Nieskazitelnie piękna.JPG

Nieskazitelne piękno

Zobaczyłem ją przed wielu , wielu laty i aż oniemiałem
Stałem przed nią strwożony pięknym, jak zaczarowany
Pytam -Kto ciebie wyrzeźbił na tle błękitu, gdzie jesteś wspaniała
Pytam - Kto podniósł Ciebie urodą ku górze , jak na obrazie malowana

Podnoszę ku Tobie wzrok , widzę tam biel kryształowego śniegu
Wzdłuż całego stoku, barwy wszystkich pór roku
Spoglądam , oczarowany, wszędzie w zakamarkach skrzące diamenty
Nieruchomy, z oczyma lśniącymi zaczynam iść ku Tobie jak zaklęty

Zdobywam przestrzeń jak taternik , idę za głosem piękna , Twoja urodą
Zdobyć szczyt , gdzie dumny wzrok dotyka mnie w urodzie czułego
To być przy szczycie , dotknąć i doznać radości w nagrodę
Pewnie mnie to nie spotka , za wysokie progi , mnie maleńkiego

Zdobywać to co piękne, bo barwy jak kościelne witraże
Uzyskać wzrokiem zgodę , by stanąć i zobaczyć cuda
Ukazuję się to piękno, w urodzie , na jawie a nie z marzeń
Krzyczę w sobie donośnie, pokochałem , jest ONA , to nie złuda

To piękno jest wysoko , ponad de mną, nie do zdobycia
Zimą otulona w szczelne piękne okrycia
Latem urodą połyskuję , jak w nurcie rzeczki pstrąg młody
Jesienią , jesienią w kolorach , barwach pełnej urody.

Zobaczyłem ja przed wielu, wielu laty, pozostało oniemienie
Widuję ją co dnia, gdy samotnie z pieskiem łączkę przemierza
Patrzę na nią tylko z daleka , jak na niebotyczny szczyt , jak wysoka wieża
Patrzę- serce mnie miłością ściska , oniemiały pięknym kobiety idę w zapomnienie


Ale to nie może być, by zapomnieć to co jest w sercu na trwale
Ta piękna istota tam jest i pozostanie , we mnie zostanie ....


Autor:knipser
2010 07 27