Adam Lepa - Świat Manipulacji - Socjotechnika Propaganda.pdf
drzewko214 / Adam Lepa - Świat Manipulacji - Socjotechnika Propaganda.pdf
Download: Adam Lepa - Świat Manipulacji - Socjotechnika Propaganda.pdf
Pobierz0,51 MB
Odkrycie prawdy o manipulacji stało się nowym wstrząsem dla wielu
mieszkańców tej części Europy. W machinie propagandowej komunizmu
stosowano w poczuciu całkowitej bezkarności wszystkie dostępne sposoby
manipulowania, zakładając naiwnie, że zniewolony umysł człowieka nie
będzie w stanie odkryć maskowanych skutecznie mechanizmów, które
funkcjonowały w celu zawładnięcia całym społeczeństwem, aby nim
dowolnie i bez ograniczeń dysponować. Jeżeli zaś mówiono publicznie o
manipulacji, to zawsze odnoszono ją wyłącznie do kapitalistycznych systemów
władzy. W ustroju socjalistycznym bowiem nie mogło być miejsca na
jakąkolwiek manipulację1.
Ponieważ jednak wielkie organizmy społeczne z dużą powolnością przyswajają
sobie prawdy trudne i niepopularne, przetojeszcze dziś mówienie o
manipulacji w mass mediach może budzić zdziwienie połączone z
niedowierzaniem.
mieszkańców tej części Europy. W machinie propagandowej komunizmu
stosowano w poczuciu całkowitej bezkarności wszystkie dostępne sposoby
manipulowania, zakładając naiwnie, że zniewolony umysł człowieka nie
będzie w stanie odkryć maskowanych skutecznie mechanizmów, które
funkcjonowały w celu zawładnięcia całym społeczeństwem, aby nim
dowolnie i bez ograniczeń dysponować. Jeżeli zaś mówiono publicznie o
manipulacji, to zawsze odnoszono ją wyłącznie do kapitalistycznych systemów
władzy. W ustroju socjalistycznym bowiem nie mogło być miejsca na
jakąkolwiek manipulację1.
Ponieważ jednak wielkie organizmy społeczne z dużą powolnością przyswajają
sobie prawdy trudne i niepopularne, przetojeszcze dziś mówienie o
manipulacji w mass mediach może budzić zdziwienie połączone z
niedowierzaniem.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Akcja tej wzruszającej powieści toczy się głównie na Krymie wśród dzikiej pięknej przyrody w domu Medei Mendez, przedstawicielki starej greckiej rodziny Sinopli. Z wielkiej rodziny zamieszkującej od dawna malowniczą krymską ziemię tylko ona tu została – bezdzietna, zamknięta w sobie, dumna i niezależna kobieta o bardzo silnej osobowości – innych los rzucił w różne strony radzieckiego imperium: do Wilna, Moskwy, Taszkentu, Tbilisi. Ale co roku właśnie tu, od wiosny do jesieni, spotykają się jej liczni krewni – dzieci i wnuki jej rodzeństwa. Ich sprawy splatają się z jej własną zawikłaną ścieżką życia. Właściwa akcja toczy się bowiem w 1976 roku, ale we wspomnieniach Medei ożywa też przeszłość: beztroskie dzieciństwo, lata szkolne i długoletnia przyjaźń z Leną, a także wszystkie historyczne wydarzenia: rewolucja, przesiedlenia, dwie wojny, lata stalinowskie, które odcisnęły się tragicznym piętnem na ich rodzinie i całej krymskiej ziemi.
Staroświecki i romantyczny świat Medei kontrastuje z bardziej nowoczesnym i chaotycznym światem jej młodych krewnych, a szczególnie z ich seksualną swobodą. Medea obserwuje ich, lecz do niczego się nie wtrąca, kocha i akceptuje takich, jakimi są. Ten łagodny i spokojny obraz rodzinnych perypetii, odpowiadający rzeczywistości radzieckiej z drugiej połowy lat siedemdziesiątych, burzy samobójcza śmierć Maszy – wrażliwej poetki, szczęśliwej matki i żony, uwikłanej w namiętny romans z radzieckim macho. Od pierwszych stron książki zanurzamy się w nastrojowy i surowy krymski krajobraz, w którym widać kolory, słychać dźwięki i czuć zapachy. Piękna proza, w duchu Czechowa, przedstawiająca codzienność, w której nie ma jednak miejsca na nudę, która pulsuje życiem i wciąż zaskakuje niespodziankami. “W błogiej wizji świata lat siedemdziesiątych, gdy miłość i czas zbiera swoje żniwo, Medea rozumie i akceptuje wszystko, bardziej niż sama Matka Natura”.
W 2004 roku, pośród rozmaitych dokumentów w domu rodzinnym w Greenway, odkryto osobiste notesy Agaty Christie: 73 zeszyty z notatkami, spisami, szkicami powieści i opowiadań zawierające fascynujące szczegóły z warsztatu pisarki, których nie ujawniła nawet w swojej „Autobiografii”.W narrację zostały wplecione i wyróżnione odmienną czcionką różnego rodzaju fragmenty: zapisy myśli Agaty Christie (kursywą) i zapiski z notatników z pomysłami na kolejne kryminały (czcionką ozdobną), którym towarzyszą odwzorowania wybranych stron z prawdziwych notatników autorki. Jeśli w danym rozdziale zawarto rozwiązania zagadek kryminalnych, tytuły tych książek podano na początku rozdziału.