Nikifor.wmv
-
1 -
2 -
2011 - 2021 -
2016 -
2017 -
2018 -
2019 -
2019 r -
2020 -
2020 - 2021 -
2020r -
2021 -
2022 -
2022 r -
2023 -
2024 -
3 -
4 -
5 -
6 -
7 -
8 -
aniołki -
BN -
bombki -
boxy -
Chrzest, Bierzmowanie -
czekoladownik -
czekoladowniki -
Ewa -
Figurki z filcu p.Zdzisława -
gwiazdki -
inne -
kartki -
komp -
LB -
makrama -
muchomorki -
pianka -
slider box -
stemple -
ślub -
świeca -
Świece -
tekturki -
wcześniejsze -
Wielkanoc -
Wiosna 2019 r -
wiosna 2022 -
zima luty 2018
Był samotny, żył w nędzy i przez większość życia był uważany za upośledzonego psychicznie kalekę. Mówił bełkotliwie i niewyraźnie. Okazało się później, że jego język był przyrośnięty. Był pochłonięty pasją malarską. Pod koniec życia został doceniony i uznany na całym świecie za jednego z najwybitniejszych prymitywistów.
Nikifor był synem Eudokii Drowniak - ubogiej, głuchoniemej Rusinki, która trudniła się noszeniem wody do krynickich schronisk i pensjonatów - oraz, jak się przypuszcza, jednego z artystów malarzy, jakich wielu mieszkało wtedy w willi "Trzy Róże", największego w tamtym czasie pensjonatu w Krynicy (jedna z najbardziej rozpowszechnionych plotek przypisywała ojcostwo Aleksandrowi Gierymskiemu). Jednakże te dane biograficzne są niepewne i niepotwierdzone.
Tożsamość Nikifora Krynickiego została ustalona przez władze, kiedy to w 1962 roku sąd w Muszynie ustalił jego akt urodzenia z podaniem fikcyjnych danych obojga rodziców, na wniosek Stefana Półchłopka, przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Krynicy. Jego prawdziwe nazwisko brzmiało najprawdopodobniej Epifaniusz Drowniak. Sam Nikifor nie używał tego nazwiska - o sobie wcześniej mówił i podpisywał się na obrazach jako Nikifor.
Twórczość Nikifora odkryta została w 1930 przez ukraińskiego malarza Romana Turyna, który zapoznał z nią polskich i ukraińskich malarzy kapistów przebywających w Paryżu. Obrazy Nikifora wzbudziły ich zachwyt, zwracali przede wszystkim uwagę na bezbłędne operowanie kolorem. Entuzjastyczne opinie środowiska artystycznego nie zmieniły jednak nieprzychylnego stosunku do jego twórczości - nadal nie znajdował nabywców na swoje prace i zrozumienia dla swej sztuki.
Pierwsza publikacja na temat Nikifora pojawiła się w roku 1938 w czasopiśmie "Arkady" nr 3. Napisał ją Jerzy Wolff - nabywca dużej kolekcji dzieł Nikifora.
Od 1960 aż do śmierci Nikiforem opiekował się krynicki artysta malarz Marian Włosiński. Poświęcił dla niego swój talent i stworzył mu dobre warunki do pracy i życia, a po śmierci Nikifora zadbał o zachowanie jego twórczości. .
Na grobie Nikifora na krynickim cmentarzu znajdują się obecnie dwa napisy: "Nikifor Krynicki" alfabetem łacińskim i "Epifanij Drowniak" cyrylicą.
Talent Nikifora przejawiał się głównie w twórczości na kawałkach tektury, okładkach zeszytów, skrawkach papieru, na których uwieczniał autoportrety, widoki krynickich willi i cerkwie. Był przy tym wysoce płodnym twórcą, stworzył blisko 40 tysięcy dzieł. W centrum Krynicy-Zdroju, nad potokiem Kryniczanka w zabytkowej willi Romanówka znajduje się Muzeum Nikifora.
Największy zbiór obrazów i rysunków Nikifora znajduje się w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu.
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Nikifor_Krynicki)