68559482_419241448690142_2016889193065611264_o.jpg

bodkacy / WIECZORNE ROZMOWY - Antyradio / WR od 671 do 680 / 68559482_419241448690142_2016889193065611264_o.jpg

Download: 68559482_419241448690142_2016889193065611264_o.jpg

Pobierz

444 KB

(1701px x 1697px)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

bodkacy

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

671 WR - 23 czerwca 2019.mp3

ROZWIJAJ CIERPLIWOŚĆ Nie powinniśmy się spieszyć ani oczekiwać, że z dnia na dzień staniemy się doskonali. Niecierpliwość i zachłanność tylko nas zaślepią. Bez cierpliwości nie da się żyć w zgodzie z Programem — krok po kroku, godzina za godziną, dzień po dniu. Ćwicząc cierpliwość, uczymy się wychwytywać codzienne okazje do rozwoju. Naszej nowej więzi z Siłą Wyższą również nie da się zbudować z dnia na dzień. Aby ją osiągnąć, warto czekać i dokładać starań. Nie pędźmy na złamanie karku — traktujmy każdy dzień jako skarbnicę nowych doświadczeń, które pomagają nam stopniowo wzrastać. CZY NAUCZYŁEM SIĘ CIERPLIWOŚCI?

64970301_393474424600178_2213658889189064704_n.jpg

672 WR - 30 czerwca 2019.mp3

WCIĄŻ TRZEŹWIEJ Bycie trzeźwym to coś więcej — o wiele więcej — niż bycie po prostu „suchym”. Trzeźwość jest stanem uczuć i umysłu. Abstynencja to punkt wyjścia, ale nie cel sam w sobie. Jeśli nie dokona się w nas duchowa przemiana osobowości, jakaś siła wciąż będzie nas popychać ku środkom zmieniającym świadomość. Naszym celem jest wypracowanie sobie nowego sposobu życia, który nie ogranicza się do abstynencji. Doskonalenie charakteru, dążenie do rozwoju i wzrostu duchowego, pogłębianie więzi z Siłą Wyższą — wszystko to sprawia, że przestajemy odczuwać potrzebę sięgnięcia po pierwszy kieliszek, pierwszą działkę narkotyku lub tabletkę: tracimy wewnętrzną motywację (a zewnętrzna, jak wiemy, nie istnieje). Tym różni się stan trzeźwości — uzyskany od naszego Boga — od zwykłej abstynencji. CZY ZACZĄŁEM TRZEŹWIEĆ, CZY JESTEM TYLKO „SUCHY”?

65293348_397398577541096_6185195777497759744_o.jpg

673 WR - 7 lipca 2019.mp3

ŚWIEĆ PRZYKŁADEM Żadne z nas nie jest „Wielkim Uzdrowicielem”. Niesienie posłania, o którym mowa w Kroku Dwunastym, to ważny element zdrowienia, ale kryje też w sobie poważne niebezpieczeństwa. Główne polega na tym, że niekiedy ulegamy pokusie i zamiast po prostu nieść posłanie, staramy się robić oszałamiające wrażenie: chcemy imponować, zamieniamy się w magów i demiurgów. To nie siła czy błyskotliwość naszej osobowości pomaga ludziom, lecz przemawiająca naszymi ustami Miłość Boża. Możemy świecić przykładem: mamy jasny umysł, nie trzęsą nam się ręce, jesteśmy wolni od lęku, prowadzimy trzeźwe, uczciwe, sensowne życie. My tylko przynosimy posłanie – Bóg decyduje tym, czy, jak i kiedy dociera ono do celu. Jesteśmy Jego skromnymi wysłannikami. CZY UMIEM NIEŚĆ POSŁANIE ?

65797325_400900540524233_809100000943407104_o.jpg

66454646_404375396843414_844997346193309696_o.jpg

675 WR - 21 lipca 2019.mp3

NIE DZIEL NA „KASTY” W swoim czasie mieliśmy nieładną skłonność do dzielenia ludzi na „kasty” – po to tylko, by samemu móc się wywyższyć; alkoholicy patrzyli z góry na narkomanów, narkomani – na lekomanów, a wszyscy razem rzucali pogardliwe spojrzenia wąchaczom kleju. Czas już skończyć z tymi „waśniami międzyplemiennymi”: niezależnie od rodzaju uzależnienia, wszyscy jesteśmy po prostu ciężko chorymi ludźmi i – w sensie pozytywnym – powinniśmy trzymać się razem. W grę wchodzi ludzkie życie i zabawa w ocenianie, kto jest „lepszy” a kto „gorszy”, albo czyj nałóg jest bardziej druzgocący, jest nie tylko dziecinna i nie na miejscu, ale wręcz niebezpieczna. Zażycie jakichkolwiek środków zmieniających świadomość jest objawem samowoli, która dla osoby uzależnionej oznacza mniej lub bardziej rychłą śmierć; odbieramy w ten sposób Sile Wyższej możność prawidłowego kierowania naszym życiem. CZY WCIĄŻ CZUJĘ SIĘ „LEPSZY” OD INNYCH UZALEŻNIONYCH ?

66979435_407872659827021_4486402234719928320_o.jpg

676 WR - 28 lipca 2019.mp3

NIE „TESTUJ” WSPÓLNOTY Nasza Wspólnota to cudowny i wspaniały ruch, ale pamiętajmy, że nie opiera się ona na żadnym przymusie, męczeńskim poświęceniu czy dozgonnej wierności (może dlatego jest taka fajna). Istniejące tu więzi nie są więzami, przywiązanie nie oznacza tu zależności i zobowiązań, a przyjaźń nie równa się dyspozycyjności i bezwzględnemu posłuszeństwu. W swojej niedojrzałości i głupocie postanawiamy czasem poddać Wspólnotę testowi, żeby sprawdzić, jak wiele „znaczymy” dla innych. Gdy inni członkowie – mając już dość naszych żądań, oczekiwań i kaprysów – połapią się o co nam chodzi, zapewne prosto w oczy powiedzą nam, co o tym myślą. Na własne nieszczęście możemy wówczas uznać, że Wspólnota jest nas „niegodna”, że nas „oszukała” i zawiodła. Pamiętajmy wszakże, że – tak jak każda inna relacja – nasz związek ze Wspólnotą wymaga troski, odpowiedzialności, koleżeństwa i szacunku. CZY DARZĘ WSPÓLNOTĘ KOLEŻEŃSKIM SZACUNKIEM ?

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin