-
387 -
1083 -
201 -
908
2641 plików
464,75 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
W pierwszej części, pt. "Bóg urojony" Dawkins zajmuje si ...
W drugiej części zatytułowanej "Wirus wiary" Dawkins prz ...
Socjologiczny fenomen "Kabaretu Olgi Lipińskiej" to temat na niejedną rozprawę naukową. Inteligentna rozrywka w rozbudowanej formie teatru kabaretowego to nie tylko uczta dla nostalgicznych widzów z lat 70 i 80, to przede wszystkim operujący groteską i ironią humor wpisany w PRL–owską rzeczywistość, której dzieckiem i najostrzejszym sędzią stał się prezentowany cykl.
Kto nie pamięta pana Czesia i jego słynnego „Panie Janeczku, mam grać?”, woźnego Tureckiego w nieśmiertelnym bereciku z antenką, postrzelonej panny Basieńki czy pana Piotrusia, schizofrenicznego konferansjera witającego widzów jak zwykle niezwykle serdecznie?
Niezależnie od ustroju – niepokorny wobec władzy, niewygodny dla władzy i niezmiennie zabawny.
Nawiązujący do najlepszych tradycji polskiego kabaretu i literatury Kabaret Olgi Lipińskiej od początku istnienia skoncentrowany był na sprawach społecznych i politycznych, stąd wodewilowy rozmach łączył się tu z ciętą satyrą.
Ideą Kabaretu była inteligentna rozrywka z misją, podkreślanie absurdów życia codziennego Polaków, piętnowanie głupoty po każdej stronie i oczywiście aluzje polityczne. Do historii przeszła słynna kwestia Jana Kobuszewskiego, który na pytanie „Kto zamawiał ruskie?”, odpowiedział „Nikt, same przyszły”.
Tradycją niemal stało się nieustanne zagrożenie zawieszeniem Kabaretu, bo pozostał niewygodny praktycznie dla wszystkich, także już w czasach III RP, gdy dostawało się tu zarówno prawicy, jak i lewicy, „ciemnogrodowi” i „czerwonym”. W efekcie w 2005 roku Kabaret Olgi Lipińskiej zakończył działalność, a ściślej – wyleciał z anteny i to tylnymi drzwiami, oficjalnie z powodu niskiej oglądalności i zużytej formuły.
Niezależnie od ustroju i formacji rządzących, niezmienny w Kabarecie Olgi Lipińskiej pozostawał niezwykły, absurdalny humor spod znaku poezji Gałczyńskiego, chwytliwe piosenki i znakomita obsada, by wymienić Barbarę Wrzesińską, Krystynę Sienkiewicz, Hannę Śleszyńską, Janusza Gajosa, Piotra Fronczewskiego, Wojciecha Pokorę, Jana Kobuszewskiego, Marka Kondrata i wielu innych, bo dla aktorów zaproszenie od Olgi Lipińskiej traktowane było jako rodzaj zawodowej nobilitacji.
Kto nie pamięta pana Czesia i jego słynnego „Panie Janeczku, mam grać?”, woźnego Tureckiego w nieśmiertelnym bereciku z antenką, postrzelonej panny Basieńki czy pana Piotrusia, schizofrenicznego konferansjera witającego widzów jak zwykle niezwykle serdecznie?
Niezależnie od ustroju – niepokorny wobec władzy, niewygodny dla władzy i niezmiennie zabawny.
Nawiązujący do najlepszych tradycji polskiego kabaretu i literatury Kabaret Olgi Lipińskiej od początku istnienia skoncentrowany był na sprawach społecznych i politycznych, stąd wodewilowy rozmach łączył się tu z ciętą satyrą.
Ideą Kabaretu była inteligentna rozrywka z misją, podkreślanie absurdów życia codziennego Polaków, piętnowanie głupoty po każdej stronie i oczywiście aluzje polityczne. Do historii przeszła słynna kwestia Jana Kobuszewskiego, który na pytanie „Kto zamawiał ruskie?”, odpowiedział „Nikt, same przyszły”.
Tradycją niemal stało się nieustanne zagrożenie zawieszeniem Kabaretu, bo pozostał niewygodny praktycznie dla wszystkich, także już w czasach III RP, gdy dostawało się tu zarówno prawicy, jak i lewicy, „ciemnogrodowi” i „czerwonym”. W efekcie w 2005 roku Kabaret Olgi Lipińskiej zakończył działalność, a ściślej – wyleciał z anteny i to tylnymi drzwiami, oficjalnie z powodu niskiej oglądalności i zużytej formuły.
Niezależnie od ustroju i formacji rządzących, niezmienny w Kabarecie Olgi Lipińskiej pozostawał niezwykły, absurdalny humor spod znaku poezji Gałczyńskiego, chwytliwe piosenki i znakomita obsada, by wymienić Barbarę Wrzesińską, Krystynę Sienkiewicz, Hannę Śleszyńską, Janusza Gajosa, Piotra Fronczewskiego, Wojciecha Pokorę, Jana Kobuszewskiego, Marka Kondrata i wielu innych, bo dla aktorów zaproszenie od Olgi Lipińskiej traktowane było jako rodzaj zawodowej nobilitacji.
| 1990 - Ogłoszenie matrymonialne | 1990 - Pułapka (Różewicz) | 1991 - Firma (Hemar) |
| 1991 - Mężczyzna (Zapolska) | 1991 - Pępowina (K. Kofta) | 1992 - Kim pani jest |
| 1992 - Lekarz miłości | 1992 - Moralność Pani Dulskiej (Zapolska) | 1992 - Przyszedł mężczyzna do kobiety |
| 1992 - Ślub (Gombrowicz) | 1992 - Tango (Mrożek) | 1993 - Portret Doriana Graya |
| 1994 - Głośna sprawa | 1994 - Kordian | 1994 - Nikt mnie nie zna (Fredro) |
| 1994 - Sen srebrny Salomei (Słowacki) | 1994 - Uciekła mi przepióreczka (Żeromski) | 1994 - Zemsta (Fredro) |
| 1995 - Emigranci (Mrożek) | 1995 - Kobieta bez skazy (Zapolska) | 1995 - Komedia peryferyjna |
| 1996 - Komedia amerykańska | 1996 - Komedia sytuacyjna | 1997 - Krawiec (Mrożek) |
| 1997 - Mąż i żona (Fredro) | 1998 - Historia (Gombrowicz) | 1999 - Tango (Mrożek) |
| Teatr 1990 - Kolacja na cztery ręce | Teatr 2000 - 2010 |
Nie ma plików w tym folderze
-
0 -
0 -
0 -
0
0 plików
0 KB
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (12)
