Dobronocka 2013-12-09.mp3

brandy18 / Dobronocka / Dobronocka 2013-12-09.mp3

Download: Dobronocka 2013-12-09.mp3

Pobierz

105,38 MB

Alkohol i święta? Lepsza skłócona rodzina, niż żadna?

Małgorzata Liszyk-Kozłowska
- W wielu domach, podczas Świąt Bożego Narodzenia, nagle spotykają się członkowie rodziny, którzy wchodzą w zupełnie nieznaną im sytuację, często kompletnie nie wiedząc, jak odtwarzać role szczęśliwej rodziny - mówi Małgorzata Liszyk-Kozłowska, psychoterapeutka.

Panuje przekonanie, że - nawet ta najgorsza rodzina, skłócona i bez więzi - jest najważniejsza. Dlatego, nawet jeżeli nie mamy na to ochoty i zdajemy sobie sprawę z kosztów jakie ponosimy, musimy wspólnie z nią spędzać święta.

Święta Bożego Narodzenia to czas, który jest szczególnie wyjątkowy dla dzieci. I to właśnie najmłodsi atmosferę tego czasu chłonną najbardziej i pozostaje ona w ich głowach już na zawsze. - Dlatego w domach, gdzie podczas świąt pojawia się duża ilość alkoholu, już w tym okresie przedświątecznym widać pierwsze oznaki nerwowości - mówi Cezary Biernacki, prezes Stowarzyszenia "OD DO” i dodaje, że dzieci, którymi zajmuje się stowarzyszenie najchętniej wymazałyby święta z pamięci, chciałyby, aby ten czas już przeminął.

W wielu przypadkach ludzie dorośli, którzy wspominają swoje święta z dzieciństwa jako coś zupełnie pozbawionego magii, a przepełnionego przemocą, alkoholem i strachem stają przed dylematem. Jechać do rodziny, z którą spędziliśmy te najgorsze momenty życia? Przeżywać kolejny raz to, o czym chcielibyśmy zapomnieć? Pokazywać dzieciom to, co chcielibyśmy wymazać z pamięci?

Czas trwania: 115 min
Format: mp3, 128 kbps, stereo

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

brandy18

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Dobronocka

Rocznik 2013

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Dobronocka 2013-11-04.mp3

Jak skutecznie walczyć z kompleksami?

Ewa Żeromska - Kompleksy to coś normalnego, każdy je ma i to nie jest dramat. Ważne jest jednak, żeby umieć z nimi żyć, żeby umieć sobie z nimi radzić – mówiła w Trójce Ewa Żeromska, pedagog i doradca rodzinny. Kompleksy dotyczą nie tylko urody i wyglądu. Również pozycja społeczna i stan portfela mogą przyprawiać nas o poczucie upokorzenia. - Kompleksy szkodzą i zatruwają życie, tym sposobem odbieramy sobie radość i energię do życia – mówiła autorka audycji "Dobronocka” Grażyna Dobroń. Jej gościem była Ewa Żeromska, autorka książki "Plaster na duszę czyli jak nie dać się kompleksom". Ekspertka podkreślała, że prawie każdy z nas ma jakieś kłopoty z myśleniem o sobie. – Wynajdujemy swoje słabe punkty. Ale fakt, że coś się nam w nas nie podoba, to jeszcze nie jest kompleks. Kompleksami te niedogodności stają się wtedy, kiedy zaczynają nam przeszkadzać, kiedy zaczynają nas krępować – tłumaczyła Ewa Żeromska. Co więcej – jak podkreślała ekspertka – przez ciążące nam kompleksy "wciskamy” nieistniejące emocje ludziom w naszym otoczeniu. – Jeśli uważam, że jestem gruba, szkaradna i pokraczna, to myślę sobie, że inni ludzie z tego powodu patrzą na mnie krytycznie i nieżyczliwie. Tymczasem jakaś osoba mogła spojrzeć na nas nawet przypadkowo. W końcu jak ktoś ma oczy to patrzy – powiedziała Ewa Żeromska. Gość "Dobronocki” przypominała przy tym, że kompleksy nie są patologią, ale są wpisane w nasze życiorysy. Z jednych się wyrasta, z innych nie, ale trzeba sobie z nimi radzić. - Jeżeli mnie coś gniecie, z czymś czuję się źle, a mogę to naprawić, to warto. Przy czym trzeba zachować tu zdrowy rozsądek. Bo np. czym innym jest prostowanie zębów, a czym innym operacje plastyczne. Ważne jest też, żeby zaakceptować to, że nie na wszystko mam wpływ. Bo jak mam krótkie nogi, to mam! Niestety człowiek zakompleksiony wciska w usta osób dookoła złą ocenę samych siebie. Tymczasem ludzie naprawdę mają inne sprawy na głowie, niż przyglądanie się grubym nogom na plaży – mówiła psycholog i pedagog. Kluczem do walki z kompleksami jest poddanie ich racjonalnym argumentom. Na czym to polega i jak jeszcze możemy walczyć ze złymi myślami o sobie? O tym wszystkim usłyszą Państwo w nagraniu audycji. Zapraszamy. Czas trwania: 115 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-10-07.mp3

Doświadczenia Adama P. Anczykowskiego

Adam P. Anczykowski - Przez sześć lat poszukiwałem złota, później jeszcze trzy spędziłem wycinając kanadyjskie lasy i ten czas pokazał, jak pokorny staje się człowiek, który wie, że w każdej chwili na plecy może skoczyć mu grizzly i nawet Magnum 44. w kieszeni nie jest w stanie pomóc. Świadomość ta pomaga jednak przetrwać – mówi Adam P. Anczykowski. Gość "Dobranocki" to właściciel dwóch paszportów, niedoszły architekt, a także trener sportowy i sędzia Karate Shotokan. W roku 2000 reprezentował Polskę na Mistrzostwach Świata w Tokio. Z Polski wyjechał w 1980 roku. Dwa lata spędził w Brukseli, gdzie starał się o wizę do Stanów Zjednoczonych. – Moim marzeniem było otrzymanie wizy na Alaskę, ale USA odmówiło – opowiada Adam P. Anczykowski. Ostatecznie Anczykowski miał do wyboru dwa kierunki, Australię i Kanadę, którą wybrał. Jak przyznaje decyzja była świadoma i nigdy jej nie żałował. – Nigdzie nie ma takich pstrągów jak te w Kanadzie i gór, po których chodzenie to wyjątkowe przeżycie. Przemierzając kanadyjskie szlaki przez trzy czy cztery miesiące można nikogo nie spotkać – opowiada gość Grażyny Dobroń. Adam P. Anczykowski to niedoszły architekt, któremu studia jednak bardzo się przydały, kiedy postanowił zostać poszukiwaczem złota. Tego fachu uczył się w Kanadzie, w jedynej na świecie szkole, która przygotowuje do tej ciężkiej, żmudnej, fizycznej pracy, która nie ma nic wspólnego z siedzeniem z miseczką na brzegu rzeki i poszukiwaniem drobinek cennego kruszcu. – Szukałem matki złoża, z którego te kawałeczki są wypłukiwane i rzekami unoszone przez tysiące kilometrów, gdzie ludzie z miseczkami je wypłukują i każdy z nich marzy, żeby do tego źródła dojść – wyjaśnia zawodowy poszukiwacz złota z licencją kanadyjską. Wykształcenie bardzo pomogło Anczykowskiemu, bo wśród prostych twardzieli, którzy rzadko kończyli szkoły, wyróżniał się znajomością wykreślania map, co niezmiernie przydaje się w pracy, jaką wykonywał przez sześć lat. Adam P. Anczykowski podejmował w swoim życiu niezmiernie ciekawe wyzwania. Prowadził odwierty diamentów w Sierra Leone, przygotowywał złoża ropy naftowej do eksploatacji w Kongu, a także uruchamiał produkcję w kopalni miedzi, złota i srebra w Brytyjskiej Kolumbii. Od 10 lat studiuje i zgłębia tajniki ludzkiej świadomości w kierunku poszerzenia jej. Doświadczenie życiowe jakie zdobył pomaga mu rozumieć otaczający świat. Z Grażyną Dobroń rozmawiał o granicach wytrzymałości i możliwościach człowieka w dzisiejszym świecie. Zapraszamy do wysłuchania audycji. Czas trwania: 116 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-09-16.mp3

Słowa dają moc

Barbara Smolińska Taki jest też tytuł kampanii społecznej Fundacji "Dzieci Niczyje": http://fdn.pl/slowa-daja-moc-0 Jakie to słowa? Niby wiemy, ale wypowiadamy je tak rzadko! Nie chcemy, by dzieci wyrosły na rozpuszczonych samolubów? A może nie potrafimy? A dalej? Już tak zostaje. "Kocham Cię", "wierzę w Ciebie", "uda Ci się"… Jaka jest rola takich dobrych słów? Dla dzieci i rodziców, w dzieciństwie i w dorosłości? Gościem Dariusza Bugalskiego jest dr Barbara Smolińska, psychoterapeutka z "Pracowni Dialogu", autorka książki "Szczęśliwe dzieciństwo, dojrzałe rodzicielstwo". Czas trwania: 115 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-09-09.mp3

Równouprawnienie domowe

Katarzyna Miller - Młodsi ludzie są chyba coraz bardziej skłonni, by traktować się na równi. Natomiast w starszych pokoleniach to na kobiecych barkach spoczywa ogromna ilość pracy, i to takiej, która nie jest szanowana przez mężczyzn - mówi psycholożka. Katarzyna Miller uważa, że w praktyce rzadko realizujemy zasadę równouprawnienia. Psycholożka i pisarka zwraca uwagę, że najczęściej to na kobietach spoczywa ogromna ilość obowiązków domowych, a mężczyźni nie doceniają ich pracy, także dlatego, że nie zostawia ona trwałych "produktów”: przygotowany posiłek zostaje szybko zjedzony, wyprasowane ubranie prędko pogniecione. Rozmówczyni Jerzego Sosnowskiego twierdzi, że kobiety mają głęboko zakodowane, że to, jak wygląda kuchnia i dom, świadczy o nich samych. Dlatego nie potrafią sobie "odpuścić”. Na przykład nie pójdą spać, jeśli nie umyją naczyń. - Dziewczyny, uczmy się od mężczyzn! Oni potrafią powiedzieć: "a co to szkodzi, jak raz obiadu nie będzie?". To jest naprawdę mądre - przekonuje psycholożka. Gość "Dobronocki” mówi, że przy dzieleniu obowiązków warto pamiętać, by niektóre czynności wykonywać wspólnie, na przykład ugotować obiad. - Strasznie cenne są rzeczy, które robi się wspólnie. To ludzi łączy - podkreśla. Czas trwania: 111 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-09-02.mp3

Wspomnienia szkolne

Katarzyna Korpolewska - Matura staje się symbolem różnych rzeczy, których się obawiamy. Tak naprawdę śni nam się egzamin maturalny, jeżeli w życiu czeka nas coś ważnego i tego się obawiamy. Przypominamy sobie stan lęku i pojawia się obraz matury - opowiada dr Katarzyna Korpolewska, psycholog. Niektóre szkolne wspomnienia są dobre, ale nie wszystkie. Wiele osób, nawet te, które nie miały kłopotów z nauką, śni co jakiś czas koszmar o zdawaniu matury. A co dopiero, jeśli komuś zdarzyło się znaleźć w poważnym konflikcie z nauczycielem (lub z kolegami…)! Sny związane z maturą mają w gruncie rzeczy luźny związek z tym jak wspominamy szkołę. Okazuje się, że na ten lęk po latach pracuje nasza wyobraźnia. - Trzeba sobie powiedzieć: "do widzenia, szkoło". Trzeba się pożegnać z tym nauczycielem. Czasami warto dokonać diagnozy, że to mnie zabolało, wystraszyło, sprawiło, że przestałam wierzyć w siebie, ale minęło - tłumaczy dr Katarzyna Korpolewska. Bywa, że mimo upływu lat związane z tym emocje nie zmniejszają się. Czy szkolną traumę da się przezwyciężyć? A może istnieją sposoby, dzięki którym uczeń może jej z pewnością uniknąć? I czy nauczyciel, który chce być skuteczny, może ucznia nie stresować (żeby po latach nie występować w jego snach w charakterze potwora)? Dlaczego nauczyciele często stosują strach jako narzędzie do utrzymania władzy? - To bardzo błędnie rozumiany autorytet. Na zasadzie: „jeśli się boją, to mnie szanują”. Tak nie jest – przekonuje gość Jerzego Sosnowskiego i podkreśla, że wszystko jedno czego się uczy, warto robić to językiem uczniów i w taki sposób, który przyciągnie ich uwagę. Zapraszamy do wysłuchania całej audycji, którą w zastępstwie Grażyny Dobroń, przygotował Jerzy Sosnowski. Czas trwania: 112 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-08-12.mp3

Jak uwolnić się od poczucia winy? Mirosław Słowikowski

Mirek Słowikowski - Poczucie winy wpisane jest w życiorysy wszystkich ludzi na świecie - mówi Mirek Słowikowski, trener biznesu. Żyjemy z poczuciem winy za wszystko, co w życiu wychodzi nie tak, jak było zaplanowane, z braku pracy, pieniędzy, z powodu nieudanego związku, wychowania nie tak zdolnego czy zdrowego dziecka. Winimy siebie i wszystkich dokoła: żonę, męża, teściów, że np. źle dziecko wychowali, a nawet całe pokolenia, gdy chodzi o przemoc albo picie. Żona wypomina mężowi zdradę sprzed 10 lat równie emocjonalnie i przy każdej okazji jakby to było wczoraj. Kiedy chce odejść, on jej grozi i szantażuje. To bardzo autodestrukcyjna gra w życie. - Powinniśmy uwolnić się od zobowiązania przed samym sobą do robienia czegoś, do postępowania w jakiś sposób, który nie jest nasz, tylko wywołany czyimiś oczekiwaniami w stosunku do nas - tłumaczy Mirek Słowikowski. Ekspert zaznacza, że poczucie winy z pozoru jest bardzo niewinne. Łapiemy się ciągle na tym, że robimy to nieustannie. - Bardzo często jesteśmy wychowywani poprzez poczucie winy - wyjaśnia rozmówca Grażyny Dobroń. W Japonii powszechnym wzorcem reakcji na przekraczanie norm społecznych jest wstyd, w Polsce króluje poczucie winy. Jak zauważa ekspert poczucie winy jest głównym motywatorem zachowań w związkach. - Trzeba dokonać wyboru: można być albo pozytywnym wojownikiem, biorącym odpowiedzialność za swoje życie, albo być ofiarą i poddawać się manipulacjom - opowiada gość Trójki. W tym drugim przypadku prędzej czy później poczujemy się jakby złapani w klatkę, powstaje w nas potwornie dużo tłumionej agresji. Czy poczucie winy w ogóle jest nam potrzebne w życiu, przecież się z tym nie rodzimy? Jak "zobaczyć" manipulację poczuciem winy w pracy, jak reagować? Jak się uwolnić od niechcianych win? Czas trwania: 116 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-08-05.mp3

Poznaj swoje talenty

Maciej Bennewicz - Talent to coś, na czym powinniśmy budować siebie jako człowieka czy pracownika. Im bardziej odchodzimy od rozwoju własnego potencjału, czyli tych neuronalnych, bardzo silnie oddziałujących wzorców, tym bardziej się męczymy - mówi Maciej Bennewicz, coach i socjolog. Talent, najczęściej kojarzony jest z konkretnymi czynnościami, ze śpiewaniem, malowaniem, gotowaniem czy tańcem. Tymczasem talent nie określa umiejętności, to każdy powtarzalny wzorzec myśli, odczuwania lub zachowań, który można przenosić z sytuacji na sytuację w różnych sferach życia. Wiele osób ma trudności z wymienieniem swoich zalet, umiejętności czy kompetencji. Na ogół chwalimy się tylko znajomością języka angielskiego i wiedzą z zakresu obsługi komputera. - Biznesmeni z którymi współpracuję wymieniają te zalety, bo najczęściej wcześniej nikt im nie zadał pytania o ich kompetencje i po prosu nigdy się nad tym nie zastanowili - mówi Maciej Bennewicz, coach i socjolog. Gość Grażyny Dobroń dodaje, że nasz polski system edukacji nie wspiera w nas rozwoju różnych talentów. - Mamy zakuwać kolejne testy, zaliczać kolejne egzaminy i tyle - dodaje socjolog. Według badań, w Polsce, w hierarchii tych ważnych rzeczy na pierwszym miejscu jest logika i wszystko co z nią związane. W dalszej kolejności są języki obce, nauki humanistyczne, a ruch czy taniec są na szarym końcu. - Ten kto się nie mieści w tym schemacie często jest odrzucany przez grupę, trudno jest mu znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie - uważa gość Dobronocki. Instytut Gallupa stworzył mapę 34 wzorców i okazuje się, że każdy człowiek ma pięć dominujących. To one nas określają i są warte praktycznego wykorzystania. To są nasze mocne strony. Z tego bierze się zadowolenie, pieniądze i lekkość życia. Oto talenty, które wyróżnia Instytut Gallupa: - Aktywator, analityk, bezstronność, bliskość, czar, dowodzenie, dyscyplina, elastyczność, empatia, indywidualizacja, integrator, intelekt, komunikatywność, kontekst, maksymalista, naprawianie, odkrywczość, odpowiedzialność, optymista, organizator, osiąganie, poważanie, pryncypialność, rozwaga, rozwijanie innych, rywalizacja, strateg, uczenie się, ukierunkowanie, wiara w siebie, wizjoner, współzależność, zbieranie, godność. Jeśli są Państwo gotowi przyjrzeć się Sobie i Swoim talentom, zapraszam do rozmowy z Maciejem Bennewiczem. Czas trwania: 117 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-07-29.mp3

Jak mieć energię do życia?

Dorota Hołówka - To, czy mamy parę do życia sprowadza się do naszego dialogu wewnętrznego - tłumaczy Dorota Hołówka, trener rozwoju osobistego. Co to oznacza i jak możemy pomóc sobie odpowiednim dialogiem? Są wśród nas ludzie, którzy ciężko i dużo pracują, a mimo to wciąż im się chce i codziennie wstają z nowym zapasem sił. Są też ludzie, którym, mimo młodego wieku, brakuje pary, brakuje sił. Często chorują i każdy dzień jest dla nich energetycznym wyzwaniem. - To, czy mamy parę do życia, sprowadza się do naszego dialogu wewnętrznego. My cały czas ze sobą rozmawiamy, choć nie wszyscy są tego świadomi. W zależności od tego dialogu po prostu mamy energię do życia albo jej nie mamy. Żyjemy szczęśliwie, jesteśmy kreatywni albo nic nam się nie udaje i jesteśmy zrezygnowani. Niestety to, co do siebie mówimy, jest bardzo często destrukcyjne i osłabiające - mówi Dorota Hołówka, trener rozwoju osobistego, pedagog ze Stowarzyszenia Nowa Psychologia. Jak zatem radzić sobie z apatią i brakiem mocy? Zdaniem gościa Grażyny Dobroń, by odzyskać energię trzeba w sobie dokonać zmiany na poziomie świadomości i emocji. - Jak mówi autor książki "Biologia wiary" Bruce Lipton, nasze życie jest sumą naszych przekonań. Zmiana przekonań potrafi przetransformować nasze życie w niewyobrażalny sposób. Jeżeli je zmienimy, zmieni się nasza rzeczywistość, nasze postrzeganie świata - tłumaczy gość radiowej Trójki. - Przekonania są ograniczające. Dlatego zamiast męczyć się życiem, można zacząć się nim bawić - podkreśla Dorota Hołówka. Czas trwania: 108 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-07-15.mp3

Zasady dobrej komunikacji

Robert Fryczkowski Polacy mają coraz większy problem z komunikacją. - Porozumiewamy się w sposób niestaranny - mówił w "Dobronocce" Robert Fryczkowski, trenerem komunikacji. Prawdopodobnie nadchodzą czasy, w których informacje potrzebne do życia, pracy, wychowania dzieci, zachowania zdrowia czy rozwiązywania problemów, znajdziemy w sieci. Ale słowa między ludźmi to coś więcej, są siłą, która buduje więź, nastrój i są konieczne dla zachowania gatunku i zdrowia. Robert Fryczkowski mówił w Trójce, że Polacy mają coraz większe problemy z komunikacją. - Zaczynamy się w miłości, małżeństwie, komunikować w sposób niestaranny - zaznacza. Dobór właściwych słów - to zdaniem Fryczkowskiego jedna z podstawowych zasad komunikacji. - Pierwszą rzeczą jaką trzeba zrobić, to jest dać właściwej rzeczy nazwę. Musimy umieć się komunikować. Musimy z mężem, z żoną, synem, córką, ciotką, właściwie komunikować rzeczy, właściwie nazywać rzeczy. Właściwe nazywanie rzeczy jest pierwszym krokiem do pozytywnej, ciepłej, budującej komunikacji. Nikt nas nie zwolni z obowiązku szukania dobrych, pozytywnych słów do określenia rzeczywistości - podkreśla. Ekspert zwraca uwagę na to, że dobra komunikacja musi służyć budowaniu wartości. - Naczelną zasadą komunikacji jest podnoszenie wartości. Komunikujemy się po to, żeby druga osoba stała się lepsza. Dobrą komunikacją, jest ta komunikacja po której ktoś staje się lepszy. (…) - Dobry język, dobra intencja, dobre budowanie wartości - jeśli tego się nauczymy, to świat od razu zaczyna działać - mówił w "Dobronocce" Robert Fryczkowski, trenerem komunikacji. Czas trwania: 115 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

Dobronocka 2013-07-08.mp3

Sztuka wakacyjnego wypoczynku

Urszula Kwiatek Coraz więcej rodzin spędza wakacje "na zakładkę". Z dziećmi wyjeżdża mama, później wraca, a pociechy przejmuje tata. - Mężowie i żony mijają się tłumacząc, że inaczej nie da się tego zorganizować - mówi Urszula Kwiatek, psycholog. Większość z nas zapomniała do czego służy urlop i jak należy wypoczywać. Wielu uważa, że urlop jest luksusem dla bogaczy, tymczasem odpoczynek należy się każdemu. - Nie jest tak ważne dokąd wyjeżdżamy, ale ważne jest jak sobie zorganizujemy ten czas i przede wszystkim, jak wakacje ułożymy sobie w głowie - mówi Urszula Kwiatek, psycholog i dietetyk. Niestety często decydujemy się na drogi urlop w pięknym zakątku świata, a spędzamy go kłócąc się z partnerem lub ciągle poganiając dzieci. - Sztuka regeneracji i ukojenia emocji to jest coś, czego powinniśmy się uczyć i bardzo boleję nad tym, że takiej wiedzy nie nabywamy w szkole - podkreśla gość Grażyny Dobroń. Zdaniem psycholog Polacy nie mają nawyku czyszczenia swoich organizmów z emocji. - Gdy wracamy do domu zakurzeni i spoceni to idziemy pod prysznic. Niestety nie robimy sobie prysznica emocjonalnego po przeżyciach związanych z kłótnią z szefem, który znów nie miał racji - wyjaśnia Urszula Kwiatek. Na wakacje czekamy, ale jednocześnie się ich boimy, bo czas spędzony z rodziną może być dla nas zaskoczeniem. - Po miesiącach życia w biegu i stresie, kiedy przychodzi ten upragniony wolny czas i mamy możliwość rozmowy okazuje się, że nie mamy o czym rozmawiać - stwierdza Urszula Kwiatek. Dlatego, zanim udamy się na wakacje, zastanówmy się czego oczekujemy i jakich emocji szuka nasza głowa. Czas trwania: 116 min Format: mp3, 128 kbps, stereo

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin