willa w krynicy.jpg
-
1) Emisja 23.08.1919-07.02.1920 -
1919 emitowane w 1924 -
1925 -
1929 -
1930 -
1931 -
1932 -
1934 -
1936 -
1939 -
1940 -
1941 -
Bank Emisyjny w Polsce -
Bank Polski -
Corka kapitana okrętu - Irena Szczepańska -
Darlehnskasse Ost (Kowno 1918) -
Emisja 1914-1918 -
Emisja 1918-1924 -
Emisja 1919 -
Emisja 1922 -
Emisja 1923 -
Emisja 1924-1939 -
Emisja 1944 seria -nie obowiazkowym- -
Emisja 1944 seria -obowiazkowym- -
Emisja 1945-1977 -
Emisja 1948.07.01-1965.10.29 -
Emisje p. II Wojny Światowej -
Generalne Gubernatorstwo -
Generalne Gubernatorstwo Warszawskie -
Iny Lorentz -
Jerzy Jankowski -Monarsze sekrety -
Madonny w polskich kościołach -
Ministerstwo Skarbu -
O -
Obrazy Koronowane -
Okupacja Terenów wschodnich -
Olson Lynne & Cloud Stanley -
Opowieści -
Polska Rzeczpospolita Ludowa -
Polskie banknoty 1918 - 2005 -
Popławska Halina -
PRL-u banknoty -
Propaganda PRLu -
Reichskreditkassen -
Sandemo Margit -
Seria-Generał- -
Seria-Jenerał- -
Tajemnica czarnych rycerzy -
Wydanie Banku Polskiego na Emigracji -
z)Emisje po 1989
Był samotny, żył w nędzy i przez większość życia był uważany za upośledzonego psychicznie kalekę. Mówił bełkotliwie i niewyraźnie. Okazało się później, że jego język był przyrośnięty. Był pochłonięty pasją malarską. Pod koniec życia został doceniony i uznany na całym świecie za jednego z najwybitniejszych prymitywistów.
Nikifor był synem Eudokii Drowniak - ubogiej, głuchoniemej Rusinki, która trudniła się noszeniem wody do krynickich schronisk i pensjonatów - oraz, jak się przypuszcza, jednego z artystów malarzy, jakich wielu mieszkało wtedy w willi "Trzy Róże", największego w tamtym czasie pensjonatu w Krynicy (jedna z najbardziej rozpowszechnionych plotek przypisywała ojcostwo Aleksandrowi Gierymskiemu). Jednakże te dane biograficzne są niepewne i niepotwierdzone.
Tożsamość Nikifora Krynickiego została ustalona przez władze, kiedy to w 1962 roku sąd w Muszynie ustalił jego akt urodzenia z podaniem fikcyjnych danych obojga rodziców, na wniosek Stefana Półchłopka, przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Krynicy. Jego prawdziwe nazwisko brzmiało najprawdopodobniej Epifaniusz Drowniak. Sam Nikifor nie używał tego nazwiska - o sobie wcześniej mówił i podpisywał się na obrazach jako Nikifor.
Twórczość Nikifora odkryta została w 1930 przez ukraińskiego malarza Romana Turyna, który zapoznał z nią polskich i ukraińskich malarzy kapistów przebywających w Paryżu. Obrazy Nikifora wzbudziły ich zachwyt, zwracali przede wszystkim uwagę na bezbłędne operowanie kolorem. Entuzjastyczne opinie środowiska artystycznego nie zmieniły jednak nieprzychylnego stosunku do jego twórczości - nadal nie znajdował nabywców na swoje prace i zrozumienia dla swej sztuki.
Pierwsza publikacja na temat Nikifora pojawiła się w roku 1938 w czasopiśmie "Arkady" nr 3. Napisał ją Jerzy Wolff - nabywca dużej kolekcji dzieł Nikifora.
Od 1960 aż do śmierci Nikiforem opiekował się krynicki artysta malarz Marian Włosiński. Poświęcił dla niego swój talent i stworzył mu dobre warunki do pracy i życia, a po śmierci Nikifora zadbał o zachowanie jego twórczości. .
Na grobie Nikifora na krynickim cmentarzu znajdują się obecnie dwa napisy: "Nikifor Krynicki" alfabetem łacińskim i "Epifanij Drowniak" cyrylicą.
Talent Nikifora przejawiał się głównie w twórczości na kawałkach tektury, okładkach zeszytów, skrawkach papieru, na których uwieczniał autoportrety, widoki krynickich willi i cerkwie. Był przy tym wysoce płodnym twórcą, stworzył blisko 40 tysięcy dzieł. W centrum Krynicy-Zdroju, nad potokiem Kryniczanka w zabytkowej willi Romanówka znajduje się Muzeum Nikifora.
Największy zbiór obrazów i rysunków Nikifora znajduje się w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu.
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Nikifor_Krynicki)