Zabójcy (Ubiytsy), 1956, reż. Andrei Tarkovsky, Aleksandr Gordon, Marika Beiku, napisy PL.avi

zhyvilla / Galeria / Zabójcy (Ubiytsy), 1956, reż. Andrei Tarkovsky, Aleksandr Gordon, Marika Beiku, napisy PL.avi

Download: Zabójcy (Ubiytsy), 1956, reż. Andrei Tarkovsky, Aleksandr Gordon, Marika Beiku, napisy PL.avi

Pobierz plik

1,94 GB

Czas trwania: 20 min 38 s

"Zabójcy" (Ubiytsy), 1956, reż.: Andrei Tarkovsky, Aleksandr Gordon, Marika Beiku, wyst.: Yuliy Fayt, Aleksandr Gordon, Valentin Vinogradov, Andrei Tarkovsky, Vasiliy Shukshin i in. Scenariusz na podst. opowiadania Ernesta Hemingwaya.

"Zabójcy" nakręceni na podstawie prozy Ernesta Hemingwaya to pierwszy film Andrieja Tarkowskiego, zrobiony jeszcze na studiach. Profesor Romm zlecił swym studentom nakręcenie dramatu we wnętrzach, wykorzystując małą grupę aktorów. Późniejszy twórca "Stalkera", wraz ze swoim kolegą i koleżanką z uczelni, podzielił film na 3 części, a główną sceną uczynił ujęcie w kafejce przedstawiające 2 tytułowych zabójców czekających na swoje ofiary.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

zhyvilla

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Philippe Noiret i Salvatore Cascio w "Cinema Paradiso" w reż. Giuseppe Tornatore (1988)

obrazek

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Alfie, 1966, reż. Lewis Gilbert, lektor PL.avi

"Alfie", 1966, reż. Lewis Gilbert, wyst.: Michael Caine, ...

"Alfie", 1966, reż. Lewis Gilbert, wyst.: Michael Caine, Shelley Winters, Millicent Martin i in. Scenariusz: Bill Naughton na podst. własnej sztuki. Muzyka: Sonny Rollins. Nagrody m.in.: BAFTA Awards 1967, Golden Globes, USA 1967, 5 nominacji do Oscara 1987. Nagrodzona w Cannes, zjadliwa opowieść o cynicznym podrywaczu, w którym ludzkie odruchy budzą się, kiedy na wiele jest już za późno. W roli głównej nominowany do Oscara Michael Caine. Alfie (Michael Caine), przystojny chłopak z klasy robotniczej, sens swojego życia widzi nie w powolnym wspinaniu się po społecznej drabinie, ale w erotycznych podbojach, które zazwyczaj kończą się na jednonocnej przygodzie. Trzeba przyznać, że Alfie w zdobywaniu kobiet ma wielką wprawę, a w porzucaniu ich - żadnych skrupułów. Seks, przyjemność i dobra zabawa - to jego priorytety. Kiedy jednak Alfie zobaczy dziecko urodzone z jednego z jego romansów i jego kontakt z ojczymem, który teraz je wychowuje poczuje w sobie coś, co do tej pory się nie odzywało. To uczucie pogłębi się, kiedy jedna z uwiedzionych kobiet (do tego mężatka), oznajmi mu, że jest z nim w ciąży. Rasowy podrywacz podejmie wkrótce decyzję o stałym związku. Kiedy jednak wybierze kobietę, z którą będzie chciał spędzić więcej czasu, niż jedną upojną noc, dozna dużego rozczarowania. Okazuje się bowiem, że nie tylko on umie porzucać bez skrupułów. "Alfie" LEWISA GILBERTA to adaptacja najbardziej znanej sztuki Billa Naughtona, brytyjskiego dramaturga i pisarza, który swoją twórczość związał szczególnie z londyńską klasą robotniczą. Gilbert, który wkrótce potem stał się specjalistą od przygód agenta 007 (zrealizował m.in. "Żyje się tylko dwa razy" i "Szpieg, który mnie kochał") dzięki "Alfiemu" właśnie zyskał uznanie i światowy rozgłos. Film zdobył specjalna nagrodę jury w Cannes, pięć nominacji do Oscarów, Złoty Glob oraz Baftę. Na sukces filmu złożyła się znakomita kreacja Michaela Caine'a, nominowanego do Bafty i Złotego Globu oraz nagrodzonego przez krytyków z Kansas i przez National Society of Film Critics. Caine spotkał się zresztą później z Gilbertem na planie jego "Edukacji Rity" (1983), za którą aktor otrzymał m.in. swoją trzecią nominację do Oscara - statuetkę przyniesie mu dopiero rola w o trzy lata późniejszym filmie "Hannah i jej siostry" Woody'ego Allena. Na planie "Alfiego" Caine'owi towarzyszyła m.in. Shelley Winters, nieżyjąca już gwiazda amerykańskiego kina, znana przede wszystkim dzięki nagrodzonym Oscarami rolom w takich filmach, jak "Pamiętnik Anny Frank" (1959) George'a Stevensa i "W cieniu dobrego drzewa" (1965) Guya Greena.

Samotność długodystansowca (Loneliness of the Long Dis....avi

Samotność długodystansowca Loneliness of the Long Distance Runner, 1962, reż. Tony Richardson, lektor PL.avi

"Samotność długodystansowca" (The Loneliness of the Long ...

"Samotność długodystansowca" (The Loneliness of the Long Distance Runner), 1962, reż. Tony Richardson, wyst.: Michael Redgrave, Tom Courtenay, Avis Bunnage, Edward Fox, James Fox i in. Muzyka: John Addison. Nagrody: 3 nagrody Mar del Plata Film Festival 1963, BAFTA Awards 1963. Klasyczny film autorstwa Tony'ego Richardsona - czołowego twórcy brytyjskiego nurtu "młodych gniewnych", który odmienił angielskie kino lat 60. Zbuntowany 18-latek Colin po drobnej kradzieży trafia do poprawczaka, którego dyrektor odkrywa talent chłopaka do biegania. W zawodach przyjdzie mu się zmierzyć z uczniem elitarnego college'u. Colin Smith pochodzi z niezamożnej robotniczej rodziny, mieszkającej na przedmieściach Nottingham. Pozbawiony życiowych perspektyw młodzieniec buntuje się przeciwko społecznym hierarchiom i klasowym ograniczeniom. Po śmierci ojca nie może dogadać się z matką, włóczy się z kumplami, czasem coś kradnie. Przyłapany na kradzieży w piekarni, trafia do zakładu poprawczego, w którym, jak w soczewce, skupia się cała hipokryzja brytyjskiego społeczeństwa, budząca protest chłopaka. Dyrektor poprawczaka dostrzega jednak w Colinie utalentowanego biegacza i chce go wystawić w wyścigu. Chłopak ma się w nim zmierzyć z zawodnikiem z prestiżowej szkoły. Dyrektor liczy na to, że wychowanek zapewni mu sukces, Colin natomiast, który w bieganiu odnalazł namiastkę wolności, czuje, że znów ktoś chce go wykorzystać do swoich celów. Film "Samotność długodystansowca" powstał na podstawie częściowo autobiograficznego opowiadania pisarza i scenarzysty - Alana Sillitoe, który mówił: "Uważam, że postać Colina to ja sam. Jego samotność jest taka sama jak moja - samotność artysty, który musi walczyć, albo zaprzedać się". Silitoe, podobnie, jak reżyser filmu TONY RICHARDSON ("Smak miodu", "Przygody Toma Jonesa", "Ned Kelly", "Hotel New Hampshire"), należał do pokolenia twórców, którzy w latach 60. XX wieku odnowili skostniałe kino brytyjskie i znani są jako generacja tzw. "młodych gniewnych" (Nazwa pochodzi od sztuki Johna Osborne'a "Miłość i gniew", także sfilmowanej przez Richardsona). Związani z tym kręgiem artyści wnieśli do kina realizm, młodzieńczy bunt i proletariacką zadziorność wymierzoną w mieszczański establishment. Obraz Richardsona "Samotność długodystansowca" ma swoje niepodważalne miejsce w historii kina. Naładowany rebeliancką energią, zaskakujący swobodną narracją przeskakującą od teraźniejszości do retrospekcji, zderzający szarą egzystencję w robotniczych familokach z pięknem natury, przyglądający się z bliska twarzom bohaterów, pozostaje wciąż aktualny po ponad 50 latach od premiery. Oprócz swobodnej, wciąż broniącej się artystycznie formy, obraz zachwyca wiarygodną, całkowicie naturalną kreacją ówczesnego debiutanta - Toma Courtenaya, który za swój występ otrzymał nagrodę BAFTA. Aktor ten na trwałe wszedł potem do brytyjskiego kina tworząc jeszcze kilka niezapomnianych postaci, choćby w filmach "Billy Kłamca", "Garderobiany", czy "Prawdziwie brytyjskie małżeństwo".

Wystarczy być (Being There), 1979, reż. Hal Ashby, lek....avi

Wystarczy być Being There, 1979, reż. Hal Ashby, lektor PL.avi

"Wystarczy być" (Being There), 1979, reż. Hal Ashby, wys ...

"Wystarczy być" (Being There), 1979, reż. Hal Ashby, wyst.: Peter Sellers, Shirley MacLaine, Melvyn Douglas, Jack Warden i in. Scenariusz: Jerzy Kosiński na podst. własnej powieści. Muzyka: Johnny Mandel. Nagrody: New York Film Critics Circle Awards 1979, Writers Guild of America, USA 1980, National Society of Film Critics Awards, USA 1980, National Board of Review, USA 1979, Los Angeles Film Critics Association Awards 1979, London Critics Circle Film Awards 1981, Fotogramas de Plata 1981, nominacja do Złotej Palmy Cannes Film Festival 1980, BAFTA Awards 1981, 2 Złote Globy USA 1980, Oscar 1980, National Film Preservation Board, USA 2015. Film oparty na scenariuszu Jerzego Kosińskiego z udziałem Shirley MacLaine, a przede wszystkim znakomitego Petera Sellersa w jednej z ostatnich ról przed śmiercią. Chance (Peter Sellers) jest prostym ogrodnikiem, który całe życie spędził wewnątrz posiadłości swojego pracodawcy: świat po drugiej stronie muru znany jest mu tylko z telewizji. Kiedy jednak umiera starszy pan, Chance jest zmuszony opuścić posiadłość i skonfrontować się z rzeczywistością. Pierwszymi ludźmi, jakich pozna, okazują się milionerzy Eve (Shirley MacLaine) i Benjamin (Melvyn Douglas) Randowie, którzy potrącają go samochodem. Ben, wpływowy biznesmen powiązany ze światem polityki, wydaje się być bardzo zainteresowany oryginalnymi poglądami ekscentrycznego ogrodnika i wkrótce Chance staje się jego najbliższym powiernikiem. O sfilmowanie satyry politycznej Jerzego Kosińskiego "Wystarczy być" Peter Sellers, ekscentryczny aktor znany przede wszystkim jako odtwórca głównej roli w serii o Różowej Panterze, zabiegał siedem lat. Kosiński był już wówczas po sukcesie "Malowanego ptaka", który otworzył mu drogę do amerykańskiego środowiska literackiego (polski pisarz, od 1965 roku z obywatelstwem amerykańskim, pełnił m.in. przez dwie kadencje funkcję prezesa Penclubu w USA), co nie przekładało się jednak od razu na zainteresowanie producentów filmowych - decyzję o skierowaniu swojego scenariusza do produkcji Kosiński zawdzięczał głównie popularności Sellersa. Szybko jednak stało się jasne, że aktor znany głównie dzięki kolejnym filmom o głupawym inspektorze w "Wystarczy być" stworzył jedną ze swoich ciekawszych kreacji - wykorzystał w niej nadzwyczajną umiejętność podszywania się pod różne osoby (w filmie Ashby'ego mówi głosem swojego idola, amerykańskiego komika Stana Laurela), a samą rolę wyróżniono Złotym Globem oraz nominacjami do Oscara i nagrody BAFTA. Postać ogrodnika okazała się też dla Sellersa pożegnaniem z wielkim kinem. Ostatni film z udziałem aktora, "Szatański plan doktora Fu Manchu" (1980) - wprowadzony na ekrany już po jego śmierci w 1980 roku - przeszedł bez echa.

Pan Verdoux (Monsieur Verdoux), 1947, reż. Charles Ch....avi

'Pan Verdoux' (Monsieur Verdoux), 1947, reż. Charles Cha ...

'Pan Verdoux' (Monsieur Verdoux), 1947, reż. Charles Chaplin, wyst. Charles Chaplin, Mady Correll, Allison Roddan i in. Film nominowany do Oscara, 1948. Akcja filmu rozgrywa się w latach 30. ubiegłego wieku we Francji. Henri Verdoux przez 30 lat był lojalnym pracownikiem banku. Za tę lojalność szefowie odpłacili mu zwolnieniem w trybie natychmiastowym, gdy tylko kryzys ekonomiczny dał się bankowi we znaki. Verdoux, który miał na utrzymaniu żonę-inwalidkę i syna, szybko znalazł nowe zajęcie. Umie tylko spekulować na giełdzie, ale brak mu do tego kapitałów.. Stał się więc prywatnym przedsiębiorcą, a jego specjalnością było mordowanie samotnych, starzejących się kobiet, które wcześniej przekonał, by przekazały mu swoje pieniądze. Mimo niezbyt atrakcyjnej powierzchowności, tytułowy bohater okazał się mistrzem w swoim fachu i już wkrótce obracał kwotami, jakie wcześniej widział tylko na kontach innych.

Rififi (Du rififi chez les hommes), 1955, reż. Jules ....mp4

Rififi Du rififi chez les hommes, 1955, reż. Jules Dassin, napisy PL.mp4

oglądaj online

"Rififi' (Du rififi chez les hommes), 1955, reż. Jules D ...

"Rififi' (Du rififi chez les hommes), 1955, reż. Jules Dassin, wyst.: Jean Servais, Carl Möhner, Robert Manuel, Janine Darcey, Robert Hossein, Magali Noël, Jules Dassin i in. Muzyka: Georges Auric. Scenariusz na podst. pow. Auguste Le Breton'a. Nagroda dla najlepszego rezysera Cannes Film Festival 1955. Po pięcioletniej odsiadce, włamywacz Tony (Jean Servais) wychodzi na wolność. Chce zerwać ze złodziejskim fachem i, pomimo namów ze strony Jo i Maria, dwójki dawnych znajomych, odmawia wzięcia udziału w skoku na jubilera. Zmienia jednak zdanie po spotkaniu z Mado, byłą dziewczyną, która teraz spotyka się z gangsterem Pierrem Grutterem. Do ekipy dołącza jeszcze Cezar, specjalista od otwierania sejfów. Wszystko idzie zgodnie z planem do momentu, gdy Cezar popełnia błąd - daje swojej kochance cenny pierścionek pochodzący z rabunku. Jest to pierwszy film Dassina zrealizowany we Francji, dokąd udał się po umieszczeniu go na czarnej liście Hollywood. Na uwagę zasługuje szczególnie ponad półgodzinna scena napadu, ukazana z najdrobniejszymi szczegółami, której maestria przyczyniła się do uhonorowania go nagrodą dla najlepszego reżysera na Festiwalu Filmowym w Cannes. Film kręcono w Paryżu oraz w miejscowościach Saint-Rémy-lès-Chevreuse i Courbevoie (Francja). Władze Meksyku nakazały wycofanie filmu z kin po tym, jak dokonano szeregu włamań za pomocą tych samych metod, co przedstawione w filmie.

Lucky Luciano, 1973, reż. Francesco Rosi, napisy PL.avi

"Lucky Luciano", 1973, reż. Francesco Rosi, wyst.: Gian ...

"Lucky Luciano", 1973, reż. Francesco Rosi, wyst.: Gian Maria Volontè, Vincent Gardenia, Rod Steiger, Magda Konopka i in. Scenariusz: Francesco Rosi. Muzyka: Piero Piccioni. Film uzyskał nagrodę Golden Cup Golden Goblets, Italy 1974. W 1946 roku więziony w USA szef mafii Salvatore Luciano zostaje po 9 latach ułaskawiony i odesłany do Włoch. Po powrocie do Neapolu wykorzystuje swe kontakty amerykańskie, aby rozbudować intratny handel narkotykami. Nie można mu jednak niczego udowodnić. Masowe zabójstwo czterdziestu członków i szefów mafii, które przedstawiono w filmie, miało miejsce w rzeczywistości. Morderstw dokonano na rozkaz Charlesa Luciano i Franka Costello w nocy z 10 na 11 września 1931 roku. Wydarzenie to jest nazywane " Nocą sycylijskich nieszporów". Film kręcono w Genui, Palermo, Neapolu i Rzymie (Włochy) oraz w stanie Nowym Jorku (USA). Polskie napisy są tłumaczone komputerowo.

Al Capone, 1959, reż. Richard Wilson, lektor PL.avi

"Al Capone", 1959, reż. Richard Wilson, wyst.: Rod Steig ...

"Al Capone", 1959, reż. Richard Wilson, wyst.: Rod Steiger, Martin Balsam, Fay Spain, James Gregory, Al Ruscio i in. Muzyka: David Raksin. Nagroda Laurel Awards 1959. Klasyka kina gangsterskiego. Rok 1919. Do Chicago przyjeżdża młody Al Capone, żeby pracować dla szefa lokalnej mafii Johnny’ego Torrio. Poznaje też jego najlepszego człowieka zwanego „Dużym Jimem”, który zajmuje się interesami Torrio w jednej z dzielnic miasta. Kiedy w USA zostaje wprowadzona prohibicja Torrio i inni gangsterzy, tacy jak: Dean O'Banion, George „Bugs” Moran i Earl „Hymie”, rozpoczynają walkę o wpływy z nielegalnej produkcji i dystrybucji alkoholu. By osłabić Torrio jego rywale postanawiają zabić „Dużego Jima” i jego pomocników. Na dodatek miejskie wybory wygrywa postępowy burmistrz, przez co Torrio i Capone muszą przenieść swoją siedzibę do oddalonego o kilka kilometrów miasta Cicero. Niedługo potem Capone zabija jednego z szefów konkurencyjnej grupy – O'Baniona. Pozostali bossowie postanawiają go pomścić, co prowadzi do otwartej wojny. Capone jednak zabija Weissa, a kupców w całym mieście zmusza do płacenia haraczu „za ochronę”. Tymczasem sierżant Schaefer z chicagowskiej policji zostaje awansowany na kapitana i przysięga położyć kres mafijnym porachunkom oraz wymuszeniom, a Capone’a wsadzić do więzienia. Kiedy policyjne działania dają się gangsterowi coraz bardziej we znaki, przychylny mu dziennikarz Keely, usiłuje skorumpować Schaefera, by zdyskredytować policję. Gdy mu się to nie udaje przekonuje Capone’a, by przeniósł się na Florydę, do czasu aż sprawy się nie uspokoją. Stamtąd gangster planuje zabójstwo kilku ludzi Morana, które przechodzi do historii jako masakra w dniu świętego Walentego. W końcu gangsterzy zawierają rozejm, ale kiedy Capone dowiaduje się, że Keely spiskuje przeciwko niemu z razem Moranem postanawia go zabić. Tymczasem kapitan Schaefer znajduje sposób na położenie kresu przestępczej działalności Capone’a i oskarża go o nie płacenie podatków, za co zostaje on skazany na jedenastoletni pobyt w więzieniu Alcatraz.

Werdykt (The Verdict), 1982, reż. Sidney Lumet, lektor PL.avi

"Werdykt" (The Verdict), 1982, reż. Sidney Lumet, wyst.: ...

"Werdykt" (The Verdict), 1982, reż. Sidney Lumet, wyst.: Paul Newman, Charlotte Rampling, Jack Warden, James Mason, Bruce Willis i in. Scenariusz: David Mamet na podst. powieści Barry Reeda. Muzyka: Johnny Mandel. Film uzyskał 5 nominacji do Oscara. Kiedy dramat sądowy podpisuje spółka Sidney Lumet i David Mamet, film nie wymaga dalszych rekomendacji. Tymczasem w "Werdykcie" oprócz reżysersko-aktorskiego duetu mamy jeszcze wybitną kreację Paula Newmana w roli prawnika, który walczy o sprawiedliwość i odzyskanie szacunku do samego siebie. Frank Galvin (Paul Newman) jest prawnikiem, mężczyzną po przejściach, który znalazł się w głębokim dołku - i trudno powiedzieć czy głębszy jest dołek osobisty czy zawodowy. Frank ma za sobą utratę pracy i paskudny rozwód; poczucie życiowej porażki usiłuje zagłuszyć ostrym piciem. Nic dziwnego, że rzadko dostaje zlecenia. Pomocną dłoń wyciąga do niego kolega z dawnych lat, adwokat Mickey Morrissey (Jack Warden), który daje Galvinowi prostą robotę. Bohater ma otworzyć i zaraz zamknąć sprawę o błędy lekarskie w katolickim szpitalu w Bostonie. Strony -rodzina poszkodowanej pacjentki i szpital - są gotowi do porozumienia bez procesu. Zadanie Galvina sprowadza się do dopilnowania aby wszystko poszło gładko. Bohater nie potrafi jednak tego zadania wykonać; szybko orientuje się, że przypieczętowana pokaźnym odszkodowaniem ugoda ma zatuszować ewidentną winę lekarzy, których błąd skończył się zapadnięciem młodej kobiety w śpiączkę. Wbrew własnemu interesowi Galvin mimo wszystko doprowadza do procesu; walczy o sprawiedliwość, ale także o odzyskanie szacunku do samego siebie. "Werdykt" Sidney'a Lumeta należy do specyficznie amerykańskiego gatunku - dramatu sądowego. Klasyczną pozycję tego gatunku stworzył sam Lumet kręcąc dwadzieścia pięć lat przed "Werdyktem" swoje debiutanckie arcydzieło - "Dwunastu gniewnych ludzi". Ćwierć wieku później reżyser zrealizował film, który wytrzymuje porównanie z klasyką. Scenariusza dostarczył jak zwykle bezbłędny David Mamet, a Lumet jest tu u szczytu formy. "Werdykt" to w swoim gatunku rzecz wybitna, ozdobiona fenomenalną rolą Paula Newmana. Aż trudno uwierzyć, że aktor nie dostał z ten występ Oscara, do którego był nominowany (Ale kino +).

Rozkaz (The Order), 2001, reż. Sheldon Lettich, lektor PL.avi

"Rozkaz" albo "Zakon" (The Order), 2001, reż. Sheldon Le ...

"Rozkaz" albo "Zakon" (The Order), 2001, reż. Sheldon Lettich, wyst.: Jean-Claude Van Damme, Sofia Milos, Charlton Heston i in. Scenariusz: Les Weldon, Jean-Claude Van Damme. Muzyka: Pino Domaggio. Odłam legendarnego zakonu 'Armia Boga' cały czas działa w Izraelu. Jego przywódca, na podstawie skradzionego i zafałszowanego skryptu, znanego jako Ostatni Rozdział przepowiada śmierć wszystkich wrogów i początek nowego rozdziału w swojej wierze. By tego dokonać postanawia wysadzić Trzy Świątynie. wydaje się, że nikt mu nie może przeszkodzić. Wtedy, w pogoni za swoim porwanym ojcem wkracza do akcji Rudi. Film kręcono w Jerozolimie i Tel-Avivie (Izrael) oraz w Sofii (Bułgaria).

Dama Kameliowa (Camille), 1936, reż. George Cukor, na....avi

Dama Kameliowa Camille, 1936, reż. George Cukor, napisy PL.avi

"Dama Kameliowa" (Camille), 1936, reż. George Cukor, wys ...

"Dama Kameliowa" (Camille), 1936, reż. George Cukor, wyst.: Greta Garbo (Marguerita Gautier.), Robert Taylor (Armand Duvall), Lionel Barrymore (monsieur Duval), Henry Daniell (Baron de Varville) i in. Ekranizacja powieści Aleksandra Dumasa Jr. "Dama kameliowa" (La Dame aux camélias), wyd. 1848. Film opowiada tragiczną historię znanej paryskiej kurtyzany Marguerite Gautier. Akcja filmu rozgrywa się w Paryżu, w roku 1847. Marguerita Gautier (Greta Garbo) wywodzi się z niższej klasy społecznej. Po pewnym czasie staje się znaną z urody kurtyzaną, obiektem westchnień wielu mężczyzn. Jednym z nich jest młody Armand Duvall (Robert Taylor). Tymczasem Marguerite wydaje się dlań niedostępna. Jest przecież utrzymanką bogatego barona de Varville (Henry Daniell), który zapewnia jej życie w prawdziwym luksusie i zbytku. A jednak Armandowi udaje się zdobyć serce pięknej kobiety. Gdy wydaje się, że nic nie może zmącić szczęścia kochanków, pojawia się ojciec młodzieńca, monsieur Duval (Lionel Barrymore). Prosi kobietę, by odsunęła się od Armanda, obawiając się, że jej przeszłość mogłaby zrujnować jego pozycję w Paryżu. Sztuka 'Dama Kameliowa' po raz pierwszy została wystawiona 2.02.1852 r. w Paryżu. Dumas stworzył postać Marguerity wzorując się na kobiecie, z którą miał romans przez 11 miesięcy. Umarła w wieku 23 lat. Film zainspirował Miltona Benjamina do napisania i nagrania w 1936 r. piosenki pod tytułem: "I'll Love Like Robert Taylor, Be My Greta Garbo". Greta Garbo za tę kreację otrzymała nominację do Oscara (1938). Zainspirowany "Damą kameliową" Alexandra Dumasa Jr. Giuseppe Verdi skomponował operę Traviata, wystawioną w 1853 roku w Teatro La Fenice w Wenecji.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin