Pamiętnik.JPG

Twój piękny śpiew


W ogrodzie stoliczek, na nim paleta i farby
kogo są własnością
Może tego głosu który w ogrodzie słyszę
Pomaluje niebo w tęczę barwą szlachetną
może mnie poeto znajdziesz w pięknie cielesną
Coraz piękniej nieznany glos woła, szukaj niedaleko
ogród ogromny ty głosie pewnie malutką szpileczką
Zaprosiłaś głosem do ogrodu, oglądam jego piękno
a ja ciebie glosie pragnę , widzieć jako dzieło
Bo wiem, że tutaj jesteś, głosem ciągle wzywasz
glos twój coraz milszy barwą piękna ogród okrywasz

Promienie miedzy konarami barwą mnie czarują
Twój glos, skąd on dochodzi okryty śpiewną magią
Barwna szczyptą ciepła swym głosem mnie otaczasz
Glos jest blisko, z czasem zanika
Niepostrzeżenie z za ściany bluszcz udo mnie podeszłaś
boże jaka piękność ta szlachetność w serce uderza
Cicho położyłaś mi na ustach palec w uśmiechu
Powiedziałaś -malarzy słów pięknych, namaluj mnie
namaluj jak bym była źródłem gorącym
tak bym szeptała krzykiem ciała i zmysłów
tak bym bronić się dalej nie mogła
bym zaznała szczęścia spełnienia
Z na palety słów którymi ja malowałem
spojrzałem na nią i wcale jej nie widziałem

Piękność do mnie przyszła tylko swym głosem
oznajmiając swoje pragnienia, sercowe tęsknoty
Prosiła bym na obrazie słowem wymalowany
wymalował znamię, jak na ludzkim ciele
namaluj poeto szczegół delikatny zwiewny tiulem
mój glos, pragnący miłości szalonej
Brama z ogrodu otwarta jak na pożegnanie
wchodząc jej nie było wcale
Wychodzę z ogrodu jak po pięknym barwnym śnie
zdziwiony, żem za śpiewnym głosem szedł
Może to tylko złudzenia, może małe czary
ale dlaczego mam dłonie pokryte farbą,
a na ubraniu barwne plamy

Bolesław

Autor:slonzok-knipser



Twój piękny śpiew

W ogrodzie stoliczek, na nim paleta i farby
kogo są własnością
Może tego śpiewu który w ogrodzie słyszę
Pomaluje niebo w tęczę barwą szlachetną
może mnie poeto znajdziesz w pięknie, cielesną
Coraz piękniej nieznany głos woła, szukaj niedaleko
Ogród ogromny ty głosie pewnie malutką szpileczką
Zaprosiłaś śpiewem do ogrodu, oglądam jego piękno
a ja ciebie glosie pragnę , widzieć jako dzieło
Bo wiem, że tutaj jesteś, śpiewem ciągle wzywasz
głos twój coraz milszy barwą piękna ogród okrywasz

Promienie miedzy konarami barwą mnie czarują
Twój głos, skąd on dochodzi okryty śpiewną magią
Barwna szczyptą ciepła swym głosem mnie otaczasz
Głos jest blisko, z czasem zanika
Niepostrzeżenie z za ściany bluszcz do mnie podeszłaś,
boże jaka piękność ta szlachetność w serce uderza
Cicho położyłaś mi na ustach palec w uśmiechu
Powiedziałaś -malarzu słów pięknych, namaluj mnie
namaluj jak bym była źródłem gorącym
tak bym szeptała krzykiem ciała i zmysłów
tak bym bronić się dalej nie mogła
bym zaznała szczęścia spełnienia
Znad palety słów którymi ją malowałem
spojrzałem na nią i wcale jej nie widziałem

Piękność do mnie przyszła tylko swym śpiewnym głosem
oznajmiając swoje pragnienia, sercowe tęsknoty
Prosiła bym na obrazie słowem wymalowany
wymalował znamię, jak na ludzkim ciele
namaluj poeto szczegół delikatny zwiewny tiulem
mój głos, pragnący miłości szalonej
Brama z ogrodu otwarta jak na pożegnanie
wchodząc j