Czarnobylska modlitwa-05.mp3
monika6821 / audiobook / a / Aleksijewicy swietlana / Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości / Czarnobylska modlitwa-05.mp3
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
1. Skradzione laleczki -
1.Handlarz śmiercią -
1.Kobieta w klatce -
2.Zabójcy bażantów -
3.Wybawienie -
4. Kartoteka 64 -
5.Pogrzebany -
Abramowicz Marta-Zakonnice odchodzą po cichu -
Ajar Emile -
Aleksijewicy swietlana -
Atramentowe serce -
Axelsson Majgull -
Becket Simon -
Bielszy odcień śmierci -
Binchy Maeve -
Blackhurst Jenny - Noc, kiedy umarła -
Burt Alexandra -
Caine Rachel -
Chemia śmierci -
Ciemność mroczniejsza niż noc -
Cline Emma -
Cline Emma- Dziewczyny - [Cielecka Magda] -
cykl Louise Rick -
Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości -
Czornyj Max -
Diabelskie nasienie -
Dukey Ker -
Dziecko -
Fitzek Sebastian -
Fortier Anne -
Funke Cornelia -
Gdzie jest Mia -
Idealne małżeństwo -
Kamień księżycowy -
Krąg -
Labirynt -
Lagercrantz David -
Link Charlotte -
Minier Bernard -
Moore Brian -
Nie gaś światła -
Noc -
Paskudna historia -
Poszukiwanie -
Reilly Frances -
Simons Paulina -
Siostry -
Szklane jezioro -
Ta, która musi umrzeć -
Zimne niebo
"26 kwietnia 1986 o godzinie pierwszej minut dwadzieścia trzy i pięćdziesiąt osiem sekund seria wybuchów obróciła w ruinę reaktor i czwarty blok energetyczny elektrowni atomowej w położonym niedaleko granicy białoruskiej Czarnobylu. Katastrofa czarnobylska była najpotężniejszą z katastrof technologicznych XX wieku."
Dwadzieścia lat później Swietłana Aleksijewicz wróciła do Czarnobyla. Rozmawiała z ludźmi, dla których ten dzień był końcem świata, którzy żyć nie powinni, ale przeżyli i żyją, bo żyć trzeba. A oni opowiedzieli jej o tym, co wydarzyło się wtedy, i o tym, co jest tam dziś. O ponad dwóch milionach Białorusinów, których zapomniano przesiedlić poza strefę skażoną, o dzieciach bez włosów, o zwierzętach o smutnych oczach, które zamieszkały w porzuconych domach, o dziwnych stworach, które pojawiły się w rzekach i lasach. I o tym, że mimo wszystko ludzie chcą być szczęśliwi.
Podobnie jak w książce o radzieckich żołnierkach wybitna białoruska dziennikarka stawia nas wobec bezlitosnej prawdy. To książka o apokalipsie, która nastąpiła pewnej kwietniowej nocy tuż za naszą wschodnią granicą.
Dwadzieścia lat później Swietłana Aleksijewicz wróciła do Czarnobyla. Rozmawiała z ludźmi, dla których ten dzień był końcem świata, którzy żyć nie powinni, ale przeżyli i żyją, bo żyć trzeba. A oni opowiedzieli jej o tym, co wydarzyło się wtedy, i o tym, co jest tam dziś. O ponad dwóch milionach Białorusinów, których zapomniano przesiedlić poza strefę skażoną, o dzieciach bez włosów, o zwierzętach o smutnych oczach, które zamieszkały w porzuconych domach, o dziwnych stworach, które pojawiły się w rzekach i lasach. I o tym, że mimo wszystko ludzie chcą być szczęśliwi.
Podobnie jak w książce o radzieckich żołnierkach wybitna białoruska dziennikarka stawia nas wobec bezlitosnej prawdy. To książka o apokalipsie, która nastąpiła pewnej kwietniowej nocy tuż za naszą wschodnią granicą.