Marai Sandor - Ziemia! Ziemia!.pdf
Pobierz1,18 MB
- Autor: Sandor Marai
- Kategoria: literatura piękna
- Liczba stron: 404
- Data wydania: 2014
Eseistyczna powieść Ziemia! Ziemia!..., którą Márai napisał na emigracji w Salerno, pomyślana została jako trzecia część opublikowanych w 1934 roku "Wyznań patrycjusza". Materiał faktograficzny i refleksyjny książki obejmuje czas od grudnia 1944 r. do momentu ostatecznego opuszczenia Węgier (w 1948 r.) przez pisarza i jego rodzinę. Podobnie jak w Wyznaniach patrycjusza, i tutaj Márai podejmuje przede wszystkim próbę intelektualnego podsumowania zdarzeń. Od początku wojny przekonany o ogromnej wadze przemian, jakie nieuchronnie czekają jego ojczyznę, w pierwszych latach powojennych staje się bacznym tych przemian obserwatorem. I stara się sprostać podstawowemu – w jego mniemaniu – zadaniu intelektualisty: wypracować wiarygodne, niestronnicze sądy o wszystkim, co się wokół dzieje, i sformułować własne odpowiedzi na stawiane przez epokę pytania. Jednym z nich jest dramatyczne – i jakże osobiste w przypadku Máraiego – pytanie o sens emigracji.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
-
~>France Musique -
~>TVP Historia -
~>TVP Kultura (123abc) -
2019 -
2020 -
2021 -
2022 -
2023 -
2024 -
Audiobooki (h- 123abc) -
Banzzaï -
Bohaterowie naszych lektur -
Boston Baroque Radio -
Choral Evensong -
Co słychać -
Cro D-dur -
Czwórka - polskie radio -
Dokumentalne -
Duża czarna -
Elektronica -
Filmy w formacie TSV -
Grands interprètes de la musique classique -
HCH -
Ibiza Radio Relax -
In Tune Mixtape -
Iwan Bunin - Opowiadania -
Jazz -
Klasyczne Poranki -
Le concert du soir -
Le van Beethoven -
Lista przebojów -
Manniak po ciemku -
Muzyczne szlaki minionych stuleci -
Naukowe -
Obrazy i zdjęcia -
Okładki -
Opera -
Pieśni nad pieśniami -
Proms 2019 -
Proms 2020 -
Proms 2021 -
Proms 2022 -
RCO 2 -
Samo H -
Studio el - muzyki -
Teatr -
Teledyski Eska -
Une heure, un concert, un compositeur -
Weekendowe potpourri -
XVIII Konkurs Chopinowski
Eginald Schlattner - Fortepian we mgle
"Fortepian we mgle" to prawdziwa czarna perła powieściopisarstwa. W znakomitej narracji godnej mistrzów gatunku wielkie problemy dziejowe przeplatają się z wszelkimi odcieniami miłości, upokorzenia i odwagi. Schlattner pewnym piórem kreśli wyrazistą panoramę dziejów Rumunii XX wieku, przemian społecznych i obyczajowych, zawirowań Historii, nieuchronnie wstrząsającej losem jednostki. Kolejna po "Czerwonych rękawiczkach" siedmiogrodzka powieść ewangelickiego pastora to barwny kalejdoskop, który tworzą Sasi, Żydzi, Cyganie, zdeklasowane zamożne mieszczaństwo, zagubieni aktywiści, płomienni agitatorzy, piękne robotnice i przeintelektualizowane arystokratki. Śledząc pogmatwane losy Clemensa, wrażliwego młodzieńca z bogatej saskiej rodziny, poznajemy zależności i ukryte mechanizmy rządzące powojennym społeczeństwem rumuńskim. Przyglądamy się wszechobecnej niemocy i paraliżującej nieumiejętności odnalezienia się w nowych realiach, skrzętnie kamuflowanych zuchwałością i butą bohaterów po obu stronach społecznej barykady. "Fortepian we mgle" jest kluczem do zrozumienia mieszkańców Transylwanii, ale w epickim zwierciadle Schlattnera swoje odbicie rozpozna także wielu Europejczyków wplątanych w ideologiczne intrygi XX wieku.
Malcolm Lowry - Pod wulkanem
Opowieść o ostatnim dniu życia Geoff reya Firmina, brytyjskiego konsula w Cuernavace (tu pod indiańską nazwą Quauhnahuac) w Meksyku. Tego dnia – w Zaduszki 1938 roku – konsul dochodzi do kresu drogi znaczonej pogrążaniem się w alkoholizmie i poszukiwaniem absolutu. Niezwykła sceneria, gęsta atmosfera, splątane uczucia, nagromadzenie wizji, halucynacji.
Aldous Huxley - Kontrapunkt
"Istotą nowego sposobu patrzenia jest różnorodność. Różnorodność oczu i rozmaitość oglądanych widoków. Jeden człowiek ocenia wypadki z punktu widzenia biskupa, drugi pod kątem widzenia ceny flanelowych kaftaników, inny z punktu widzenia wesołej zabawy. Każdy ze swego punktu widzenia dostrzega inną postać zjawiska - odmienny pokład rzeczywistości. Otóż ja chcę patrzeć równocześnie wszystkimi oczami" - mówi jedna z postaci Kontrapunktu, porte-parole autora, pisarz Filip Quarles. Kontrapunkt, jedna z wielu w XX wieku powieści o artystach, jest realizacją program Quarlesa. Jej bohaterowie - malarze, pisarze, dziennikarze, politycy, filozofowie, uczeni, kabotyni i święci, arystokraci i parweniusze, damy i kokoty, matrony i kobiety wyzwolone - choć są nośnikami autorskich idei (intelektualizm jako model życia, szanse cywilizacji, ludzie jako obiekty przyrodnicze, obowiązki artysty), nie tracą wyrazistości psychologicznej i pełni wymiaru.
