📘 Baśnie polskie - Antologia

Moja największa wada – za bardzo, za mocno i za szybko przywiązuję się do ludzi… Ale nie umiem inaczej bo ja to taka za bardzo jestem…Ale dzisiaj już wiem, że takie za duże przywiązanie może przerodzić się w poważne ograniczenie, które najbardziej ogranicza mnie samą…Bo ten, kto się bardziej stara zawsze jest na przegranej pozycji…Zawsze, odkąd pamiętam, drugi człowiek był i jest dla mnie ważniejszy od samej siebie…Zbyt często biorę wszystko na siebie i do siebie… Zbyt łatwo ufam…Uświadomiłam sobie jednak ostatnio, że chyba jednak dawałam zbyt dużo od siebie (oczywiście nie wszystkim…) Za często chyba zapominałam o sobie…Tracić siebie dla innych to podobno właśnie odnajdywać samego siebie… Ale dziś już wiem, że w tym odnajdywaniu można czasem stracić siebie…

Dzień dobry  ANIU

Słowa mają moc, której nie doceniamy. Mogą pieścić i całować, ranić i zadawać ból, mogą podnieść z kolan i przybić do ziemi, mogą ogrzać, ale też zamrozić.  Słowa wymagają od nas szczególnej rozwagi, kiedy je uwalniamy. Słowa czasem bezmyślnie wypowiedziane. Ich już nie cofniesz, nie wymażesz. Powracać będą ciągle echem…

Dzień dobry  ANIU

__________________________________

Lis pewien, łgarz i filut, wychudły, zgłodniały, Zobaczył winogrona rosnące wysoko. Owoc, przejrzystą okryty powłoką, Zdał się lisowi dojrzały.

Więc rad z uczty, wytężył swoją chudą postać, Skoczył, sięgnął, lecz nie mógł do jagód się dostać. Wprędce przeto zaniechał daremnych podskoków I rzekł:"Kwaśne, zielone, dobre dla żarłoków."

Dużo słoneczka na niebie i w serduszku oraz wspaniałego weekendu życzę

Cieplutko pozdrawiam ___ Hanka