Reżyseria: Andrzej Trzos-Rastawiecki
Scenariusz: Władysław Terlecki, Andrzej Trzos-Rastawiecki
Zdjęcia: Zygmunt Samosiuk
Muzyka: Jerzy Maksymiuk
Obsada aktorska: Tadeusz Łomnicki (Starzyński Stefan), Jack Recknitz (dziennikarz z USA), Henryk Czyż (zastępca Starzyńskiego), Wanda Elbińska (sekretarka), Rudolf Gołębiowski (Niedziałkowski Mieczysław), Józef Konieczny (zastępca Starzyńskiego), Halina Łabonarska (pokojówka Starzyńskiego), Władysław Kozłowski (zastępca Starzyńskiego), Andrzej Polkowski (doktor Stefan, przyjaciel Starzyńskiego), Ryszard Sobolewski (generał Rommel), Tadeusz Bogucki (Kościałkowski Marian), Aleksander Fabisiak (oficer), Sol Flapan (radiotelegrafista ambasady Stanów Zjednoczonych), Maria Homerska (dama z kawiarni), Lech Łotocki (plutonowy podchorąży Piłsudski), Janusz Michałowski (lekarz), Jerzy Próchnicki (Próchnik Adam Feliks), Stanisław Staniek (Tokarzewski-Karaszewicz Michał), Karol Sturm (oficer Gestapo), Tadeusz Tarnowski (Czuma Walerian), Jerzy Zass (Dubois Stanisław), Aleksander Błaszyk (nie występuje w czołówce), Jacek Brick (nie występuje w czołówce), Jacek Czyż (nie występuje w czołówce), Lucjan Dytrych (nie występuje w czołówce), Wanda Elbińska-Robaczewska (sekretarka Starzyńskiego; nie występuje w napisach), Piotr Grabowski (nie występuje w czołówce), Jolanta Grusznic (nie występuje w czołówce), Marek Idziński (nie występuje w czołówce), Hieronim Konieczka (nie występuje w czołówce), Leszek Kubanek (nie występuje w czołówce), Herman Lercher (krawiec proponujący Starzyńskiemu szycie mundurów; nie występuje w napisach), Juliusz Lubicz-Lisowski (nie występuje w czołówce),
Rok 1934. Stefan Starzyński zostaje komisarycznym prezydentem Warszawy. Na stanowisku tym ma pozostać do wyborów. Rok 1939 w wyborach Starzyński nie uzyskuje wymaganej większości, ale w dalszym ciągu pełni funkcję prezydenta. 1 września 1939, Stefan Starzyński zaczyna organizować życie w bomardowanej stolicy. Sprzeciwia się nakazowi ewakuowania ważniejszych urzędów i w porozumieniu z gen. Czumą oragnizuje cywliną obronę miasta. W odpowiedzi na apel prezydenta warszawiacy budują barykady, kopią rowy przeciwlotnicze, przygotowują punkty sanitarne. W swoich codziennych przemówieniach radiowych Starzyński podtrzymuje na duchu ludność stolicy. Warszawę opuszczają w pośpiechu przedstawiciele obcych placówek dyplomatycznych, pozostaje jednak amerykański dziennikarz zafascynowany bohaterską postawą mieszkańców i ich prezydneta. Tymczasem sytuacja w mieście jest z każdym dniem coraz trudniejsza, brakuje wody, elektryczności, lekarstw. 26 września zapada decyzja o kapitulacji. W sztabie naczelnego dowództwa pojawia sie zdesperowany młody żołnierz z zamierem zabicia gen. Rómmla, który jego zdaniem zdradził ojczyznę godząc się na kapitulację. Do zabójstwa jednak nie dochodzi. Niemcy wkraczają do Warszawy, Starzyński nie chce skorzystać z ostatniej szansy wyjazdu - swoje miejsce w samolocie odstępuje amerykańskiemu dziennikarzowi. Miesiąc później zostaje aresztowany w swoim gabinecie przez gestapo i wywieziony w nieznane miejsce.