kulisy.jpg

Jest już kilka pokoleń Słuchaczy radiowej „Trójki”, którzy w codziennych rozmowach na hasło: „Fajny film wczoraj widziałem” reagują pytaniem: „Momenty były?” Tak głęboko zapadły nam w pamięć dialogi Jędrka i Mańka nadawane w latach siedemdziesiątych XX wieku w magazynie „60 minut na godzinę”, a potem wielokrotnie przypominane w „Powtórce z rozrywki”.
Dyskutowali na temat popularnych wówczas filmów – zarówno arcydzieł czy dzieł kinematografii jak i dzisiaj już nikomu nieznanych seriali telewizyjnych. Opowiedzieli kilkaset. Na tej płycie znalazło się siedem. Zaczynamy od klasyki filmu polskiego. Piszę „zaczynamy”, bo jeśli się Państwu spodoba, Polskie Radio wyda kolejny krążek z następnymi odcinkami cyklu „Kulisy srebrnego ekranu”. Gratis (teraz jak nie ma czegoś gratis, to się nie liczy) dołączamy trzy piosenki z „Sześćdziesiątki”.
Opinia, że to co najprostsze bywa najlepsze, znalazła w tym serialu swoje potwierdzenie. Przecież każdy starał się kiedyś opowiedzieć komuś treść filmu, który zrobił na nim wrażenie. I z reguły śmiesznie to wychodziło. No właśnie - okazuje się, że często pomysł banalny = genialny (rym może taki sobie, ale stwierdzenie prawdziwe). Wsparty świetnym piórem autora (Andrzeja Zaorskiego) i doskonałym wykonaniem aktorów (Andrzeja Zaorskiego i Mariana Kociniaka) stał się podstawą sukcesu.
Może słuchając tych opowieści zdziwią się Państwo szczegółami, na które zwracają uwagę Maniek i Jędrek ? Może trzeba będzie pobiec do wypożyczalni, jeszcze raz obejrzeć film i odświeżyć sobie kilka scen? Może młodsi Słuchacze będą musieli zapytać rodziców albo dziadków co to jest „domiar”, i po co się do Bułgarii woziło kapy na łóżko? Ale jestem pewien, że sposób opowiadania, zabawy słowne i doskonałe żarty zapewnią Państwu miłe chwile. Mam nadzieję, że po każdym kolejnym odsłuchaniu, wyjmując krążek z odtwarzacza będą się Państwo zanosić śmiechem mówiąc: „Ale kino!”

Artur Andrus

P.s. Jeszcze informacja dla młodzieży: „Momenty” to to, co Wy teraz macie bez ograniczeń w Internecie, a w telewizji zaznaczają czasem żółtym trójkątem albo czerwonym kwadratem (i nie chodzi o sceny przemocy). Z tym, że kiedyś to było ładniejsze, delikatniejsze i nie tak częste. Może dlatego bardziej się na to czekało?