Duch Święty

Strony źródłowe:
ms.ecclesia.org.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=91&Itemid=47
Żyjąc prawdziwą wiarą – Lekcja piąta: Rola Ducha Świętego (google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CCYQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.szczecinekbaptysci.pl%2Ffiles%2F05-Rola-Ducha--wi-tego-nauczyciela.docx&ei=ZoorVbDnC4LsapGpgLgP&usg=AFQjCNGoJxSC2jGkwe7pIcSK2hsiY0dPjA&bvm=bv.90491159,d.d2s)
mateusz.pl/czytania/2015/20150923.htm
mateusz.pl/czytania/2015/20150924.htm

~~~

DUCH ŚWIĘTY

Duch Święty jako „Owoc miłości Ojca i Syna”. Jak owocem miłości stworzonej jest poczęcie stworzonego życia, tak Duch jako owoc miłości Bożej jest poczęciem niestworzonym, pierwowzorem wszelkiego poczęcia życia we wszechświecie: „Duch więc to poczęcie przenajświętsze, nieskończenie święte, niepokalane”.

Duch Święty jako Niepokalane Poczęcie wyraża tajemnicę miłości w Bogu. Refleksję św. Maksymiliana możemy dopełnić w świetle biblijnym. Duch Święty jest nie tylko „Owocem” miłości Ojca i Syna, jak to wyraża tradycyjna formuła Jego pochodzenia od Ojca „i Syna” (Filioque). Ludzkie poczęcie Syna „za sprawą Ducha Świętego” pokazuje, że również o Synu można powiedzieć, że pochodzi od Ojca „i Ducha” (Spirituque). Tę drugą, dopełniającą prawdę rozpoznajemy zarówno w niepokalanym poczęciu Jezusa, jak i Maryi, gdzie w ludzkim wymiarze objawia się tajemnica samego Boga. Syn poczęty w miłości (Duchu Świętym) rodzi się z Ojca. Dlatego zamiast mówić: Syn Boży jest rodzony w miłości przez Ojca, można powiedzieć: w Świętym Poczęciu Syn Boży jest rodzony przez Ojca. Podobnie mówi Prolog Ewangelii Jana: „W Początku było Słowo (...) u Boga”. Również tu możemy znaleźć ukrytą tajemnicę Ducha jako Niepokalanego Poczęcia – Początku, który jest dalej opisany jako łono Ojca (1,18), z którego wychodzi i do którego wraca Syn-Słowo. Niepokalane Poczęcie jako miłość w Bogu przybiera szczególną postać w Maryi. Jak Syn wcielił się w Jezusie, tak Duch Święty, który pozostaje bezcielesny, odsłonił się w Maryi właśnie jako Święte Poczęcie – nie tylko w poczęciu Jej Syna, lecz i w Jej niepokalanym poczęciu.

Jacek Bolewski SJ

...

Być może najbardziej ważną stroną życia prawdziwego wierzącego jest jego relacja z Duchem Świętym. Niestety, to również stało się największym powodem podziałów. Z powodu tego niektóre denominacje mylnie przypisały pewne działania Duchowi Świętemu inne natomiast prawie całkowicie ignorują nauczanie o Duchu Świętym, aby uniknąć skojarzenia z tymi działaniami. Obydwie skrajności są złe.

Kim jest Duch Święty?

-Duch Święty jest Bogiem
-Duch Święty jest częścią Trójcy. To oznacza, że on dzieli nazwę i atrybuty Ojca i Syna.
-Duch Święty jest Osobą, a nie obiektem lub formą mocy, którą moża kontrolować


Fragment "Żyjąc prawdziwą wiarą – Lekcja piąta: Rola Ducha Świętego"


DUCH PRAWDY

O Duchu Prawdy, doprowadź mnie do całej prawdy (J 16, 13)

Jezus, mówiąc o Duchu Świętym, nazywa Go prawie zawsze „Duchem Prawdy”, wyszczególniając w ten sposób Jego misję: „Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. — On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 16, 13, 14, 26). Duchowi Świętemu przypisuje się w szczególny sposób oświecanie wierzących co do głębokiego znaczenia Ewangelii, całego Objawienia, tajemnic Bożych; wszystkich prawd przewyższających rozum człowieka. Chociaż człowiek posiada wiarę, posługuje się zawsze ideami, pojęciami, które — jako ograniczone — nie mogą dostatecznie wyrazić rzeczywistości Bożych. Samo Objawienie dociera do człowieka poprzez słowa ludzkie, a zatem niezdolne objawić wewnętrznej istoty Boga i prawd objawionych. Chrześcijanin, podtrzymywany tylko wiarą, powinien zadowolić się zewnętrznym raczej i ciemnym poznaniem tajemnic. Wie wprawdzie z całą pewnością, że Bóg je objawił, przyjmuje je i lgnie do nich ze wszystkich sil, lecz nie rozumie ich głębokiego znaczenia. Kiedy natomiast zaczyna działać wpływ Ducha Prawdy, wierny zostaje obdarzony wnikliwym zrozumieniem. Widzi, że w Bogu i Jego tajemnicach jest coś nieskończenie głębszego i wznioślejszego, niż on może zrozumieć; a intuicja ta jest tak żywa, że chociaż nie może jej wyrazić, dostępuje jednak całkiem nowego poznania tajemnic Bożych. Nic nowego nie zostaje dodane do prawd Objawienia, lecz są one jakby oświecone od wewnątrz, tak że mogą być pojęte w sposób przedtem nie znany. Duch Święty przez swoje dary niejako odrzuca zewnętrzną szatę sformułowań, pojęć ludzkich, i pozwala wierzącemu rzucić przelotne, lecz wnikliwe spojrzenie nią istotę tajemnic. Tajemnice Trójcy Przenajświętszej, Wcielenia, Odkupienia, Kościoła, przestają być oderwanymi prawdami — a stają się rzeczywistością żywą i żywotną, aktualną i zażyłą, ogarniającą i kierującą całym życiem człowieka.



DUCH UMIEJĘTNOŚCI

Duchu święty, utwierdź moją wiarę swoją mocą (1 Kor 2, 4-5)

Są prawdy w Ewangelii, których znaczenie chrześcijanin z trudnością może pojąć. „Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane” (Mt 6, 33); lub także: „Cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?” (Łk 9, 25). Wierzyć, że Bóg jest wszystkim, jedynym Dobrem, jedyną szczęśliwością i dawać Mu zawsze pierwszeństwo, kiedy cokolwiek wybieramy, gdy On ukrywa się przed naszym spojrzeniem; wierzyć, że stworzenia same przez się są niczym, skoro wydają się tak pociągające i okryte wielkim urokiem — to istotnie trudna rzecz dla człowieka posługującego się zmysłami. Jeśli rzeczywistości Boże wymykają się z zasięgu jego doświadczenia, to rzeczywistości doczesne wiążą go bezpośrednio i gwałtownie, tak że niełatwo mu się od nich uwolnić. Trzeba więc, aby Duch Święty przyszedł udzielając chrześcijaninowi nowej umiejętności, która przekształci jego mentalność jeszcze zbyt ziemską i uczyni jego wiarę bardziej żywą i prawdziwą; trzeba, aby udzielił umiejętności, która nie opiera się na ludzkim poznaniu. Św. Paweł powiedział: „Nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego” (1 Kor 2, 2). Duch Święty udziela tego chętnie pokornym i prostego serca, tym, którzy nie ufają własnym umiejętnościom. Pod wpływem tej boskiej umiejętności chrześcijanin staje się zdolny uwolnić się od uroku stworzeń i oceniać je patrząc, czym są w obliczu Boga, a zatem nie pozwolić się im zatrzymać na swej drodze do wieczności.


~~~
Zobacz:

Ks. Michał Kaszowski - Duch Święty. Zagadnienia (teologia.pl/m_k/spis14.htm)
Szymon Hołownia: Kim jest Duch Święty?

• Odtwórz folder
• Pobierz folder
• Zachomikuj folder