Słowa staniały. Rozmnożyły się, a straciły na wartości. 

Są wszędzie. Jest ich za dużo. Mrowią się, kłębią, dręczą jak chmary natarczywych much. Ogłuszają. 

Tęsknimy więc za ciszą. Za milczeniem. Za wędrówką przez pola. Przez łąki. Przez las, który szumi, ale nie ględzi, nie plecie, nie tokuje.

Dzień dobry  KRYSIU

... ✿•✿ ... Dzień doberek ✿•✿ ... Wiedze możemy zdobywać od innych, ale mądrości musimy nauczyć się sami ./Adam Mickiewicz/ . Niech czwartek szczęściem Cię obdarzy, a to czego zapragniesz niech się wydarzy .✿•✿ ... KRYSIU .Ela ...