zurawina.jpg

Download: zurawina.jpg

Pobierz

72 KB

(640px x 480px)

Żurawina jest dobra na wszystko, tak mówi wielu, i nie mylą się. Żurawina należy do czołówki roślin o udowodnionych właściwościach prozdrowotnych. O jej cechach można by opowiadać godzinami, my jednak mamy zachęcić Państwa do jej uprawy.
Mimo bliskich powiązań z borówką brusznicą, żurawina jako jedyna cechuje się właściwościami umożliwiającymi jej zasiedlenie bardzo dobrze nasłonecznionych terenów torfowisk wysokich, o wysokim poziomie wody zimą i latem.
W uprawie wykorzystywana jest żurawina wielkoowocowa (Vaccicium macrocarpon Ait.) pochodząca z Ameryki.
Żurawina jest wieloletnią niską, płożącą krzewinką, o mało smacznych, kwaśnych owocach nienadających się raczej do spożycia w stanie świeżym. Wyborne i nieocenione stają się po przetworzeniu. Z wspomnianych płożących pędów wyrastają pionowo ku górze liczne krótkopędy owoconośne. Pędy rozłogowe mogą osiągnąć do 180 centymetrów.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Ewana50

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

870po_cyprysik_nutkajski_pendula_(1).jpg

Cyprysik nutkajski 'Pendula' Chamaecyparis nootkatensis ...

Cyprysik nutkajski 'Pendula' Chamaecyparis nootkatensis 'Pendula' grupa roślin: Krzewy podgrupa roślin: na słoneczne stanowisko, Iglaste Charakterystyka rośliny pokrój: stożkowaty, luźny wysokość: 3-8 m dekoracyjność: pokrój trwałość liści: zimozielone gleba: przepuszczalna, próchniczna stanowisko: półcień, słońce zastosowanie: ogrody przydomowe, pojedynczo, parki Jedna z najładniejszych płaczących form roślin iglastych. Gałęzie odstają od pnia pod katem prostym, a ich dalsze rozgałęzienia silnie zwisają, nadając wąskostożkowatej koronie charakterystyczny pokrój. Zabarwienie łuskowatych igieł matowo- lub szarozielone. Szyszki kuliste, średnicy ok. 1 cm, brązowe i pokryte sinym, woskowatym nalotem. Cyprysik nutkajski występuje naturalnie w wąskim pasie zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej – od Alaski do Oregonu. Może rosnąć na bardzo dużych wysokościach – doskonale znosi niskie temperatury. W krajach Europy Zachodniej w wilgotnym klimacie czuje się bardzo dobrze. W Polsce wciąż obsadzany dość rzadko. Cyprysik nutkajski 'Pendula' jest cennym drzewem parkowym, a także – ze względu na niezwykły pokrój – polecany jest do dużych, przydomowych ogrodów i do zieleni osiedlowej.

919_po_mahonia.jpg

Mahonia pospolita Mahonia aquifolium grupa roślin: Krzew ...

Mahonia pospolita Mahonia aquifolium grupa roślin: Krzewy podgrupa roślin: ozdobne ulistnienie, ozdobne owoce, zimozielone (liściaste), znoszące zacienienie, liściaste Charakterystyka rośliny wysokość: 1 m kolor kwiatów: żółte kwiatostan: grono okres kwitnienia: V, IV owoce: jagody kolor owoców: granatowe trwałość liści: zimozielone gleba: żyzna wilgotność: gleba wilgotna stanowisko: półcień, słońce zastosowanie: roślina jadalna, ogrody przydomowe, pod koronami drzew, roślina okrywowa Mahonia pospolita jest bardzo popularnym zimozielonym krzewem liściastym. Osiąga 1 m wysokości. Listki błyszczące, ciemnozielone, skórzaste, na brzegu kolczasto zębate. Gdy przychodzą niskie temperatury, przebarwiają się na kolor czerwonobrunatny. Żółte kwiaty zebrane w gęste grona na szczytach pędów pojawiają się w kwietniu. Owoce – granatowe, pokryte popielatym nalotem jagody – dojrzewają we wrześniu i stanowią ozdobę mahonii pospolitej do późnej jesieni. Są jadalne – nadają się na galaretki i kompoty. Krzew jest odporny na zanieczyszczenia powietrza. Wymaga gleb żyznych, umiarkowanie wilgotnych, ubogich w wapń. Rośnie dobrze w miejscach zacienionych, może być sadzony pod drzewami. Gałązki mahonii są cennym materiałem na wieńce i wiązanki, wykorzystywane są też do charakterystycznych dekoracji świątecznych.

1006po_swierk_klujacy_glauca_globosa.jpg

Świerk kłujący Picea pungens grupa roślin: Drzewa podgru ...

Świerk kłujący Picea pungens grupa roślin: Drzewa podgrupa roślin: ozdobne ulistnienie, iglaste, parkowe Charakterystyka rośliny wysokość: 30 m dekoracyjność: ulistnienie korona: gęsta, stożkowata, wąska gleba: małe wymagania glebowe stanowisko: słońce zastosowanie: zieleń miejska, parki, ogrody przydomowe, w grupie, pojedynczo, szpalery, żywopłoty Świerk kłujący pochodzi z górzystych regionów zachodniej części Ameryki Północnej. Został znaleziony dopiero w 1862 r. i wkrótce po tym wprowadzony do uprawy w Europie, gdzie szybko zyskał powszechne uznanie. Drzewo to osiąga 30-40 m wysokości, chociaż w naszych warunkach klimatycznych nie przekracza zwykle 20 m. Tworzy bardzo ładne, gęste, regularne, stożkowate korony. Większe gałęzie wyrastają z pnia niemal pod kątem prostym. Igły są dość sztywne i kłujące. U formy pierwotnej ich barwa jest ciemnozielona, ale takie typy są coraz rzadsze. Przeważnie igły są mniej lub bardziej zielononiebieskie, a u wielu odmian ogrodowych niebieskie lub srebrzystoniebieskie. Świerk kłujący jest drzewem bardzo wytrzymałym na niskie temperatury i na susze. Odznacza się również wysoką odpornością na zanieczyszczenia powietrza. Dobrze rośnie w miastach. Jest mało wymagający w stosunku do gleby i utrzymuje się nawet na bardzo suchych glebach piaszczystych i żwirowatych. Natomiast bardzo źle znosi zacienienie i powinien być sadzony tylko miejscach słonecznych. W cieniu wszystkie typy o srebrnych lub niebieskawych igłach mają gorszą barwę. Kiedyś świerki kłujące rozmnażano przez szczepienie. Ostatnio częściej praktykuje się siew nasion, a później selekcjonuje siewki wybierając okazy ładnie wybarwione. Takie rośliny rosną szybciej niż okazy szczepione i od początku mają regularny stożkowy pokrój. W uprawie otrzymano bardzo liczne odmiany w formie zarówno drzew jak i krzewów, różniące się intensywnością i odcieniem zabarwienia, wielkością i pokrojem korony, itd. Świerk kłujący wykorzystywany jest jako krzew lub drzewo ogrodowe – na szpalery i żywopłoty chroniące przed wiatrem i nadmiernym nasłonecznieniem. W parkach i w zieleni osiedlowej najlepiej sadzić go pojedynczo lub w luźnych grupach, tak aby rośliny przez wiele lat nie ocieniały się wzajemnie i zachowywały pełne ugałęzienie koron. Gatunek ten stosowany jest również na choinki bożonarodzeniowe.

1118cercidiphyllum_japonicum(1).jpg

Grujecznik japoński Cercidiphyllum japonicum grupa rośli ...

Grujecznik japoński Cercidiphyllum japonicum grupa roślin: Drzewa podgrupa roślin: ozdobne ulistnienie, przebarwiające się liście, liściaste, na wilgotne stanowisko Charakterystyka rośliny wysokość: 12 m dekoracyjność: ulistnienie kolor kwiatów: czerwone okres kwitnienia: V, IV trwałość liści: sezonowe korona: stożkowata gleba: przepuszczalna, świeża, żyzna odczyn gleby: obojętna, lekko kwaśna wilgotność: gleba umiarkowanie wilgotna stanowisko: półcień, słońce zastosowanie: brzegi zbiorników wodnych, pojedynczo, ogrody przydomowe, w grupie, parki Grujecznik japoński w naszych warunkach dorasta zwykle do 12 m wysokości (podczas gdy w swojej ojczyźnie, Japonii, osiąga zwykle 30 m). Ma tendencję do tworzenia form wielopniowych, a gałęzie wyrastają niemal od samej ziemi. Korona ma najczęściej kształt stożka lub walca. To co zachwyca u grujecznika to jego sercowate lub okrągłe liście o ciekawym, mozaikowatym rysunku żyłek. Liście te na wiosnę są brunatnoczerwone, latem ciemnozielone, a na jesień ponownie się przebarwiają: okazy rosnące na stanowiskach słonecznych i suchych na czerwono i złoto, te rosnące w cieniu – na jasnokremowo, łososiowo i żółto. Opadłe liście podczas wilgotnej pogody wydzielają słodki zapach, podobny do karmelu albo świeżego ciasta drożdżowego. Zapach ten pozwala znaleźć grujecznika japońskiego nawet w głębi lasu, ukrytego w bardzo gęstym drzewostanie. Drzewo to jest wytrzymałe na niskie temperatury. Preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych, pod osłoną innych drzew. W miejscach słonecznych i suchych pięknie się przebarwia, lecz gorzej rośnie i wcześniej zrzuca liście. Grujecznik japoński jest wyjątkowo ładny, a jego uroda potęguje się z wiekiem. Najlepiej prezentuje się na trawniku w pewnej odległości od innych drzew, które zapewniają mu potrzebny cień. W większej grupie świetnie nadaje się na nieformowane żywopłoty. Warto go także sadzić nad wodą, bo jego kolorowe liście pięknie odbijają się w gładkiej tafli.

800klon_jawor_brillantissimum.jpg

Klon jawor 'Brillantissimum' Acer pseudoplatanus 'Brilla ...

Klon jawor 'Brillantissimum' Acer pseudoplatanus 'Brillantissimum' grupa roślin: Drzewa podgrupa roślin: ozdobne ulistnienie, przebarwiające się liście, liściaste, do małych ogrodów Charakterystyka rośliny pokrój: wzniesiony wysokość: 5 m dekoracyjność: ulistnienie trwałość liści: sezonowe korona: gęsta, kulista gleba: małe wymagania glebowe stanowisko: słońce zastosowanie: zieleń miejska, ogrody przydomowe Małe drzewo o gęstej i kulistej koronie, rozrastającej się do 4 m średnicy. Młode liście, początkowo bladoróżowe, stopniowo przebarwiają się na kolor złoty, a później żółty cętkowany (dolna strona liścia pozostaje jasnozielona). Klon jawor 'Brillantissimum' najbardziej dekoracyjny jest wiosną. Cenna odmiana wolnorosnąca. Drzewo polecane do sadzenia na małych działkach oraz w nasadzeniach miejskich. Klon jawor 'Brillantissimum' nie ma dużych wymagań glebowych i jest mrozoodporny. Znosi zanieczyszczenia powietrza i środowisko miejskie.

708cynia.jpg

Cynia wytworna Zinia elegans grupa roślin: Rośliny zieln ...

Cynia wytworna Zinia elegans grupa roślin: Rośliny zielne podgrupa roślin: kwitnące jesienią, kwitnące latem, na kwiat cięty, jednoroczne Charakterystyka rośliny pokrój: wzniesiony wysokość: 0,25-1 m dekoracyjność: kwiaty kolor kwiatów: wielobarwne kwiatostan: koszyczek kwiatowy okres kwitnienia: VII, VIII, IX zapach: kwiaty stanowisko: słońce zastosowanie: pojemniki, rabaty, kwiat cięty Cynia wytworna pochodzi z Meksyku. Jest bardzo cenioną jednoroczną rośliną ozdobną, wykorzystywaną do kompozycji wielogatunkowych rabat oraz, dzięki długo utrzymującej się świeżości, stosowaną do bukietów. Odmiany karłowe wykorzystuje się również do obsadzania pojemników. Cynia wytworna preferuje stanowiska słoneczne, ciepłe, podczas zimnego sezonu zdecydowanie słabiej rośnie. Szczególną dekoracją rośliny są koszyczki kwiatowe o różnorodnych zabarwieniach. Wśród występujących kolorów można odnaleźć żółcie, biele, róże, pomarańcze, fiolety oraz czerwienie.

715imperata_cylinfryczna_red_baron.jpg

Imperata cylindryczna 'Red Baron' Imperata cylindrica 'R ...

Imperata cylindryczna 'Red Baron' Imperata cylindrica 'Red Baron' grupa roślin: Rośliny zielne podgrupa roślin: ozdobne liście, wodne lub w pobliżu zbiorników, wieloletnie Charakterystyka rośliny pokrój: wzniesiony wysokość: 0,3-0,6 m dekoracyjność: ulistnienie trwałość liści: sezonowe gleba: małe wymagania glebowe stanowisko: półcień, słońce zastosowanie: rabaty, brzegi zbiorników wodnych, pojemniki Trawa pochodząca z południowo-wschodniej Azji. Zwykle osiąga 40-50 cm wysokości. Początkowo jej liście są zielone, później przebarwiają się na charakterystyczny, czerwony kolor. Imperata cylindryczna 'Red Baron' jest łatwą w uprawie, mrozoodporną (zimują podziemne kłącza) rośliną. Preferuje stanowiska słoneczne i półcieniste, umiarkowane wilgotne, lecz nie ma specjalnych wymagań glebowych. Imperata cylindryczna 'Red Baron' polecana jest do obsadzania rabat bylinowych, brzegów zbiorników wodnych i pojemników.

727POWOJNIK_ALPEJSKI.jpg

Powojnik alpejski Clematis alpina grupa roślin: Pnącza p ...

Powojnik alpejski Clematis alpina grupa roślin: Pnącza podgrupa roślin: kwitnące latem, kwitnące wiosną, ozdobne liście, trujące, wieloletnie Charakterystyka rośliny pokrój: pnącze wysokość: 1-3 m dekoracyjność: kwiaty kwiaty: dzwonkowate kolor kwiatów: fioletowe, niebieskie okres kwitnienia: VII, VI, V, IV wilgotność: gleba wilgotna stanowisko: półcień, słońce zastosowanie: małe ogrody, skalniaki, duże ogrody, parki Roślina przez górali nazywana gośćcem. Szczególnie ceniona ze względu na wytrzymałość w trudnych warunkach atmosferycznych oraz wczesne kwitnienie (już w połowie kwietnia). Dzwonkowate, zwisające kwiaty tego pnącza mają średnicę 4-6 cm. Właściwie prowadzona może w sezonie kwitnąć dwa razy. Powojnik alpejski jest najniższą z występujących w Polsce roślin tego gatunku. Zaleca się sadzić go w sąsiedztwie kosodrzewiny, ponieważ w naturalnych warunkach porasta jej pędy, co daje niespotykany kontrast kolorystyczny. Powojnik alpejski chwyta się długimi ogonkami liściowymi, dlatego najlepszą podporą dla niego są elementy niewysokie o małym przekroju - rozpięte linki, ogrodzenie, siatka, a także sąsiednie rośliny.

730kostrzewa.jpg

Kostrzewa nitkowata Festuca filiformis grupa roślin: Roś ...

Kostrzewa nitkowata Festuca filiformis grupa roślin: Rośliny zielne podgrupa roślin: kwitnące latem, zimozielone, ozdobne liście, wieloletnie Charakterystyka rośliny pokrój: kępy dekoracyjność: ulistnienie trwałość liści: sezonowe stanowisko: słońce, półcień Wieloletnia ozdobna trawa drobnokępkowa. Tworzy bardzo gęste, regularne kępy, wykształcając dużą ilość cieniutkich, nitkowatych liści. Na liściach długo utrzymują się krople rosy, co dodaje roślinie uroku. Kostrzewa nitkowata wymaga gleb lekkich, kwaśnych i przepuszczalnych. Dobrze rośnie w słońcu lub lekkim cieniu. Jest zimozielona, niepodatna na choroby. Kostrzewa nitkowata pięknie prezentuje się na rabatach i skalniakach, dobrze czuje się też w ogrodach wrzosowiskowych. Często wchodzą w skład mieszanek trawnikowych.

765rozchodnik_okazaly.jpg

Rozchodnik okazały Sedum stabile grupa roślin: Rośliny z ...

Rozchodnik okazały Sedum stabile grupa roślin: Rośliny zielne podgrupa roślin: kwitnące jesienią, kwitnące latem, ozdobne liście, na skalniaki, wieloletnie Charakterystyka rośliny pokrój: kępy, wzniesiony wysokość: do 0,4 m dekoracyjność: ulistnienie, kwiaty kolor kwiatów: różowe, czerwone okres kwitnienia: IX, VIII trwałość liści: sezonowe wilgotność: gleba sucha stanowisko: słońce zastosowanie: skalniaki, rabaty Roślina łatwa w uprawie, tworząca gęste kępy. Jej łodyga jest prosta i gruba, dorasta do 50 cm. Liście: duże, owalne, jasnozielone, brzegiem ząbkowane, z krótkim ogonkiem. Roślina kwitnie od sierpnia do września. Kwiaty zebrane są w podbaldachy na szczycie łodygi, w kolorze: od różowego do ciemnoczerwonego (niekiedy białe). Rozchodnik okazały nie ma specjalnych wymagań glebowych, przyjmuje się nawet na podłożu jałowym. Preferuje stanowisko słoneczne, choć może rosnąć także w półcieniu. Polecany na rabaty lub obwódki rabat. Nadaje się do obsadzania murków i obrzeży ścieżek, a także na cmentarze. Roślinę tą najlepiej sadzić w większych grupach, można uprawiać ją także w skrzynkach na balkonie lub tarasach. Rozchodnik okazały może znajdować się na dworze również zimą, ponieważ jej podziemne części nie przemarzają. Dobrze znosi suszę.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin