igl.jpg

Julio Iglesias urodził 23.09. 1943 w Madrycie.

Początkowo nic nie zapowiadało jego oszałamiającej kariery muzycznej. Jak sam twierdzi, w szkole zaliczał się raczej do przeciętniaków. Julio Iglesias nie dostał się nawet do szkolnego chóru, gdyż ksiądz, który prowadził przesłuchania, poradził mu, żeby lepiej zajął się piłką nożną.

Z kolei jego ojciec, znany ginekolog Julio Iglesias senior, widział przyszłość syna w karierze prawniczej. Julio postanowił połączyć obie te drogi. Po ukończeniu szkoły średniej zaczął studiować prawo, urozmaicając sobie przerwy w nauce staniem na bramce w lidze juniorów Realu Madryt.

Spokojne życie, dzielone między uczelniany kampus i boisko, zostało gwałtownie przerwane 22 września 1963 roku. Samochód, którym jechał wraz z przyjaciółmi, z dużą prędkością uderzył w drzewo. To wydarzenie zaważyło na całym jego życiu.

Przez tydzień pozostawał w śpiączce. Wystąpił częściowy paraliż i lekarze nie dawali dużych nadziei na to, że kiedykolwiek znów będzie mógł chodzić. Julio nie poddawał się jednak i ćwiczył intensywnie całymi dniami. Pewnego dnia opiekująca się nim pielęgniarka przyniosła mu gitarę, by dzięki grze wzmocniły mu się mięśnie rąk. Z czasem zaczął komponować muzykę do własnych tekstów - a czasu miał bardzo dużo, bo rehabilitacja trwała półtora roku. W tym okresie Julio uświadomił sobie dwie rzeczy: po pierwsze, że potrafi pisać piosenki, po drugie - że pociąga kobiety. Już wtedy zaczął urządzać małe "koncerty" na szpitalnym łóżku, otoczony zachwyconą publicznością - w większości płci żeńskiej.

Po opuszczeniu szpitala (na własnych nogach) miał już w głowie nowy plan. Rzucił studia i wyjechał do Wielkiej Brytanii, by nauczyć się angielskiego, najpierw w Ramsgate, później w Cambridge. W weekendy bywał w często odwiedzanym lokalu Airport Pub, gdzie wykonywał popularne wówczas przeboje Toma Jonesa, Engelberta Humperdincka i Beatlesów. W końcu zdecydował się zaprezentować kilka własnych kompozycji przedstawicielom wytwórni płytowej. Początkowo miał zamiar odsprzedać je któremuś ze znanych piosenkarzy, jednak menedżer przekonał go, że sam powinien nim zostać. Niebawem (był rok 1968) Julio zajął pierwsze miejsce w Benidrom International Song Festival, jednym z najważniejszych konkursów dla początkujących wykonawców organizowanych w Hiszpanii, z piosenką "La vida sine iqual" (w następnym roku zagrał w filmie pod tym samym tytułem, zawierającym elementy autobiograficzne). Następnym krokiem było podpisanie kontraktu z wytwórnią Discos Columbia, stanowiącą latynoską gałąź Columbia Records. Odtąd kariera przystojniaka "z głosem miękkim jak aksamit" potoczyła się w lawinowym tempie. Pierwsze albumy "Yo Canto" (1969) i "Gwendolyne" (1970) przyniosły mu międzynarodową sławę i szybko pokryły się złotem i platyną.

W 2001 roku Julio spełnił obietnicę złożoną swemu ojcu i dokończył studia prawnicze na uniwersytecie w Madrycie. Doktor Iglesias zmarł w 2005 roku, osierocając dwoje dzieci z drugiego małżeństwa. W 2002 r. zmarła po długiej chorobie matka, Rosario De la Cueva. Julio, wraz z bratem Carlosem, otworzył w Miami centrum pomocy społecznej jej imienia.

Julio Iglesias ma na koncie 77 płyt nagranych w 14 językach, sprzedanych w nakładzie ponad 250 milionów na całym świecie, z czego ponad 2,5 tysiąca w różnych krajach pokryło się złotem i platyną. Magazyn "Maxim" umieścił go na czwartym miejscu rankingu żyjących legend seksu, gdyż podobno spał z ponad 3000 kobiet. Mimo opinii uwodziciela od kilkunastu lat cieszy się szczęśliwym życiem rodzinnym w swoich posiadłościach w USA, Hiszpanii i Republice Dominikany (od 2005 r. jest obywatelem tego kraju). Ma zamiar zakończyć karierę dopiero wtedy, gdy publiczność uzna, że powinien to zrobić; ma jednak nadzieję, że chwila ta nadejdzie dopiero za wiele lat.