wiciokrzew1.jpg

Jagoda45 / GALERIA / 6💐 KWIATOSTAN 💐 / ATLAS KRZEWÓW / wiciokrzew1.jpg

Download: wiciokrzew1.jpg

Pobierz

137 KB

(500px x 667px)

Wiciokrzew, Suchodrzew

Lonicera

WYSTĘPOWANIE
Wiciokrzew (Lonicera) jest wieloletnim pnączem należącym do rodziny przewiertniowatych. Do wiciokrzewów zalicza się rośliny zielne i pnącza, które owijają się spiralnie wokół podpór oraz formy zdrewniałe, które nazywamy suchodrzewami. Znanych jest około 180 odmian tej rośliny.

CHARAKTERYSTYKA
Pokrój: wysokość 3-15 metrów, (0,5-2m rocznie).
Liście: rosną w parach, naprzeciwlegle, najczęściej zielone ale również niebieskozielone a czasem żółto unerwione czy też purpurowo ubarwione.
Kwiaty: mają kształt długich rurek zebranych w grona, koloru białego, żółtego, szkarłatnego lub fioletowego, kwitnienie zależy od odmiany, generalnie od maja do października, kwitnienie rozpoczyna się w 2-4 roku od posadzenia.
Owoce: błyszczące jagody w kolorach od pomarańczu, przez szkarłat do fioletu, dojrzewają od lipca do października.
Rozmnażanie: rozmnażanie przez odkłady poziome, odcięte pędy od rośliny matecznej należy ukorzenić i następnie po 2-3 latach dobrze ukorzenione posadzić. Pędy na sadzonki należy odcinać w czerwcu i umieszczać w wilgotnej glebie składającej się z torfu i piasku. Ukorzenienie powinno nastąpić po 3-4 tygodniach od posadzenia. W maju lub czerwcu można dokonać odkładów. Dwuletnie pędy przysypuje się glebą aby w następnym roku na wiosnę odciąć ukorzenione już pędy.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Jagoda45

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

wiciokrzew2.jpg

Wiciokrzew, Suchodrzew Lonicera WYSTĘPOWANIE Wici ...

Wiciokrzew, Suchodrzew Lonicera WYSTĘPOWANIE Wiciokrzew (Lonicera) jest wieloletnim pnączem należącym do rodziny przewiertniowatych. Do wiciokrzewów zalicza się rośliny zielne i pnącza, które owijają się spiralnie wokół podpór oraz formy zdrewniałe, które nazywamy suchodrzewami. Znanych jest około 180 odmian tej rośliny. CHARAKTERYSTYKA Pokrój: wysokość 3-15 metrów, (0,5-2m rocznie). Liście: rosną w parach, naprzeciwlegle, najczęściej zielone ale również niebieskozielone a czasem żółto unerwione czy też purpurowo ubarwione. Kwiaty: mają kształt długich rurek zebranych w grona, koloru białego, żółtego, szkarłatnego lub fioletowego, kwitnienie zależy od odmiany, generalnie od maja do października, kwitnienie rozpoczyna się w 2-4 roku od posadzenia. Owoce: błyszczące jagody w kolorach od pomarańczu, przez szkarłat do fioletu, dojrzewają od lipca do października. Rozmnażanie: rozmnażanie przez odkłady poziome, odcięte pędy od rośliny matecznej należy ukorzenić i następnie po 2-3 latach dobrze ukorzenione posadzić. Pędy na sadzonki należy odcinać w czerwcu i umieszczać w wilgotnej glebie składającej się z torfu i piasku. Ukorzenienie powinno nastąpić po 3-4 tygodniach od posadzenia. W maju lub czerwcu można dokonać odkładów. Dwuletnie pędy przysypuje się glebą aby w następnym roku na wiosnę odciąć ukorzenione już pędy.

Liriodendron tulipifera (tulipanowiec amerykański ).jpg

Tulipanowiec jest najpiękniejszym drzewem liściastym Ame ...

Tulipanowiec jest najpiękniejszym drzewem liściastym Ameryki Północnej,był jednym z pierwszych drzew północnoamerykańskich przywiezionych do Europy.Ze względu na oryginalne błyszczące liście i tulipanowa te kwiaty szybko rozpowszechnił się w parkach,głównie w zachodniej i środkowej Europie. Kwitnie latem czerwiec-lipiec.Jesienią liście przebarwiają się pięknie na żółto.W Polsce spotykany w wielu starych parkach jako jedno z najoryginalniejszych drzew.Starsze drzewa są wytrzymałe na niskie temperatury,natomiast młode są bardzo wrażliwe na mróz,należy więc je w pierwszych latach zabezpieczać. Tulipanowce wymagają żyznych,zasobnych, dostatecznie wilgotnych gleb i zacisznych, słonecznych stanowisk. Tulipanowiec jest dużym drzewem (osiąga 40-60 m ) należy go więc sadzić pojedynczo w miejscach szczególnie eksponowanych,w pobliżu budynku, nad stawami.Najpiękniej wygląda posadzone na dużych trawnikach.Może żyć nawet 700 lat.

Daphne mezerum(wawrzynek wilczełyko)-biały .jpg

Daphne mezerum(wawrzynek wilczełyko)-biały ;kwitnie -II- ...

Daphne mezerum(wawrzynek wilczełyko)-biały ;kwitnie -II-IV -wysokość -1 m -stanowisko - półcieniste -podłoże-umiarkowanie wilgotne,przepuszczalne,próchniczne -odczyn-obojętny -mrozoodporność – całkowicie wytrzymały -zastosowanie -rabaty i ogrody skalne,skarpy -inne-Uwaga żółtobiałe,ozdobne owoce są trujące,krzew nie wymaga cięcia.

Daphne cneorum (wawrzynek główkowy).jpg

Daphne cneorum (wawrzynek główkowy)Przepiękna niska zimo ...

Daphne cneorum (wawrzynek główkowy)Przepiękna niska zimozielona krzewinka o bardzo ozdobnych pachnących kwiatach o zapachu goździka.Chętnie sadzona w ogródkach skalnych.Kwitnie V-VI,osiąga wysokość od 10 do 20 cm ,cała roślina płoży się zakorzeniając pędy zajmując niewielką powierzchnię,liście skórzaste.Wymaga stanowiska słonecznego podłoża przepuszczalnego,umiarkowanie,wilgotnego,zasadowego. Zastosowanie:obwódki,ogrody skalne,rabaty skalne,skarpy kwiatowe,założenia naturalistyczne.

Catalpa bignonioides (katalpa,surmia zwyczajna).jpg

Catalpa bignonioides (katalpa,surmia zwyczajna)Katalpa i ...

Catalpa bignonioides (katalpa,surmia zwyczajna)Katalpa inaczej zwana surmią pochodzi z południowo-wschodnich rejonów Ameryki Północnej. Jest drzewem szybko rosnącym, bardzo dekoracyjnym i dobrze znoszącym złe warunki. Tworzy koronę szeroką, kulistą i regularną. Kwitnie od czerwca do lipca. Zakwita już po osiągnięciu 3 m wysokości. Dorasta do ok. 10 m wysokości. Kwiaty są podobne do kasztana jadalnego. Jesienią pojawiają się wąskie długie do 30 cm strąki z nasionami. Polecana do małych i dużych ogrodów. Stanowisko ciepłe, nasłonecznione miejsca. Gleba ogrodowa, gliniasta, bogata w składniki pokarmowe. Młode należy okrywać,kilkuletnie w pełni odporne na krajowe mrozy. Roślina wieloletnia, w upalne lato należy dobrze podlewać,wtedy szybko rośnie. Nie wymaga cięcia

magnolia_posrednia_000_s.jpg

Krzew lub małe drzewko liściaste o krótkim, nisko rozgał ...

Krzew lub małe drzewko liściaste o krótkim, nisko rozgałęzionym pniu i luźnej, często bardzo rozłożystej koronie. Jak ogólnie wiadomo, głównym wyróżnikiem magnolii są ich piękne wielkie kwiaty podobne do tulipanów. Co ciekawe, kwiaty te należą do najstarszych i najbardziej prymitywnych spośród wszystkich roślin okrytozalążkowych. Tak samo zresztą, jak same magnolie, które wraz z tulipanowcami przeżywały swój rozkwit przed około 50 milionami lat. U magnolii Soulange'a płatki korony (dokładniej listki okwiatu - patrz opis kwiatów) od wewnątrz są białe, od zewnątrz zaś rożowo lub purpurowo nabiegłe. Kwiaty zakwitają przed rozwojem liści, a ponieważ są tworzone wyjątkowo licznie, gęsto obsypane nimi bezlistne drzewa wyglądają wręcz oszałamiająco. Magnolie bywają czasami nazywane "kapryśnymi arystokratkami". Ma to związek z ich dużymi wymaganiami glebowymi oraz wrażliwością na szereg niekorzystnych czynników takich jak mróz, susza, zanieczyszczenia powietrza itp. Rzeczywiście, czasami trudno im dogodzić. Biorąc jednak pod uwagę doznania natury estetycznej towarzyszące przebywaniu w pobliżu kwitnących magnolii, poniesiony trud w pełni się opłaca. Potwierdzeniem tego niech będzie fakt, że sztucznie wyhodowana prawie 200 lat temu magnolia pośrednia jest dziś jedną z najpopularniejszych i najbardziej cenionych roślin ozdobnych, uprawianych w wielu regionach całego świata, w tym także w Polsce. Dzięki swoim niewielkim rozmiarom jest często sadzona nie tylko w parkach i ogrodach, ale także, a może nawet przede wszystkim w przydomowych ogródkach.

czeremcha_zwyczajna_000_s.jpg

Niewielkie, przeważnie wielopniowe i gęsto ugałęzione dr ...

Niewielkie, przeważnie wielopniowe i gęsto ugałęzione drzewo liściaste, dość często wyrastające też w formie dużego krzewu. Ze względu na powszechność występowania w lasach (co znajduje odzwierciedlenie w nazwach gatunkowych takich jak zwyczajna, pospolita itp.) oraz silną tendencję do krzewienia się, czeremcha zwyczajna nie jest zbyt lubiana, a czasami bywa nawet traktowana jako chwast. Odczucie to potęguje nieprzyjemny zapach wydzielany przez młode pędy, złamane gałązki, roztarte liście czy uszkodzoną korę. Jednak czeremcha ma też swoje zalety. Należą do nich obficie kwitnące w maju białe kwiaty zebrane w podłużne grona a także groniaste owocostany zbudowane z małych, kulistych, błyszczącoczarnych pestkowców. Owoce są jadalne, jednak ze względu na niewielkie rozmiary i specyficznie cierpki smak nie znajdują dużego zastosowania. Stanowią natomiast, podobnie jak kwiaty, element dekoracyjny i czynią z czeremchy całkiem efektowne drzewo ozdobne, uprawiane czasami w naszych parkach i ogrodach.

bukszpan_wieczniezielony_000_s.jpg

Ten niewielki, zimozielony krzew liściasty jest jedną z ...

Ten niewielki, zimozielony krzew liściasty jest jedną z najpopularniejszych roślin ozdobnych uprawianych w naszych ogrodach. Jego niezwykle gęste ugałęzienie w połączeniu z wyjątkową tolerancją na przycinanie i bardzo powolnym wzrostem pozwalają na łatwe i stosunkowo trwałe formowanie go w rozmaite figury geometryczne a także stosowanie do budowy niezbyt wysokich żywopłotów. Atrakcyjne są zwłaszcza drobne i skórzaste, błyszcząco ciemnozielone liście bukszpanu, które - co szczególnie ważne w kontekście dekoracyjnym - nie opadają na zimę. Podobnie jak niektóre inne części rośliny, są one trujące dla ludzi. Z innych ciekawych cech na uwagę zasługuje długowieczność bukszpanu wieczniezielonego dochodząca nawet do 500 lat. Jeśli dodamy do tego drewno najtwardsze spośród wszystkich roślin występujących w Polsce(!) i tak ciężkie, że nie tonie w wodzie, to okaże się, że ten dość niepozorny na pierwszy rzut oka krzew jest zaskakująco interesującą rośliną. Nic dziwnego zatem, że jest on uprawiany w Europie już od starożytnych czasów.

bluszcz_pospolity_000_s.jpg

Ten najbardziej rozpowszechniony w Europie i jedyny natu ...

Ten najbardziej rozpowszechniony w Europie i jedyny naturalnie występujący w Polsce gatunek bluszcza jest typowym przedstawicielem swojego rodzaju. Podobnie jak inne bluszcze, ma on postać zimozielonego pnącza o zdrewniałej łodydze. Wytwarzane na płonych pędach korzenie przybyszowe stanowią mechanizm czepny pozwalający roślinie wspinać się na różnego rodzaju obiekty. Obiektami tymi są zazwyczaj drzewa, ale równie dobrze mogą to być skały, ściany budynków, słupy itp. W ten sposób nie posiadający klasycznego pnia bluszcz pospolity może osiągać "wysokość" nawet do 20m. Ale bluszcz wcale nie musi rosnąć pionowo. Jeśli na swej drodze nie napotka żadnych przeszkód, na które mógłby się wspiąć, będzie po prostu płożyć się po ziemi. Należy wyraźnie podkreślić, że w odróżnieniu od np. jemioły, bluszcz nie jest rośliną pasożytniczą. Posiada on normalne, rosnące w ziemi korzenie, a czepiające się drzewa korzenie przybyszowe odgrywają jedynie rolę mechanicznych chwytników. Początki uprawy bluszczu sięgają starożytności; odgrywał on istotną rolę np. w kulcie Dionizosa. Obecnie rośliny te są często uprawiane ze względu na swoje zimozielone liście oraz możliwość efektownego pokrywania powierzchni, które z różnych powodów nie powinny być widoczne. W Polsce na stanowiskach naturalnych bluszcz pospolity podlega ochronie gatunkowej.

zylistek2.jpg

Żylistek Deutzia WYSTĘPOWANIE Krzewy z rodziny ho ...

Żylistek Deutzia WYSTĘPOWANIE Krzewy z rodziny hortensjowatych Pochodzą z Azji Wschodniej i Ameryki Środkowej, obejmują ok. 60 gatunków. Są to rośliny o dużej wartości ozdobnej, lecz w ogrodach uprawiane rzadko. W Polsce najczęściej uprawiane są cztery gatunki i kilka ich odmian: żylistek szorstki ( Deutzia scabra), żylistek różowy (Deutzia x rosea), żylistek wysmukły ( Deutzia gracilis), żylistek Lemoine'a ( Deutzia lemoinei). CHARAKTERYSTYKA Pokrój: w zależności od gatunku dorasta od 80cm wysokości (żylistek wysmukły) do ok.2-3m (żylistek szorstki). Liście: są podłużnie jajowate, eliptyczne do lancetowatych, ich długość szacuje się na 3-10cm, a szerokość 1,5-3cm w zależności od gatunku. Są matowo-zielone, od spodu jaśniejsze, nieco szorstkie. Kwiaty: najobficiej kwitną na stanowiskach słonecznych, osłoniętych przed mroźnym wiatrem. Kwitną ładnie, bardzo obficie i długo, od maja do lipca. Najwcześniej kwitnie żylistek wysmukły, o białych kwiatach. Na przełomie maja i czerwca kwitnie żylistek różowy o dzwonkowatych kwiatach wewnątrz białych, na zewnątrz różowych, zebranych w luźne wiechy. Rozmnażanie: żylistki można rozmnażać we własnym zakresie przez sadzonki zdrewniałe, przez podział rozrośniętych krzewów bądź przez odejmowanie od roślin matecznych pojedynczych ukorzenionych pędów.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin