Mahabharata-VOL-6.pdf

Mahabharata (Sanskrit Mahābhārata महाभारत, zwana też Bharata lub Dźaja) – jeden z dwóch głównych hinduistycznych poematów epickich (obok Ramajany), znajdujący się w kategorii smryti i należący do głównych dzieł literatury hinduskiej. W hinduizmie nazywany jest piątą Wedą. Utwór jest najdłuższym utworem literackim i eposem na świecie (zawiera 1100000 ślok, tak więc jest dziesięć razy dłuższy od Odysei i Iliady razem wziętych). Epos opowiada o historii starożytnych Indii. W jego skład wchodzi najświętsze dzieło hinduizmu – Bhagawadgita.

Według tradycji hinduistycznej i samej Mahabharaty, utwór ten skomponował Wedawjasa, zawierając w nim esencję Wed, Wedang i Upaniszadów. Ponadto w eposie można znaleźć nauki z zakresu dziedzin wiedzy takich jak logika, edukacja, medycyna, astronomia, sztuka wojenna, joga, ekonomia, architektura, sztuka miłosna, etyka.

Mahabharata zaczyna się następującym cytatem:

“नारायणं नमस्कृत्य नरं चैव नरोत्तमम्।
देवीं सरस्वतीं चैव ततो जयमुदीरयेत्।।„

-- "Pokłon Narajanie, człowiekowi, zaprawdę też największemu z ludzi / Bogini Saraswati zaprawdę również zwycięstwo ...".

Epos znany jest pod trzema nazwani: Dźaja, Bharata i Mahabharata. Według niektórych podań Wjasa skomponował pierwsze 100000 ślok, które nazwano później Mahabharata. Późniejsi mędrcy, władcy, poeci dodali do utworu własne fragmenty. Następnie Wjasa skomponował liczące 24000 ślok dzieło bez innych anegdot o ryszich królach dynastii Surja i Ćandra, skoncentrowane tylko na dynastii Bharaty, zatytułowane Bharata. Z powodu występowania w obydwu poematach motywu zwycięstwa prawości nad nieprawością, utwór został zatytułowany Dźaja. W Mahabharacie znajduje się legenda o tym jak bóstwa położyły na jednym ramieniu szalki cztery Wedy, a na drugim dzieło Wjasy, po czym poemat okazał się cięższy od razem wziętych Wed, toteż widząc wielkość tego dzieła, bóstwa i mędrcy zatytułowali je Mahabharata, po czym stało się ono najsłynniejsze.

(Krótki wstęp zapożyczony ze strony: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mahabharata).

Polecam też przy okazji stronę: Sacred-Texts




Zaś tekst angielski -- który zamieszczam w tym folderze -- jest w przekładzie -- Pratap Chandra Roy