślina pachnie kamforą. Kopytnik rośnie w lasach i zaroślach Europy. Należy do roślin leczniczych słynnych w antycznej Grecji, gdzie służył do leczenia chorób nerek i do aromatyzowania wina. W celach leczniczych zbiesr się kłącza (Rhizoma Asari), czasem z liśćmi. Należy to robić ręcznie i ostrożnie. W Polsce kopytnik jest pod częściową ochroną. Kłącza czyści się i suszy rozpostarte cienką warstwą w temperaturze nie przekraczającej 35°C. Zawierają one olejek eteryczny (z którego przez krystalizację można otrzymać azaron), skrobię, żywice i substancje bakteriobójcze. Ich smak jest gorzki. Działają wymiotnie, moczopędnie i przeczyszczająco. Są skutecznym środkiem przeciw chorobom nerek lub dróg moczowych i żółciowych, jak również przeciw stanom zapalnym dróg oddechowych. Lecznictwo ludowe używa kłączy jako środka odwykowego w leczeniu alkoholizmu (powoduje wymioty). Cała roślina jest trująca; w dużych dawkach powoduje przekrwienie narządów miednicy małej, co jest szczególnie niebezpieczne dla kobiet w ciąży. Okres kwitnienia: IV-V Zbiór kłączy: VIII-IX Zbiór kłączy z liśćmi: VIII

lecz-082.jpg

Jest to krzew o miękkich gałązkach gęsto pokrytych liśćm ...

Jest to krzew o miękkich gałązkach gęsto pokrytych liśćmi pierzastymi z równowąskimi odcinkami. Na wierzchotku łodygi w kątach liści znajdują się koszyczki złożone z żółtych kwiatów. Owocem jest niełupka. W chłodniejszych rejonach rzadko widzi się roślinę kwitnącą i owocującą. Gatunek ten pochodzi z Azji, ale dzięki uprawie rozpowszechnił się w Europie i Ameryce. Cała roślina ma przyjemny zapach, co jest wykorzystywane do odświeżania powietrza w mieszkaniach i sprzyja wypędzaniu z nich moli. Zbiera się ziele (Herba Abrotani), ścinając ręcznie niezdrewniałe pędy podczas suchej pogody. Suszy się je rozpostarte na siatkach w cieniu, oddzielnie od innych roślin leczniczych. Po wysuszeniu ziele przechowuje się w szczelnym opakowaniu, w ciemności. Zawiera dużo olejku eterycznego, goryczy, garbników i alkaloidów. Lecznictwo ludowe używa go do leczenia zaburzeń w trawieniu, do pobudzania apetytu, przeciw wzdęciom, biegunkom i pasożytom jefitowym. Działa również moczopędnie i napotnie. Przygotowuje się odwar z dwóch łyżeczek ziela na filiżankę wody i pije 2-3 filiżanki dziennie. Odwar z ziela służy też do przygotowania kąpieli i okładów w przypadku odmrożeń i różnych ran. Bylica boże drzewko jest używana również w kuchni do przyprawiania mięs oraz do sporządzania likierów. Okres kwitnienia: VIII-IX Zbiór ziela: VII-VIII

lecz-111.jpg

RUMIANEK POSPOLITY (Chamomilla recutita L.) Rumianek po ...

RUMIANEK POSPOLITY (Chamomilla recutita L.) Rumianek pospolity Roślina jednoroczna o łodydze wzniesionej, rozgałęzionej, z kilkoma liśćmi pierzastodzielnymi. Na szczytach łodyg pojawiają się koszyczki z dnem stożkowatym, wewnątrz pustym, kwiatami środkowymi rurkowatymi, żółtymi i brzeżnymi kwiatami języczkowatymi, białymi. Owocem jest niełupka. Gatunek ten, występujący w Europie, Azji i Ameryce Północnej, jest powszechnie uprawiany i ulepszany ze względu na swe cenne właściwości lecznicze. Oprócz tradycyjnych odmian miejscowych, z których najlepszą jest odmiana czeska (Flores Chamomillae bohemicae), uprawia się coraz częściej odmiany tetraploidalne, które zawieraję bardzo dużo substancji czynnych. Zbiera się koszyczki (Flos Chamomillae) 3-4 razy rocznie podczas ładnej pogody. Suszy się je rozpostarte cienką warstwą w miejscu cienistym, przewiewnym lub w suszarni w temperaturze nie przekraczającej 35°C. Zawierają do 1% olejku eterycznego, który jest po destylacji jasnoniebieski (azulen, chamazulen, bisabolol), farnezen, flawony (barwniki żółte), glikozydy kumarynowe i wiele innych substancji czynnych. Koszyczki rumianku działają przeciwzapalnie, dezynfekująco, napotnie i przeciwskurczowo. Należy do roślin leczniczych najczęściej stosowanych, zwłaszcza w pediatrii. Odwar (łyżka koszyczków na szklankę wody) jest używany w przypadku grypy (napotny i uspokajający), zaburzeń żołądkowo-jelitowych lub biegunek. Jego działanie dezynfekujące ma pomocnicze znaczenie w przypadku zapalenia dróg moczowych. Przy stosowaniu zewnętrznym, w celu leczenia trudno gojących się ran, przygotowuje się z rumianku okłady i kąpiele. Okres kwitnienia: V-VI Zbiór koszyczków: V-VI

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin