El Dorado 1988 reż. Carlos Saura NAPISY PL.txt
-
Ben X -
Biali rycerze -
Bliskie relacje w życiu mężczyzny -
Burleska -
Był sobie pies -
Cafe de Flore -
Chaplin -
Daleko od nieba -
Deklaracja wojny -
Delikatność -
DZIENNIKI MOTOCYKLOWE -
Dzień Patriotów -
Dzikie historie -
Eddie zwany Orłem -
El Club -
Fotograf -
FREEHELD -
Głową w mur -
Granice miłości - The Burning Plain 2008 -
Ha-Sodot (Sekrety) -
Huragan -
Jak Ona To Robi -
Kobiece wnętrze oraz sztuka budowania relacji -
Latarnia na wybrzeżu orek -
Loving -
MALCOLM X -
Medicus -
MULHOLLAND DRIVE -
Niedokończone Życie -
Omar -
Północ W Ogrodzie Dobra i Zła -
RAMIĘ ZA MILION DOLARÓW -
Skrzypek -
Skutki miłości -
Służace -
Spaleni słońcem -
Stare grzechy mają długie cienie -
Starred Up -
Swiat cudem jest moje zmagamnia z obietktywem -
Szaleni w miłości -
Sztuka kochania -
Światło latarni -
Transamerica -
Trzecia gwiazda -
Upadłe Niebo -
URODZONY 4 LIPCA -
Wajda Andrzej -
Zanim zapadnie noc -
Zatańcz ze mną -
Zniknięcie - DeUsynlige
Carlos Saura w latach siedemdziesiątych zdobył pozycję mistrza nowoczesnego kina psychologicznego; realizował filmy analitycznie przenikliwe, posługiwał się strumieniem świadomości, sugestywnie i płynnie łączył ze sobą realność, wspomnienia i wyobrażenia. Nakarmić kruki to jedno z jego najwybitniejszych dzieł. Akcja rozgrywa się w obrębie rodziny w wielkim domu otoczonym starym ogrodem w śródmieściu Madrytu. Bohaterkami są trzy siostry: jedenastoletnia Isabelle, dziewięcioletnia Ana i pięcioletnia Maité. Główną postacią i narratorką opowieści jest Ana, ciężko przeżywająca brutalność i hipokryzję świata dorosłych, wyrastająca w poczuciu samotności, pełna tęsknoty za zmarłą matką. Film, pomimo że jego bohaterkami są dzieci, skupia się właściwie na dramatach egzystencji. Dzieciństwo – w przeciwieństwie do stereotypów – nie jest tu beztroskie i arkadyjskie, lecz od zarania kaleczone, pełne cierpień, rozczarowań i lęków. Ana dorasta w permanentnym kryzysie, w cieniu śmierci i poczuciu niepewności, szukając azylu w przywołujących matkę imaginacjach. Ten obraz tragizmu losu dopełniają jeszcze wyznania dorosłej Any oraz straszne słowa umierającej matki o pustce i oszustwie. Wielką rolę w dziele Saury odgrywa przejmująca atmosfera – mroczna, tajemnicza i zarazem nostalgiczna. Czujemy skryty wewnętrzny ból, oddychamy aurą odchodzącego czasu. Począwszy od czołówki przewijają się przez ekran stare zdjęcia i albumy – wątłe już ślady życia i silne znaki przemijania. W Nakarmić kruki niebywale misterna jest wielopłaszczyznowa struktura narracji. Akcja rozgrywa się współcześnie, ale komentowana jest przez trzydziestoletnią Anę, więc 20 lat później. Teraźniejszość – w czasie i przestrzeni – jest ewidentnie realna, ale w rzeczywistość nieustannie wkracza wyobraźnia – przywoływana jest nieżyjąca matka, tak jakby tylko zniknęła i w każdej chwili mogła powrócić. Ponadto pomiędzy przeżywaną realność i wyobrażenia mała Ana wprowadza wspomnienia wcześniejszych wydarzeń i obserwacji. Tworzy się w ten sposób wielce skomplikowany lecz przejrzysty monolog wewnętrzny bohaterki. W podwójnej kreacji – matki i dorosłej Any – wystąpiła Geraldine Chaplin – wówczas żona i ulubiona aktorka twórcy. Nakarmić kruki nagrodzono Srebrną Palmą na festiwalu w Cannes w 1976 r.