12 Królestw - JUUNI KOKUKI

Youko Nakajima – bezbarwna osobowość, grzeczna córeczka i celująca uczennica liceum. Po prostu nikt, kogo warto by zapamiętać na dłużej. Ale to właśnie przed nią pewnego dnia, tuż po lekcjach, pojawia się dziwnie ubrany mężczyzna, który po prostu klęka i składa jej przysięgę wierności. Niewiele wyjaśniając, mówi tylko, że nazywa się Keiki, musi ją stąd zabrać do jej świata i że tutaj nie jest bezpieczna. To ostatnie przynajmniej nie budzi wątpliwości – chwilę potem potworna bestia atakuje szkołę. Krótko mówiąc, szybko okazuje się, że Youko nie ma wyboru – musi iść z nieznajomym, jeśli chce ocalić niewinnych ludzi. Dołączają do niej – mniej lub bardziej chętnie – jeszcze dwie osoby: szkolny kolega (i przyjaciel z dzieciństwa) Asano oraz jego dziewczyna, chodząca z Youko do jednej klasy Yuka. Jednakże wrogowie nadal atakują i nasi bohaterowie w trakcie podróży zostają rozdzieleni. Kraina, do której przybyli, nie jest, łagodnie mówiąc, przyjazna… Youko musi jakoś przetrwać, odnaleźć Keikiego i dowiedzieć się, dlaczego właściwie została sprowadzona do tego świata…

W podobny sposób zaczyna się mniej więcej dziewięć dziesiątych czytanych przeze mnie recenzji Juuni Kokki. Spodziewam się więc, że wiele osób po zapoznaniu się z powyższym akapitem rozsiądzie się wygodnie i powie: „No dobrze, to już znamy schemat, teraz – co w tym ma być dobrego?” Otóż trzeba jasno i wyraźnie napisać: schemat „uczennica w szkolnym mundurku ratuje magiczną krainę” to nie jest – powtarzam, nie jest – ten przypadek. Pierwsza z czterech nierównych części, na jakie dzieli się seria, opowiada faktycznie o przystosowywaniu się Youko do nowego miejsca i odkrywaniu przez nią swojego przeznaczenia. Nie ma to jednak nic wspólnego z misją ratowania świata. Najpoważniejszym problemem bohaterki jest przeżycie w kraju, w którym niemal wszyscy są jej wrogami, a za schwytanie groźnych „przybyszów z zewnątrz” wyznaczona została wysoka nagroda. Bohaterka i tak może mówić o szczęściu – rozumie mowę tubylców i od razu potrafi posługiwać się podarowanym jej przez Keikiego mieczem. Pozostała dwójka jest całkiem bezradna, nie mogąc nawet porozumiewać się z otoczeniem. Bardzo szybko jednak od indywidualnych przeżyć bohaterów ciekawszy staje się sam świat, ze skomplikowaną kulturą, polityką i bestiariuszem. Odkrycie przeznaczenia bohaterki i zajęcie przez nią należnego jej w porządku tego świata miejsca to nie koniec opowieści, ale dopiero jej początek – to, co najciekawsze, zaczyna się dziać później.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder