10565-857.jpg
malarstwo / Zorn Anders - galeria malarstwa, akty / 10565-857.jpg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
Anders Zorn
Anders Zorn (ur. 18 lutego 1860 w Mora, zm. 22 sierpnia 1920, Mora) to szwedzki malarz i grafik. Znany głównie z portretów i aktów. Leonhard Anders Zorn szwedzki malarz, akwaforcista i rzeźbiarz, urodził się 18 lutego 1860 r. w miejscowości Mora. Był nieślubnym dzieckiem, zrodzonym ze związku Andersdotter Anny Grudd i Leonharda Zorna. Jego ojciec zmarł w Helsinkach w 1872 r., ale uznał go i pozwolił mu nosić swoje imię. W wieku 12 lat Leonhard Anders Zorn został wysłany do szkoły w Enköping. Trzy lata później dostał się do Królewskiej Akademii Sztuki w Sztokholmie. Jako młody chłopiec chciał zostać rzeźbiarzem pociągało go, bowiem rzeźbienie koni w drewnie. Powoli jednak zmieniał swoją technikę, zaczęła go interesować akwarela, którą stosował do 1887 r. Na początku 1881 r. poznał swoją przyszłą żonę, Emmę Lamm. Pochodziła ona z zamożnej żydowskiej rodziny w Sztokholmie, dlatego latem tegoż samego roku, malarz wyjechał za granicę na studia, by zarobić wystarczająco dużo pieniędzy na założenie własnej rodziny. Cztery kolejne lata spędził, zatem głównie w Anglii i Hiszpanii. Jesienią 1885 r. wziął ślub z Emmą Lamm. Pierwsze lata ich małżeństwa były wysoce inspirujące dla Zorna. Jako akwarelista dotarł na sam szczyt sławy. Najwięcej słynnych akwareli namalował w Mora w 1886. Dwa następne lata spędził wraz z żoną w St. Ives w Kornwalii.
Zaczął się wówczas interesować obrazami olejnymi. Namalowany przez niego, nową techniką, obraz Wędkarz w St Ives, okazał się wielkim sukcesem. Obraz ten został pokazany w 1888 r. na Salonie w Paryżu. Tegoż samego roku osiadł się w tej przepięknej francuskiej stolicy i przebywał tam kolejne 8 lat. Od 1889 do 1894 namalował pewną liczbę prac, które pozwoliły mu uzyskać wybitną pozycję w paryskiej sztuce świecie. Pozycja ta została potwierdzona podczas targów światowych w Paryżu w 1889 r. Mając 29 lat zaczął malować portrety. Jego reputacja jako wykwalifikowanego portrecisty dotarła do wyższych klas. W kolejce do pozowania Zornowi ustawiali się różni członkowie szwedzkiej królewskiej rodziny, a nawet trzej amerykańscy prezydenci. W portretach przedstawiał, bowiem indywidualny charakter osoby pozującej. Otoczenie modelu było, również ważne dla Zorna. Wierzył, że portret powinien zostać namalowany w naturalnym środowisku, a nie sztucznym. W kolejnych latach Zorn został wybrany dyrektorem szwedzkiej wystawy dzieł sztuki. W latach 1896-1897 i 1898-1899, 1900-1901, 1903-1904, 1907 i 1911 nieustannie podróżował do Stanów Zjednoczonych, tam też powstały jego kolejne dzieła. W 1896 r. zdecydował się wraz żoną powrócić do rodzinnego domu w Szwecji. Jego żona zaczęła tam zachęcać ówczesne społeczeństwo do nauki czytania, utworzyła parafialną bibliotekę, dom dzieci i domową organizację rzemiosła. Wspólnie z mężem założyła też ludową szkołą średnia, gdzie młodzież mogła zdobyć stosowne wykształcenie. Jego stan zdrowia znacznie się jednak pogorszył. Zmarł 22 sierpnia 1920 r. Został pochowany na cmentarzu w Mora. Jego żona zmarła 21 lat później, ale przez cały ten czas pracowała nad tym, by utworzyć muzeum poświęcone pracom męża, dokonała tego w 1939 r.
Anders Zorn
Anders Zorn
Anders Zorn (ur. 18 lutego 1860 w Mora, zm. 22 sierpnia 1920, Mora) to szwedzki malarz i grafik. Znany głównie z portretów i aktów. Leonhard Anders Zorn szwedzki malarz, akwaforcista i rzeźbiarz, urodził się 18 lutego 1860 r. w miejscowości Mora. Był nieślubnym dzieckiem, zrodzonym ze związku Andersdotter Anny Grudd i Leonharda Zorna. Jego ojciec zmarł w Helsinkach w 1872 r., ale uznał go i pozwolił mu nosić swoje imię. W wieku 12 lat Leonhard Anders Zorn został wysłany do szkoły w Enköping. Trzy lata później dostał się do Królewskiej Akademii Sztuki w Sztokholmie. Jako młody chłopiec chciał zostać rzeźbiarzem pociągało go, bowiem rzeźbienie koni w drewnie. Powoli jednak zmieniał swoją technikę, zaczęła go interesować akwarela, którą stosował do 1887 r. Na początku 1881 r. poznał swoją przyszłą żonę, Emmę Lamm. Pochodziła ona z zamożnej żydowskiej rodziny w Sztokholmie, dlatego latem tegoż samego roku, malarz wyjechał za granicę na studia, by zarobić wystarczająco dużo pieniędzy na założenie własnej rodziny. Cztery kolejne lata spędził, zatem głównie w Anglii i Hiszpanii. Jesienią 1885 r. wziął ślub z Emmą Lamm. Pierwsze lata ich małżeństwa były wysoce inspirujące dla Zorna. Jako akwarelista dotarł na sam szczyt sławy. Najwięcej słynnych akwareli namalował w Mora w 1886. Dwa następne lata spędził wraz z żoną w St. Ives w Kornwalii.
Zaczął się wówczas interesować obrazami olejnymi. Namalowany przez niego, nową techniką, obraz Wędkarz w St Ives, okazał się wielkim sukcesem. Obraz ten został pokazany w 1888 r. na Salonie w Paryżu. Tegoż samego roku osiadł się w tej przepięknej francuskiej stolicy i przebywał tam kolejne 8 lat. Od 1889 do 1894 namalował pewną liczbę prac, które pozwoliły mu uzyskać wybitną pozycję w paryskiej sztuce świecie. Pozycja ta została potwierdzona podczas targów światowych w Paryżu w 1889 r. Mając 29 lat zaczął malować portrety. Jego reputacja jako wykwalifikowanego portrecisty dotarła do wyższych klas. W kolejce do pozowania Zornowi ustawiali się różni członkowie szwedzkiej królewskiej rodziny, a nawet trzej amerykańscy prezydenci. W portretach przedstawiał, bowiem indywidualny charakter osoby pozującej. Otoczenie modelu było, również ważne dla Zorna. Wierzył, że portret powinien zostać namalowany w naturalnym środowisku, a nie sztucznym. W kolejnych latach Zorn został wybrany dyrektorem szwedzkiej wystawy dzieł sztuki. W latach 1896-1897 i 1898-1899, 1900-1901, 1903-1904, 1907 i 1911 nieustannie podróżował do Stanów Zjednoczonych, tam też powstały jego kolejne dzieła. W 1896 r. zdecydował się wraz żoną powrócić do rodzinnego domu w Szwecji. Jego żona zaczęła tam zachęcać ówczesne społeczeństwo do nauki czytania, utworzyła parafialną bibliotekę, dom dzieci i domową organizację rzemiosła. Wspólnie z mężem założyła też ludową szkołą średnia, gdzie młodzież mogła zdobyć stosowne wykształcenie. Jego stan zdrowia znacznie się jednak pogorszył. Zmarł 22 sierpnia 1920 r. Został pochowany na cmentarzu w Mora. Jego żona zmarła 21 lat później, ale przez cały ten czas pracowała nad tym, by utworzyć muzeum poświęcone pracom męża, dokonała tego w 1939 r.
Anders Zorn
Anders Zorn
