wejh_7[1].jpg

Haft wejherowski ma tradycje najmłodsze, odmienne nie tylko od żukowskich, ale również od wdzydzkich, które w pierwszych latach dwudziestego stulecia stworzyła żona nauczyciela we Wdzydzach, malarka Teodora Gulgowska.
Wejherowo swój odmienny haft zawdzięcza Franciszce Majkowskiej (zm.1967), siostrze wybitnego pisarza i działacza kaszubskiego Aleksandra Majkowskiego, któremu towarzyszyła przez długie lata w jego pracy dla Kaszub. Franciszka Majkowska prowadziła kursy haftu kaszubskiego i przyczyniła się do popularyzacji kaszubskiej sztuki ludowej poprzez organizację wielu wystaw.

Hafty kaszubskie szkoły wejherowskiej są, podobnie jak żukowskie czy puckie, siedmiobarwne, z tym jednak, że niektóre z tradycyjnych barw mają tu inne odcienie.
Kolor czerwony powinien być jak najbardziej intensywny, nawet jaskrawy, a kolor żółty - cytrynowy, a nie słoneczno-złoty. Poza tym obowiązują, tak jak gdzie indziej, trzy kolory niebieskie - od jasnoniebieskiego do granatu, kolor zielony - nie za jasny, lekko zgniły, oraz smolisty kolor czarny.

O odmienności haftów wejherowskich decydują też inne proporcje kolorystyczne: znacznie więcej w nich żółci i czerwieni niż w haftach z Pucka czy Żukowa. Inne są zestawienia kolorów (np. łączy się we wzorze tulipana kolor niebieski z żółtym). Wejherowskie serwety odróżniajq się także stylizacjq rysunku niektórych motywów, szczególną różnorodnością liści (np. dębu, borówek, pokrzywy) i "cieniowaniem" różnymi kolorami przede wszystkim gałązek i łodyg.

W ogólnym wyrazie haft wejherowski, mimo pozostawania przy siedmiobar- wnym schemacie, jest bardziej kolorowy, chciało by się powiedzieć - wesoły.