Uczta dla wron - sieć spisków (audiobook).rar

Był rok 1942, a ON miał 26 lat i sam zgłosił się do pracy dla Niemców sądząc, że w ten sposób zapewni bezpieczeństwo swoim bliskim (rodzicom, siostrze i bratu z rodziną). Nie wiedział, co czeka go w Auschwitz. Pierwszą jego pracą była pomoc przy rozbudowie Birkenau. Nauczyła go pokory i dostosowania się do warunków obozu. Gdy zapadł na dur brzuszny, uratował go inny więzień, Pepan, nauczyciel akademicki z Paryża, pełniący w obozie funkcję tatuażysty. Ponieważ Lale znał kilka języków, Pepan zaproponował, by został jego asystentem. Kilka tygodni później Lale został samodzielnym tatuażystą, dzięki czemu cieszył się lepszymi warunkami (oddzielny pokój) i większymi względami (dodatkowe racje żywnościowe). Podczas tatuowania przedramion nowo przybyłym więźniom (jego zadaniem było tatuowanie numerów skazańcom), poznał Żydówkę ze Słowacji, Gitę. Uczucie między nimi pojawiło się od pierwszego spojrzenia, a Lale głęboko wierzył, że kiedyś opuszczą obóz i będą razem. W 1945 roku Gita opuściła Auschwitz w tzw. marszu śmierci, z którego udało jej się uciec, przedostać do Krakowa, zamieścić swoje nazwisko na liście Czerwonego Krzyża i ostatecznie dostać się do Bratysławy. Lale trafił do Mauthausen, a później, po wielu perypetiach, powrócił do rodzinnego miasta, gdzie dowiedział się, że z całej jego rodziny przeżyła wyłącznie siostra. Ta namówiła brata do poszukiwań Gity. Odnaleźli się w Bratysławie i jeszcze w 1945 roku pobrali, przyjmując nazwisko Sokolov. Ostatecznie zamieszkali w Melbourne, gdzie w 1961 roku przyszedł na świat ich syn, Gary.