239639.jpg

Zamek w Lubinie

Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z 1312 roku. Wybudował go prawdopodobnie książę żagański Konrad II w końcu wieku XIII. Była to wówczas jedynie obronna wieża mieszkalna, zbudowana z kamienia na planie prostokąta o wymiarach 13x10,5 metra. W pierwszej połowie XIV wieku została ona zniszczona. Po objęciu Lubina przez księcia Ludwika I przystąpił on do rozbudowy zamku. Powstała wówczas w latach 1348-53 warownia na planie prostokąta otoczona murami obwodowymi. Wjazd na teren zamku prowadził przez budynek bramny, w północnej części dziedzińca była usytuowna wolnostojąca wieża. Na zewnątrz wybudowano w 1349 roku kaplicę połączoną z murami i bramą. W okresie renesansu został wzniesiony budynek mieszkalny w południowej części dziedzińca. Książę Ludwik I mieszkał na zamku do 1358 roku, kiedy to przeniósł się do Brzegu. Zamek uległ zniszczeniu w czasie wojny trzydziestoletniej. Po tych zniszczeniach odbudowano tylko w stylu barokowym kaplicę, powiększając ją o nowe prezbiterium. Pozostałej części zamku nie odbudowano. Kaplica w XIX wieku ponownie popadła w ruinę, lecz odbudowano ją i do 1908 roku słuzyła ona katolikom, a później umieszczono w niej biblitekę diecezjalną. Jeszcze w połowie XVIII wieku stała wieża, którą później rozebrano. Do naszych czasów zachowała się tylko kaplica, której najcenniejszym detalem architektonicznym jest tympanon nad portalem północnym z 1349r. Przedstawia on Chrystusa Boleściwego, św. Jadwigę i św. Magdalenę oraz mniejsze figury fundatorów kaplicy: księcia Ludwika i księżnej Agnieszki. Kaplica spalona w czasie ostatniej wojny, została odbudowana w latach osiemdziesiątych i obecnie mieści się w niej Galeria Zamkowa, w której można kupić dzieła sztuki. Organizuje ona również wystawy i różne imprezy kulturalne. Mieści się tam również stylowa kawiarnia