Magnat (1986)

* Film fabularny
* Produkcja: Polska
* Rok produkcji: 1986
* Premiera: 1987. 12. 21
* Gatunek: Film psychologiczny, Film obyczajowy
* Język: polski, niemiecki
* Dane techniczne: Barwny. 4888 m. 171 min. (Część I - 91 min, Część II - 85 min.)
Plenery: Pszczyna, Książ, Bielsko-Biała.
W filmie wykorzystano tkaniny Fabryki Wyrobów Runowych "Runotex" w Kaliszu.
Film jest dedykowany pamięci Krystyny Krasińskiej i Marcina Isajewicza, którzy zginęli w wypadku samochodowym w czasie realizacji filmu.

# Reżyseria: Filip Bajon
# Scenariusz: Filip Bajon
# Zdjęcia: Piotr Sobociński
# Muzyka: Jerzy Satanowski

Obsada aktorska: Jan Nowicki (książę Hans Heinrich XV Von Teuss), Olgierd Łukaszewicz (Franzel, syn Hansa Heinricha), Jan Englert (Conrad, syn Hansa Heinricha), Bogusław Linda (Bolko, syn Hansa Heinricha), Grażyna Szapołowska (Marisca, żona Hansa Heinricha, kochanka Bolka), Maria Gładkowska (Daisy, żona Hansa Heinricha), Rolf Hoppe (Heinberg), Alfred Struwe (Wilhelm II , cesarz Niemiec), Walter Jackel (Goebbels Joseph), Zygmunt Bielawski (Kazimierz, sekretarz Hansa Heinricha), Jerzy Bińczycki (Zbierski, dyrektor kopalni Von Teussów, ojciec Jurka), Jerzy Trela (sztygar Grela; także jego syn), Marek Barbasiewicz (Jurek Zbierski, kochanek Conrada), Henryk Bista (Gosche, asystent Goebbelsa), Mirosława Marcheluk (Missy), Witold Holtz (Kluge, funkcjonariusz NSDAP), Włodzimierz Musiał (Nelke, członek dyrekcji kopalnii Von Teussów) i inni.


Saga rodu arystokratów niemieckich żyjących na kresach zachodnich, pokazana na tle przełomowych wydarzeń dziejowych. Scenariusz powstał na podstawie historycznych przekazów związanych z rodem książąt pszczyńskich von Pless. Miłość, zdrada, walka o zachowanie rodowej fortuny i pozycji, dramaty i skandale oraz wzajemne relacje polsko-niemieckie i doniosłe wydarzenia dziejowe odciskające swoje piętno na losach jednostek tworzą fabułę filmu. "Magnat" został uhonorowany Nagrodą Specjalną Jury i Brązowymi Lwami dla Bogusława Lindy na Festiwalu w Gdańsku w 1987 roku.
Rok 1900. Książę pszczyński, Hans Friedrich von Teuss XVII, gości cesarza Wilhelma II. Zadowolony z polowania cesarz proponuje mu urząd nadwornego Wielkiego Łowczego lub ambasadora w Londynie. Ku niazadowoleniu swej żony, Daisy, książę wybiera tytuł Wielkiego Łowczego. Rok 1932. Książę jest częściowo sparaliżowany. W pałacu przebywa wraz z niedawno poślubioną małżonką Mariscą de Bodege i najmłodszym synem, Bolkiem, zalecającym się do macochy. Na wieść o chorobie ojca przyjeżdżają: najstarszy syn - Franzel, pracujący u Heinberga, jednego z najbogatszych obecnie właścicieli kopalń w Westfalii i trzeci syn - Conrad, przebywający w Warszawie razem z przyjacielem z lat dzieciństwa, Jurkiem Zbierskim, z którym łączą go intymne więzy uczuciowe. Wobec katastrofalnego stanu finansów von Teussów, Franzel uzyskuje pełnomocnictwo do zarządzania całym majątkiem rodzinnym. Rok 1917. Książę odczytuje na wiecu ludności polskiej Śląska deklarację cesarza o utworzeniu, po zwycięstwie w wojnie, Królestwa Polskiego, z Franzem jako królem . . . Książę usiłuje popełnić samobójstwo, kiedy Daisy przyznaje się do romansu z cesarzem. Rok 1932. Bracia von Teuss objeżdżają strajkujące kopalnie śląskie. Franzel zwalnia z pracy dyrektora Zbierskiego. Decyduje się też wyjechać do Niemiec pozostawiając w pałacu Bolka. Rok 1922. Prowadzeni przez górnika Grelę powstańcy śląscy, wkraczają do pałacu pszczyńskiego. Książę wręcza im swoją wizytówkę w jęz. polskim . . . Conrad czuje się Polakiem, zostaje katolikiem i w czasie mszy na rynku przyjmuje komunię świętą. Rok 1933. Frenzel związuje się z hitlerowcami, którym za pośrednictwem Heinberga przekazuje pieniądze. O romansie Bolka z Mariscą dowiaduje się i książę, i prasa brukowa. Wybucha skandal. Frenzel żeni Bolka z Mariscą. Nowożeńcy wyjeżdżają do Szwajcarii. Teussowie znajdują się na skraju bankructwa. Rok 1935. Na lotnisku w Gliwicach hitlerowcy aresztują Bolka powracającego ze Szwajcarii . . . Conrad zgadza się na przejście kopalń pod zarząd polski . . . Franzel stara się w Berlinie o zwolnienie Bolka z więzienia. Uzyskuje jednak widzenie z bratem, który na skutek podawania mu środków odurzających jest już wrakiem człowieka. Franzel usiłuje popełnić samobójstwo . . . Bolko wraca do pałacu. Pozostało mu kilka godzin życia. Prosi ojca o przebaczenie. Wkrótce potem umiera sam Hans von Teuss XVII. Epilog. Conrad odwiedza po wojnie pałac pszczyński. Spotyka Kazimierza, byłego sekretarza ojca, obecnie portiera muzeum. Obaj razem z wycieczką oglądają stare kroniki filmowe z życia rodziny von Teuss.

Nie ma plików w tym folderze