Marcus Tullius Cicero - O wróżeniu; O przeznaczeniu; O starości; O przyjaźni.pdf

Marcus Tullius Cicero- ( ur. 3 stycznia 106 p.n.e., zm. 7 grudnia 43 p.n.e.) – mówca rzymski, popularyzator filozofii greckiej, polityk, słynny ze stłumienia spisku Katyliny. Stronnik optymatów. Zamordowany wraz z bratem Kwintusem na polecenie Marka Antoniusza, który zemścił się w ten sposób za obelżywe słowa Filipiki.

Jego ogromny dorobek literacki stanowią dzieła retoryczne: De oratore (O mówcy), Brutus, Orator, a także dzieła filozoficzne: De re publica (O państwie), De officiis (O powinnościach), De finibus bonorum et malorum (O granicach dobra i zła) i inne. Szczególną wartością odznaczają się Listy Cycerona. Najcenniejsze są jednak mowy, w tym: Mowy przeciwko Katylinie, W obronie Milona i Filipiki przeciwko Antoniuszowi oraz Mowy przeciwko Werresowi.

Cycero, jako homo novus (czyli jako pierwszy w rodzinie sprawujący wysoki urząd), rozpoczął swą karierę jako kwestor w 75 roku p.n.e. na Sycylii w mieście Lilibeum, w 69 został edylem kurulnym, w 66 pretorem, w 63 - wraz z Gajuszem Antoniuszem Hybrydą - konsulem. To właśnie za konsulatu wykrył spisek Katyliny, co zostało opisane w De coniuratione Catilinae Salustiusza. W kulturze Europy stał się symbolem mówcy i obrońcy wolności republiki.

"Praca tworzy zaporę przeciwko smutkowi."; "Tam ojczyzna, gdzie (jest) dobrze."; "Każdy człowiek może zbłądzić, uparcie trwa w błędzie tylko głupiec."; "Doświadczenie jest najlepszym nauczycielem."; "Pokój bez książek jest jak ciało bez duszy."; Fortuna jest ślepa i ślepymi czyni swoich wybranych." Cyceron