Feliks Koneczny - Polska między wschodem a zachodem.pdf

Feliks Karol Koneczny (1862 - 1949) – polski historyk i historiozof, a także bibliotekarz i dziennikarz. Podjął próbę uporządkowania obrazu dziejów świata, od czasów prehistorycznych aż po współczesność, autor licznych prac historycznych i studiów nad cywilizacjami. W latach 1889-1890 brał udział w badaniach archiwów watykańskich otworzonych dla historyków przez papieża Leona XIII. Opublikował szereg prac dotyczących Śląska, prowadził badania nad dziejami Europy Wschodniej, zwłaszcza Rusi i Rosji.
Pierwsze dzieło historiozoficzne Polskie Logos a Ethos rozpoczynające jego badania nad teorią i historią cywilizacji, rozwijane w nowej sytuacji historycznej Europy i Polski wydał w roku 1921. W roku 1929 decyzją Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Koneczny został przeniesiony na emeryturę, mimo wniosku władz Uniwersytetu o przedłużenie zatrudnienia. Była to reakcja na publiczną krytykę rządów sanacji i Józefa Piłsudskiego, którym Koneczny przypisywał cechy właściwe przedstawicielom obozowo-militarnej cywilizacji turańskiej.
W latach trzydziestych współpracował z czasopismem "Myśl Narodowa" związanym z Narodową Demokracja, brał udział w sesjach naukowych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Napisał wtedy swoje najważniejsze dzieła z zakresu wiedzy o cywilizacjach : O wielości cywilizacji (1935) i Rozwój moralności (1938). Podczas okupacji i w Powstaniu Warszawskim giną kolejno dwaj synowie Konecznego, ale on sam pisze w tych czasach dzieła: Państwo i prawo w cywilizacji łacińskiej, Prawa dziejowe, Cywilizacja bizantyńska, Cywilizacja żydowska. Wszystkie one zostały wydane dopiero w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w Londynie przez Towarzystwo imienia Romana Dmowskiego.
Po zakończeniu wojny Koneczny zgłosił się do pracy w Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie otrzymywał pobory (do 1947), lecz do nauczania nie został dopuszczony


Referaty, eseje, artykuły i książki Feliksa Konecznego: