zaproszenie.jpg

Marynia07 / zaproszenie.jpg

Download: zaproszenie.jpg

Pobierz

40 KB

(454px x 562px)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Marynia07

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Mendelejew!_SYLWESTROWY UKŁAD PIERWIASTKÓW_.JPG .jpg

cztery_pory_1.jpg

Cztery pory roku Kiedy wiosna idzie, to zakwita wszystk ...

Cztery pory roku Kiedy wiosna idzie, to zakwita wszystko. Kiedy lato sie żegna, ostre ma ściernisko. Jesień swymi barwami, na spacer nas zaprasza. Zimą dzień jest krótszy, słoneczko przygasa. Wiosna w naszych sercach, gdy jesteśmy młodzi..., nikt nie jest w stanie wiośnie przeszkodzić. Rozpalone serca, jak pochodnie płoną, wszystko dzieje się jakby pod wiosny osłoną. A my lekkim krokiem przemierzamy mile, znamy tylko w życiu same dobre chwile. Jeśli są potyczki, to dla nas jest gratka, tak jak dla motyla poszukanie kwiatka. Mało co nas trapi, mało co nas dręczy, wystarczą nam tylko nasze dobre chęci. Ale czas umyka, bo on zawsze młody! Czy to wiosna, czy zima - nie brak mu urody. Z nami jest inaczej, kiedy lato zagości, choć serca jeszcze młode, myślimy o starości. Ale droga do niej jeszcze jest daleka, zagadką jest dla nas - co na niej nas czeka... Wtedy się przydają dobre rady mamy, to co ona przeszła, jest jeszcze przed nami. Lato w swej istocie jest urzekąjace, ale tylko wtedy, kiedy świeci słońce!!! Tak też jest na drodze do pięknej jesieni, kiedy latem słoneczko w chmurke się nie zmieni. Możemy sie cieszyć barwami tej "pani", która przychodzi po lecie i staje przed nami. Kolorami nas kusi, częstuje nas słońcem, chce być dla nas miła, przed jej rychłym końcem. Choć nie zawsze wszystkim ta pora sie udaje, aby przemierzać z jesienią oliwne piękne gaje! Aż wreszcie niepostrzeżenie babie lato nas oplata, mówi do nas delikatnie... niedługo zima - koniec już lata. Ale i zima ma swoje uroki, choć dzień krótki -może być radosny, tyle, że nie powiemy - aby do wiosny!!!!!!!!

Kosodrzewina.jpg

"Kosodrzewina" Wilgotne, szorstkie pióra kosmate ...

"Kosodrzewina" Wilgotne, szorstkie pióra kosmatej zieleni moją ścieżkę samotną twardym grodzą wałem. Szczyt, jak piorun czerwony z dna czerwonych źrenic, piersią z kosodrzewiny drapieżnej wyrwałem. Idź tędy, prosta drogo, po napiętej linie, choć ziemia się tu chwieje o niebo oparta. Cmentarz czarnych szkieletów śpi w czarnej szczelinie: każdy krok wart jest śmierci, a śmierć męstwa warta. Wiatr potrząsa klingami szmaragdowych noży w przepaści... - Teraz ręce z ostrzem spleść, zakrwawić - a potem na dno lecieć, na wznak się położyć, ciało przykryć gałęźmi - i tak już zostawić.

Góralska dusza.jpg

GÓRALSKA DUSZA Ku mej kołysce leciał od Tatr o skrzydł ...

GÓRALSKA DUSZA Ku mej kołysce leciał od Tatr o skrzydła orle otarty wiatr, o limby, co się patrzą w urwisko, leciał i szumiał nad mą kołyską. I do mej duszy na zawsze wlał tęsknot do orlej swobody szal i tę zadumą limb, co się ciszą objęte wielką, w pustce kołyszą.

Wioski w Beskidzie.jpg

Wioski w Beskidzie Czołga się płową linią grzbietów zm ...

Wioski w Beskidzie Czołga się płową linią grzbietów zmierzchu cień. Nie wiadomo skąd nadchodzi noc i dokąd odchodzi dzień. Może w lasach na Jawornicy skrył się i czeka aż do brzasku ponad przełęczą wzejdzie jutrzenka. W chatach wrosłych w doliny, kotliny sen ludzi morzy: wcześnie idą spać by rychło wstać przed blaskiem zorzy. Mucharz przysiadł na wzgórzu i drzemie jak nocny stróż. I Ponikiew i Łękawica zasnęły już. Znam te wioski znam tutaj ludzi jak dolę własną. Tu i miłość i śpiew i życie w milczeniu groźnym gasną.

Jesień - Tatry.jpg

Jesień w górach Lato zamknięte kluczem ptaków Zostawia ...

Jesień w górach Lato zamknięte kluczem ptaków Zostawia tylko swe wspomnienia Jesień odważnie stawia kroki Zaczyna mgłami dyszeć ziemia A w górach nie ma już nikogo Niebo nas straszy niepogodą Lato do ciepłych stron umyka W skłębionych chmurach i strumykach Na niebie mokrym od jesiennej słoty Koczuje tabor żalu i tęsknoty A drzewa pogubiły liście Na wczesne mrozu przyjście Wiatr tylko plącze się dokoła Na wrzosach pajęczyny wiesza I zasypiają leśne zioła Jak smutne słowa tego wiersza

Ranek w górach.jpg

"Ranek w górach" Wyzłocone słońcem szczyty Ju ...

"Ranek w górach" Wyzłocone słońcem szczyty Już różowo w górze płoną, I pogodnie lśnią błękity Nad pogiętych skał koroną. W dole lasy, skryte w cieniu, Toną jeszcze w mgle perłowej, Co w porannym oswietleniu Mknie się z wolna przez parowy. Lecz już wietrzyk mgłę rozpędza, I ta rwie się w chmurek stada...... Jak pajęcza, wiotka przędza Na krawędziach skał osiada. A z pod sinej tej zasłony Świat przegląda coraz szerzej, Z nocnych, cichych snów zbudzony, Taki jasny, wonny , świeży! Wszystko srebrzy się dokoła Pod perlistą, bujną rosą; Świerki, trawy, mchy i zioła Balsamiczny zapach niosą. A blask spływa wciąż gorętszy, Coraz głębiej oko tonie; Cudowności świat się piętrzy W wyzłoconej swej koronie. Góry wyszły, jak z kąpieli, I swym łonem świecą czystem, W granitowej świecą bieli, W tem powietrzu przeźroczystem. Każdy zakręt, każdy załom Wyskakuje żywy , dumny, Słońce dało życie skałom, Rzeźbiąc światłem ich kolumny. Wszystko skrzy się, wszystko mieni, Wszystko w oczach przeistacza; Gra przelotnych barw i cieni Coraz szerszy krąg zatacza. Już zdrój srebną pianą bryzga, Gdy po ostrych głazach warczy; Już się żywszy odblask ślizga Po jeziorek sinej tarczy. Już pokraśniał rąbek lasu, Już sie wdzięczy i usmiecha Brzeg doliny, a z szałasu Dolatują śpiewne echa. Przez zielone łąk kobierce Dzwoniąc, idą paść się trzody.... jakaś rozkosz spływa w serce, Powiew szczęścia i swobody. Pierś się wznosi, pierś się wzdyma, I powietrze chciwie chwyta; Dusza wybiec chce oczyma, Upojona a nie syta; Niby lecieć chce skrzydlata, Obudzona jak z zaklęcia, I tę cała piękność świata Chce uchwycić w swe objęcia.

Bez słowa.bmp

9 tulipanów.bmp.jpg

12.JPG

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin