Jak to jest zrobione - Łuki tradycyjne.avi

Łuki różnią się między sobą materiałem z którego są wykonane, kształtem łęczyska i miejscem pochodzenia. Pierwszym typem jest łuk prosty. To najstarsza i najprostsza konstrukcja tego rodzaju broni. Łęczysko jest w nim proste i wygina się w momencie naciągania cięciwy. Najczęściej używane do jego budowy było drewno cisowe i bambusowe, które wpływały na zasięg broni, dochodzący nawet do 200 metrów. Łuk walijski miał łęczycko sięgające niekiedy 2 metrów, a więc około dwa razy dłuższe niż w tradycyjnym łuku prostym. Ze względu na swoje rozmiary i trudność oddawania strzału, korzystali z tej broni tylko wyszkoleni zbrojni, najczęściej rycerze tworzący oddział łuczniczy. Cięższe rodzaje strzał używane podczas ataku miały siłę na tyle dużą, by przebić metalową zbroję. Jego budowa jest najbardziej zbliżona do współczesnego łuku sportowego. Na terenie Azji bardzo popularny wśród wojowników, szczególnie konnych, był łuk refleksyjny. Był wykonany z różnych rodzajów drewna, przynajmniej dwa z nich klejono ze sobą w momencie wygięcia konstrukcji. Takiemu sposobowi budowy zawdzięcza swój wygięty kształt. Mimo mniejszego zasięgu i celności był bardzo popularną bronią, używaną podczas napadów konnych na pieszych wrogów.


Łuk jest rodzajem sprężyny, która gromadzi, a następnie gwałtownie wyzwala energię. Dokonuje się tego za pomocą cięciwy, naciąganej ręką łucznika. Puszczona cięciwa przekazuje zgromadzoną w łęczysku energię strzale, która leci dalej i szybciej niż jakikolwiek pocisk rzucony ręką.
Przyglądając się rozwojowi łucznictwa i ewolucji łuku na przestrzeni dziejów, możemy spróbować je klasyfikować. Porównując je pod względem wykorzystanych materiałów do ich budowy wyróżniamy cztery typy łuków:
- drewniany
- łączony
- klejony
- kompozytowy.
Próbując klasyfikować łuki pod względem sposobu wykonania i kształtu, możemy podzielić je na siedem rodzajów:
- równikowy
- długi
- płaski
- asymetryczny
- gięty
- angularny
- refleksyjny
- retrofleksyjny.
W podanym zestawieniu nie są uwzględnione współczesne łuki sportowe i łuki bloczkowe. Obydwa nie należą do łuków historycznych i wymagają osobnego omówienia.