Nauki Dalajlamy dzień 2.pdf

Jego Świątobliwość XIV Dalajlama, Tenzin Gjaco, jest zarówno duchowym, jak i politycznym przywódcą Tybetu.

Urodził się 6 czerwca 1935 roku w rodzinie rolników, w małym domu położonym w Taktser (prowincja Amdo), w północno wschodnim Tybecie. W wieku dwóch lat został rozpoznany jako inkarnacja XIII Dalajlamy – Tubtena Gjaco; nosił wówczas imię Lhamo Thondup.

Wierzy się, że dalajlamowie są manifestacjami Awalokiteśwary – Czenreziga, Bodhisattwy Współczucia i świętego patrona Tybetu. Bodhisattwowie to oświecone istoty, które rezygnują z odejścia w nirwanę i odradzają się wśród ludzi, aby im służyć.

Jego Świątobliwość rozpoczął klasztorną edukację jako sześciolatek. Program nauczania zawierał pięć głównych i pięć pomniejszych przedmiotów. Do głównych należały: logika, tybetańska sztuka i kultura, sanskryt, medycyna oraz buddyjska filozofia zgrupowana wg pięciu kategorii: Pradżniaparamita – doskonała, pierwotna mądrość, Madhjamika – filozofia drogi środka, Winaja – kanon mnisiej dyscypliny, Abidharma – psychologia i metafizyka oraz Rapmana – logika i epistemologia (teoria poznania, nauka zajmująca się relacją między poznaniem a rzeczywistością). Do pięciu pomniejszych przedmiotów należały poezja, muzyka i dramat, astrologia, słownictwo i frazeologia.

W 1959, w wieku 23 lat, podczas dorocznego święta Mynlam przystąpił do końcowego egzaminu w lhaskiej świątyni Dżokhang. Zdał z wyróżnieniem, uzyskując tytuł gesze lharampy, najwyższy stopień, który można porównać z doktoratem z buddyjskiej filozofii.

Rok po chińskiej inwazji na Tybet (1949) Jego Świątobliwość otrzymał pełnię politycznej władzy. W 1954 roku udał się do Pekinu w celu przeprowadzenia pokojowych rozmów z Mao Zedongiem, oraz innymi chińskimi przywódcami, wśród których znajdowali się Deng Xiaoping i Czu Enlai. Ostatecznie, w 1959 roku, po brutalnym zdławieniu przez wojska chińskie powstania w Lhasie, Jego Świątobliwość zmuszony był do ucieczki i szukania azylu. Od tamtej pory mieszka w Dharamsali (pn. Indie), która stała się siedzibą tybetańskiego rządu na wygnaniu.

W 1989 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla za wolną od przemocy walkę na rzecz wyzwolenia Tybetu. Nawet w obliczu skrajnej agresji nawołuje do niestosowania przemocy. Jest pierwszym Laureatem Nagrody Nobla, który został doceniony także ze względu na swoją troskę o środowisko naturalne.

Jego Świątobliwość podróżował do ponad 62 krajów na 6 kontynentach, odbywając spotkania z prezydentami, premierami i koronowanymi głowami największych i najważniejszych państw. Podtrzymuje dialog z przywódcami różnych religii oraz wieloma znanymi naukowcami. W uznaniu Jego wysiłków na rzecz pokoju, głoszenia haseł uniwersalnej odpowiedzialności i współczucia, działania bez przemocy oraz międzyreligijnego porozumienia, Jego Świątobliwość został od 1959 roku uhonorowany ponad 84 nagrodami, doktoratami honoris causa i innymi wyróżnieniami. Jest również autorem ponad 72 książek.

Uważa się za zwykłego buddyjskiego mnicha.