Ferenc Molnár

Ty się już chyba starzejesz,  Mała – powiedziano mi ostatnio. 

 Nie,  nie starzeję się, stałam się mądrzejsza. Przestałam być tą, kim inni chcą, abym była, aby stać się tą, jaką jestem. Przestałam szukać akceptacji innych, aby zaakceptować siebie.

Nie, nie starzeję się. Stałam się asertywna, selektywna w miejscach, ludziach, zwyczajach i ideologiach. Odpuściłam przywiązanie, niepotrzebny ciężar,  ból, toksycznych ludzi, chore dusze i zgniłe serca.

Nie starzeję się, dbam o swoje zdrowie,  spokój, a przede wszystkim o  szacunek i miłość do siebie 

Dzień dobry  PIOTRZE

Dopijam zmęczenie dni  wlewając w rozpłakaną duszę....Jad bezsilności  co bólem krwawi w miejscach gdzie czas bez znieczulenia podciął mi skrzydła…… Zagubiona w cierpieniu trwam  bez narzekania…

Dobranoc PIOTRZE 

Nie ma takiej gumki, która wymazałaby ból niespełnionych nadziei. Nie da się wytrzeć samotności, która wrosła w duszę. Nie cofniemy słów, które nie powinny paść. Ani milczenia, które bolało bardziej niż krzyk. Przeszłość się nie cofa. Nie daje się poprawić. Ona po prostu jest. Czasem jak cień. Czasem jak ciężar. Czasem jak nauczyciel. Ale jest coś cenniejszego niż gumka: świadomość, że mimo wszystkiego — możemy pisać dalej. Nie po idealnej kartce. Po takiej, która już coś widziała. Z ręką, która wie, co to upadek. Z sercem, które przestało wierzyć w bajki, ale nadal tęskni za prawdą.Bo to nie przeszłość nas definiuje, tylko to, co z nią zrobimy. Nie historia, którą nosimy ale decyzja, jaką podejmiemy dziś. Każdy z nas ma ołówek. I choć nie piszemy od początku, możemy pisać inaczej. Nie musisz zapominać. Nie musisz wszystkiego rozumieć. Ale możesz pójść dalej. Z tym, co w Tobie jeszcze żyje. I to wystarczy

Dobranoc  PIOTRZE