Modlitwa wstawiennicza

Strony źródłowe:
gotquestions.org/Polski/Modlitwa-wstawiennicza.html
odnowapiotrajana.pl/?page_id=143
mateusz.pl/mt/cs/ksiazka.htm
mateusz.pl/mt/cs/ksiazka.htm#14
~~~

Modlitwa wstawiennicza
jest po prostu zabieganiem w modlitwie o innych.

Modlitwa wstawiennicza w gruncie rzeczy nie jest niczym innym, niż jednym z rodzajów modlitwy prośby, wyróżniający się tym, że modlimy się w niej nie za nas samych, ale:

1) za kogoś innego – i jest to ściśle określona osoba (lub grupa osób);
2) we w miarę precyzyjnie określonej intencji.

Fundamenty biblijne

Biblia nie daje szczegółowych wskazówek na temat modlitwy wstawienniczej. Poza ewangelicznymi tekstami mówiącymi o konieczności i owocności modlitwy w ogóle (zwłaszcza modlitwy wspólnotowej) – por. np. Mt 7,7-11; 18,20; 21,22; J 14,13; 15,16; 16,23-26 i miejsca paralelne – mamy zaledwie kilka wzmianek. Oto podstawowe dane, jakie dzięki nim uzyskujemy:

- istniała w pierwotnym Kościele praktyka szczególnej modlitwy wspólnoty w intencji niektórych jej członków, którzy znajdowali się w szczególnych sytuacjach, potrzebach (np. mieli podjąć szczególną posługę – wówczas takiej modlitwie przewodniczyli odpowiedzialni za wspólnotę [Apostołowie]);
- istniała również praktyka zwracania się do wspólnoty z prośbą o modlitwę, również ze sprecyzowaną intencją (która była powierzana zarówno modlitwie wspólnotowej, jak i prywatnej);
- istniała praktyka modlitwy o uzdrowienie fizyczne, która łączyła się (zwykle choć niekoniecznie) z udzielaniem sakramentu chorych;
- ze wzmianek w liście Jakuba można wnosić, że modlono się także w celu przezwyciężenia skutków grzechu (których choroba mogła być manifestacją);
- istniało wśród pierwszych chrześcijan przekonanie o wielkiej skuteczności tego rodzaju modlitwy.

Jakie jest znaczenie modlitwy wstawienniczej dla życia Kościoła? Na czym bazuje się jej skuteczność?

Jako punkt wyjścia posłuży nam tekst Katechizmu Kościoła Katolickiego (2634-2636).
> Wstawiennictwo zbliża nas do modlitwy Jezusa: chodzi o to, iż nasza modlitwa staje się w jakiś sposób przedłużeniem modlitwy samego Jezusa, ta zaś była odbiciem Jego misji. On przyszedł na świat zbawić grzeszników, a więc:
> modlitwa wstawiennicza jest przede wszystkim modlitwą, która ma na celu przezwyciężenie grzechu i jego skutków w człowieku. Jako taka przynależy do samej istoty posłannictwa Kościoła, który przedłuża w świecie obecność i działanie samego Jezusa. Dlatego:
> modlitwa wstawiennicza (w szerokim rozumieniu) jest zadaniem każdego chrześcijanina wypływającym z misji, która została mu powierzona w sakramentach chrztu i bierzmowania.
> Chodzi tu o nic innego, jak o naszą odpowiedzialność za braci (komunia świętych),
> szczególnie zaś za nie- lub słabo wierzących oraz tych, którzy borykają się z grzechem lub jego skutkami. Wstawiennictwo chrześcijańskie musi być powszechne, to znaczy dotykać ludzi także znajdujących się poza widzialnymi granicami Kościoła, a za których także Jezus wstawiał się do Ojca…

Na czym opiera się “mechanizm” wstawiennictwa?

Otóż przede wszystkim trzeba nam przyjrzeć się nieco temu, czym jest modlitwa prośby. W gruncie rzeczy jest ona otwarciem się człowieka na Boże działanie. Powiedzeniem: “Boże, chcę, działaj w moim życiu”. Bóg szanuje ludzką wolność, dlatego “czeka” ze swoim działaniem na modlitwę. I wchodzi chyba też jakoś “proporcjonalnie” do otwarcia się człowieka.

Wobec Boga nie jesteśmy izolowanymi jednostkami: łączy nas z jednej strony jedność wspólnego człowieczeństwa, z drugiej – jedność opierająca się na fakcie, iż Jezus umarł za wszystkich ludzi, a tym samym uczynił wszystkich nas braćmi. Ta dwuwymiarowa jedność sprawia, że nic, co dotyka jednej osoby, nie pozostaje zupełnie bez wpływu na pozostałe. Oczywiście manifestuje się to mocniej wówczas, kiedy pomiędzy osobami istnieje też wspólnota konkretna (rodzina, znajomość, przyjaźń, itd.).

I tu dochodzimy do sedna. Na mocy naszej “solidarności” w człowieczeństwie i odkupieniu możemy poprzez naszą modlitwę, nasze otwarcie się, wypowiadać Bogu “tak” w imieniu drugiej osoby (lub wraz z nią), otwierając Mu tym samym nieco bardziej drogę do jej serca. Największym takim “tak” (i w pewnym sensie “tak” definitywnym) była śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, dlatego każde nasze wstawiennictwo jest w gruncie rzeczy uczestnictwem we wstawiennictwie samego Chrystusa, które dziś Duch Święty przedłuża w Kościele.


...


Módlcie się jeden za drugiego, abyście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego (Jk 5,16).

Modlitwa wstawiennicza to uczestniczenie w modlitwie Jezusa („To On jest jedynym wstawiającym się u Ojca za wszystkich ludzi, a w szczególności za grzeszników”) w Duchu Świętym („Sam Duch Święty przyczynia się za nami w błaganiach... przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26–27)). (...) W tę modlitwę Jezusa w Duchu Świętym włączają się chrześcijanie. Wypływa ona zatem z komunii, ze wspólnoty. (...)

Modlitwa wstawiennicza wynika z odkrycia Kościoła jako duchowej wspólnoty, w której w pewien sposób wszyscy są za siebie odpowiedzialni. Modlitwa za innych jest najbardziej uniwersalnym darem, jakiego mogą udzielać sobie chrześcijanie. (...)


Każdego dnia modlimy się w intencjach różnych osób, spraw, potrzeb. Taka modlitwa polega na powierzaniu różnych problemów Bogu, z zaufaniem, że będzie je rozwiązywał zgodnie ze Swoją wolą. Zaletą takiej modlitwy jest to, że pomaga nam ona dystansować się do własnych pragnień. Przedstawiając Bogu potrzeby nasze i bliźnich, spontanicznie zaczynamy patrzeć na nie z Bożej perspektywy. Bywa, że początkowo taka modlitwa wiąże się z trudem odrywania się od naszych przywiązań. Im bardziej jednak stajemy się bliżsi Bogu, tym mniej jest między Nim a nami przeszkód. Wraz ze wzrostem zażyłości z Bogiem nasza modlitwa zawiera coraz więcej rozeznania. Umiejętność rozeznawania w przypadku takiej modlitwy nie jest jednak absolutnie konieczna, ponieważ nie bierzemy odpowiedzialności za tych, za których się modlimy. Takie osoby nie muszą być nawet obecne na modlitwie. Mimo, że prosimy czasem o zaspokojenie konkretnych potrzeb innych, ostatecznie powierzamy je Opatrzności Bożej z wiarą, że Bóg odpowie na nie w sposób sobie właściwy.

...

JAK MODLIĆ SIĘ ZA INNYCH

za niewierzących
1) Proś Boga by powołał te osoby.
2) Proś Ducha Świętego, by przekonał je, że potrzebują podążać za Chrystusem.
3) Proś Boga o siłę, mądrość, cierpliwość i miłość, by wykorzystać możliwości które przyjdą.

~~~
Zobacz też:
Modlitwa wstawiennicza (katolik.pl/modlitwa-wstawiennicza,1510,416,cz.html?s=1)

Nie ma plików w tym folderze