Aftermath 1994.avi

Akcja rozgrywa się w jednym miejscu, kostnicy. Obserwujemy pracę dwóch mężczyzn. Bez emocji, w milczeniu, oddani rutynowym czynnościom. Jeden z nich po dokonanej autopsji kończy pracę i opuszcza pomieszczenie. W tym momencie rozpoczyna się właściwa „akcja” filmu. Drugi mężczyzna postanawia zostać w pracy trochę dłużej. Autopsji poddane zostaje ciało młodej kobiety, choć „autopsja” w tym przypadku to niewłaściwe słowo. Widz zaczyna dostrzegać nienaturalne zachowanie pracownika kostnicy. Rozbiera zwłoki, po czym napawa się ich widokiem. Na tym jednak nie koniec. To, czego widz będzie świadkiem, nie da się opisać słowami…

Film trwa zaledwie 30 minut, ale to w zupełności wystarczy, aby doznać niemałego szoku. Zarówno sceny autopsji, jak i te przedstawiające „chorą zabawę” jednego z mężczyzn, mogą niejednych przyprawić o mdłości. Ale to, co w filmie Cerdy wysuwa się na pierwszy plan i policzkuje widza, to sama tematyka, omijana szerokim łukiem przez współczesnych twórców ekranowej grozy. Film miał na celu szokować, i robi to w sposób nad wyraz bezpośredni. Zniesmaczenie potęguje się z minuty na minutę, aby w samej końcówce powalić widza na deski. Hiszpański obraz porusza temat trudny i za to należy się twórcom uznanie. To, co rzuca się w oczy, to brak subtelności i niedomówień, tutaj wszystko podane jest na tacy. Film zdominowany jest przez kolor czerwony, co w połączeniu z cicho snującą się muzyką klasyczną daje wybuchową mieszankę. Idealna wręcz harmonia.