Kocham Pana Panie Sulku - Pan Sułek śpiewa.mp3
-
1969 - Grand Funk -
1969 - On Time -
1970 - Closer To Home -
1971 - Survival -
1971- No Answer -
1972 - Phoenix -
1973 - Electric Light Orchestra II -
1973 - On The Third Day -
1973 - We're an American Band -
1974 - All The Girls In The World Beware -
1974 - Eldorado A Symphonie -
1974 - Shining On -
1975 - Born To Die -
1975 - Caught In The Act -
1976 - A New World Record -
1976 - Good Singin', Good Playin' -
1977 - draw the line -
1979 - Discovery -
1980 - Xanadu -
1981 - Time -
1983 - Secret Messages -
1986 - Balance Of Power -
1992 - Definitive Collection -
1998 Live At Wembley '78 -
2001 - Live in BBC -
2001 - Zoom -
2002 - Escapalogy -
2005 - Intensive Care -
2007 - (B-Sides) -
2009 - Pectus -
2010 - Heaven (Best Of Ballads) -
2011 - Homegrown - Alive In Lugano, 2011 -
2013 - A Show Beyond Man And Time (live) -
2013 - Blackfield IV -
2013 - Electric Light Orchestra - Live -
2013 - Swings Both Ways -
CD - 1 -
CD - 2 -
CD 1 -
CD 2 -
cd-1 -
CD1 -
cd-2 -
CD2 -
ELO - LIve -
Grand Funk Railroad -
Koncert w trójce -
Najpiękniejsze kolędy - 2011 -
Robbie Williams -
Zachomikowane
Historia tego słuchowiska zaczęła się w 1973 r., kiedy to reżyser Jerzy Markuszewski zamówił u Janczarskiego cykl komediowy. Nie precyzował tematyki, ale powiedział ma być śmiesznie i mają występować baba i chłop. Pierwsza emisja miała miejsce jeszcze tego samego roku w programie III Polskiego Radia w Ilustrowanym Tygodniku Rozrywkowym. Słuchowisko było następnie emitowane w różnych programach, głównie w Trójce, choć także w Jedynce. Ogółem ukazały się na antenie 294 odcinki, wciąż emitowane są one w Powtórce z rozrywki. Ostatnie odcinki nagrane zostały już po nagłej śmierci Janczarskiego.
Fabuła
W większości odcinków jedynymi bohaterami słuchowiska są tytułowy pan Sułek - niezbyt inteligentny, wieczny uczeń szkoły podstawowej oraz rencistka pani Eliza, która jest jego opiekunką. Czas w słuchowisku płynie zgodnie z rzeczywistym, zatem między pierwszym, a ostatnim odcinkiem mija prawie 30 lat. Niewiele jednak się zmienia:
- pani Eliza wciąż jest rencistką;
- pan Sułek mimo podeszłego już wieku wciąż jest uczniem szkoły podstawowej;
- pani Eliza wciąż bez wzajemności kocha się w Sułku;
- oboje wciąż mieszkają w rozlatującej się szopie i ledwo wiążą koniec z końcem;
- pani Eliza wciąż powtarza kocham pana, panie Sułku, a Sułek odpowiada Cicho, wiem!.
Obsada i postaci
W prawie wszystkich odcinkach jedynymi występującymi jest pani Eliza oraz pan Sułek. O ile Marta Lipińska od początku miała grać panią Elizę, o tyle Krzysztof Kowalewski do roli pana Sułka został zwerbowany w ostatniej chwili. Według jego opowieści początkowo do roli Sułka Janczarski przeznaczył Kazimierza Kaczora. Kaczor po prostu nie zdążył pojawić się na nagraniu, a naglił termin emisji i tu pojawił się Kowalewski. Oprócz nich występowali także:
- Jan Kobuszewski w kilku odcinkach gra listonosza i wypowiada kilka słów;
- Ewa Gawryluk w kilku odcinkach gra listonoszkę i jej miłość do Sułka jest głównym motywem odcinków;
- Maciej Zembaty w 7 odcinkach gra główną rolę u boku Celińskiej;
- Stanisława Celińska w 6 odcinkach gra główną rolę u boku Zembatego;
- Henryk Borowski w jednym z odcinków gra pradziada Huberta;
- Jacek Janczarski gra narratora.
Janczarski pisał do prawie każdego z odcinków bardzo dowcipne zakończenie i prawie każde z nich czytał sam, jednak w początkowych odcinkach zakończenia czytane były przez innych. Byli to m.in. Stefan Friedmann, Maria Czubaszek, Jerzy Markuszewski, Jan Tadeusz Stanisławski.
Oprócz występujących postaci są też takie, o których bohaterowie opowiadają. Głównym bohaterem opowieści jest Gajowy Marucha, jego podopieczny Cypis oraz doktor Wałaszewski, choć pojawiają się także inne osoby (głównie z otoczenia Sułka). Gajowy Marucha jest także bohaterem większości dowcipnych zakończeń czytanych przez Janczarskiego.
Ciekawostki
Ukazało się wydanie książkowe zawierające niektóre epizody cyklu, kilka z nich doczekało się też ekranizacji jako krótkie formy w TVP.
W 2004 roku ukazało się wydanie archiwalnych audycji na płycie CD.
W radiowej Trójce emitowano także krótkie słuchowisko Saga Rodu Wymęga-Zarawiejskich, o którym wspomniano na początku.
Po śmierci Janczarskiego w radiowej Trójce ukazały się wspomnienia ze współpracy z nim, m.in. Kowalewskiego i Lipińskiej.
Pierwowzorem postaci pana Sułka jest Antoni Sułek (obecnie profesor), z którym Janczarski studiował socjologię na UW.
Pierwowzorem postaci "doktora Wałaszewskiego" jest prof. dr hab. med. Janusz Wałaszewski chirurg, transplantolog, dyrektor Poltransplantu, prywatnie przyjaciel Janczarskiego.