001.jpg

O tym jak zdziadziałem do spodu
Dzień pierwszy, piątek 17 sierpnia 2018

Wybieram się jak sójka za morze i wybrać się nie mogę. Przedtem mając wolne od środy to już we wtorek w nocy byłbym w siodle a teraz jakoś się nie mogę zebrać sam w sobie.
Środa minęła bezowocnie a ja nadal nie mam pomysłu co zrobić ze swoim jestestwem? W czwartek trochę nie wypada jechać, bo mamy z BabaLucą piętnastą rocznicę ślubu, ale z drugiej strony to co to za rocznica jak BabaLuca cały dzień w robocie?
W piątek od samego rana chodzę wnerwiony sam na siebie.
O ty dziadu jeden parszywy, leniu niedomyty, basałyku suszony, kiedy masz zamiar gdziekolwiek w tym roku pojechać? Tak sobie z sobą gadam. Oj tam, takie niewielkie znamiona obłędu, maciupka choroba psychiczna i tyle.
W końcu około godziny dziesiątej przebrała się miarka i znokautowałem moje lenistwo.
Jadę i już. Na razie nie zastanawiam się gdzie, tylko ważny jest sam fakt, że resztę weekendu spędzę w siodle.
Poszedłem do garażu sprawdzić w jakim stanie zostawiłem motocykl. W sumie to nawet nic mu nie brakuje i można, by zaraz jechać. Przykręciłem tylko prowizoryczny drewniany stelaż do bagażnika. Zaledwie dwie śrubki to poszło błyskawicznie. Gorzej z pakowaniem. Namiot, śpiwór, karimata to stały zestaw a nad resztą bibelotów to już muszę się chwilę zastanawiać.
Została jeszcze kwestia kierunku przemieszczania się. Sprawdzam w Necie mapę pogodową i wszędzie straszą burzami. Najwięcej oczywiście ma padać w Bieszczadach. No to jak mogłem zdecydować inaczej? Jadę w paszczę lwa. Bieszczady nadchodzę a raczej nadjeżdżam. Od razu przypomniały mi się dwie kwestie; pierwsza to dobrze będzie sprawdzić ośrodki pod kątem przyszłorocznego zlotu a druga to w ten weekend w Przystani Motocyklowej ma zawitać Basil i będzie okazja osobiście chłopa poznać.
Wytoczyłem objuczone Bydle z garażu i grzeje silnik. Ciągle nie mam pomysłu jak nazwać Yamachę XVS 1100 i taki stan trwa już drugi rok. Na obecne potrzeby nazwę ten jednoślad Bydle i tyle.
Mogłem przecież rano a wyruszyłem w samo południe. Pierwsze pół dnia zmarnowane, ale zobaczymy jaka będzie ta druga połowa. Słońce przypieka i jest duszno. Taka typowa pogoda przedburzowa. Jadę bocznymi, zalesionymi drogami, bo jest znacznie przyjemniej.
Jak widać zdjęć nie robiłem. Tą trasę opisywałem już we wcześniejszych relacjach to nie ma sensu pisać o tym samym.
No może wstawię jedną fotkę dla oddania klimatu podróżowania.