Borowski Tadeusz - Proszę państwa do gazu (2022).mobi
mugracz / Dokumenty / Literatura / Borowski Tadeusz / Borowski Tadeusz - Proszę państwa do gazu (2022).mobi
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
[Serie] -
Atelier Improwizacji -
Bellamy Edward -
Benedykt -
Bezpieczeństwo, wywiad, kontrwywiad -
czeski -
Dehnel Jacek -
Encyklopedia Kościelna (1873-1933) -
Fantastyczne pióra -
Fantazmaty -
Fleszarowa-Muskat Stanisława -
Flota Narodowa (1928-1930) -
Gautier Théophile -
Głowacki Maciej -
Goethe Johann Wolfgang -
Gomulicki Wiktor -
Goszczyński Seweryn -
Górski Konstanty -
Grimm Jacob i Wilhelm -
Grupa Wydawnicza Alpaka -
Hłasko Marek -
Jókai Mór -
Konwicki Tadeusz -
Kowerska Zofia -
Kozioł Urszula -
Lermina Jules -
Leśmian Bolesław -
Lipski Jan Józef -
Lot Polski -
Lubelska Biblioteka Staropolska. Series Nova -
Mendès Catulle -
Morcinek Gustaw -
Mostowska Anna -
Nieznaj Anna -
Perepeczko Andrzej -
Piasecki Sergiusz -
Radcliffe Ann -
Scenariusze filmowe 📽 -
Sienkiewicz Henryk -
Słowniki -
Swift Jonathan -
Ścieżki wyobraźni -
Tripplin Teodor -
Ulanowski Tadeusz -
Wiedza tajemna -
Wiśniowski Sygurd -
Zagórski Włodzimierz -
Zapomniane sny -
Żeleński Tadeusz -
Żeromski Stefan
Tadeusz Borowski, ur. 12 XI 1922, Żytomierz, zm. 3 VII 1951, Warszawa, poeta, prozaik, publicysta.
Podczas okupacji związany ze środowiskiem skupionym wokół pisma „Droga”, 1943–45 więzień obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu (był sanitariuszem w szpitalu obozowym), Natzweiler-Dautmergen i Dachau-Allach; 1945–46 działał w środowiskach polskich w Niemczech; od 1946 dziennikarz, organizator młodzieżowych środowisk literackich, od 1950 współredaktor „Nowej Kultury”. W poezji (Gdziekolwiek ziemia 1942, konspiracyjny debiut; Imiona nurtu 1945) Borowski zawarł w apokaliptycznych obrazach gorzki obrachunek pokolenia wojennego z historią („Zostanie po nas złom żelazny...”) i tragizm osobistej winy i odpowiedzialności wobec milionów zmarłych. W głośnych opowiadaniach (m.in. Proszę państwa do gazu 1946, Dzień na Harmenzach 1946; wydane 1948 w zbiorach Pożegnanie z Marią i Kamienny świat) obnażył istotę i mechanizmy deprawacji człowieka w hitlerowskim systemie obozowym, będącym dla Borowskiego logiczną konsekwencją pewnego nurtu kultury europejskiej (stąd początkowe oskarżenie Borowskiego o nihilizm moralny). Działacz i publicysta polityczny, po 1948 rzecznik realizmu socjalistycznego, podporządkował twórczość literacką bieżącym celom partii komunistycznej (Opowiadania z książek i gazet 1949); zmarł śmiercią samobójczą; Utwory zebrane (t. 1–5 1954).
Podczas okupacji związany ze środowiskiem skupionym wokół pisma „Droga”, 1943–45 więzień obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu (był sanitariuszem w szpitalu obozowym), Natzweiler-Dautmergen i Dachau-Allach; 1945–46 działał w środowiskach polskich w Niemczech; od 1946 dziennikarz, organizator młodzieżowych środowisk literackich, od 1950 współredaktor „Nowej Kultury”. W poezji (Gdziekolwiek ziemia 1942, konspiracyjny debiut; Imiona nurtu 1945) Borowski zawarł w apokaliptycznych obrazach gorzki obrachunek pokolenia wojennego z historią („Zostanie po nas złom żelazny...”) i tragizm osobistej winy i odpowiedzialności wobec milionów zmarłych. W głośnych opowiadaniach (m.in. Proszę państwa do gazu 1946, Dzień na Harmenzach 1946; wydane 1948 w zbiorach Pożegnanie z Marią i Kamienny świat) obnażył istotę i mechanizmy deprawacji człowieka w hitlerowskim systemie obozowym, będącym dla Borowskiego logiczną konsekwencją pewnego nurtu kultury europejskiej (stąd początkowe oskarżenie Borowskiego o nihilizm moralny). Działacz i publicysta polityczny, po 1948 rzecznik realizmu socjalistycznego, podporządkował twórczość literacką bieżącym celom partii komunistycznej (Opowiadania z książek i gazet 1949); zmarł śmiercią samobójczą; Utwory zebrane (t. 1–5 1954).