Mi-14.rar

Mi-14 (ros. Ми-14, oznaczenie NATO Haze) – wielozadaniowy śmigłowiec morski, produkcji radzieckiej, zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Michaiła Mila jako rozwinięcie udanej konstrukcji Mi-8. Śmigłowiec ma możliwość prowadzenia długotrwałych zadań nad powierzchnią wody.

Prace nad wersją Mi-8 dla radzieckiej marynarki wojennej rozpoczęto w 1968 roku. Prototyp Mi-14 został oblatany w 1973, a w 1975 wszedł do produkcji seryjnej, która umieszczona została w Kazańskiej Fabryce Śmigłowców. W 1978 roku rozpoczęto eksport do innych krajów.

Śmigłowiec o konstrukcji półskorupowej wykonanej z duraluminium, kadłub łodziowy, podwozie chowane. Wirnik główny pięciołopatowy, metalowy. Załogę wersji wojskowych stanowi 4-5 osób, cywilnych 2. Wersja ratownictwa morskiego Mi-14PS posiada kosz ratunkowy do wyławiania rozbitków z wody. Śmigłowiec może wodować (stan morza do 2 stopni Beauforta) oraz holować za sobą tratwy (stan morza do 4 stopni Beauforta) z rozbitkami.
Z takiej maszyny (Mi-14PS), jedynej tak odpornej na warunki pogodowe, polscy ratownicy opuszczali się na kadłub odwróconego już promu Heweliusz, w poszukiwaniu rozbitków w czasie pamiętnej katastrofy morskiej 14 stycznia 1993 roku.

Wersje

Mi-14PŁ – wersja do zwalczania okrętów podwodnych posiadająca radionamiernik, boje akustyczne, wykrywacz anomalii magnetycznych a uzbrojona w torpedy
Mi-14PŁM – udoskonalona wersja Mi-14PŁ
Mi-14BT – wariant do poszukiwania i niszczenia min
Mi-14PS – wersja ratownictwa morskiego
Mi-14P – cywilna wersja pasażerska
Mi-14GP – cywilna wersja pasażersko-transportowa
Mi-14PŻ – wersja gaśnicza
Mi-14PX – polski egzemplarz Mi-14PŁ przystosowany w ograniczonym stopniu do wykonywania zadań poszukiwawczo-ratowniczych